ไม่รู้ว่าคุณเพลิงให้ตามไปเพราะเหตุผลอะไร ที่สำหรับฉันรู้สึกว่าตอนนี้เขานั้นน่ากลัวมากกว่าตอนนั้นซะอีก
“แกซวยแล้วยัยเอย!!” มีนยกมือขึ้นมาป้องปากด้วยท่าทางที่ตกใจสุดขีด
“ซวยอะไรเหรอมีน” ชะเอมถาม
“ก็ผู้ชายคนนั้นทำท่าเหมือนเคยเจอยัยเอยมาก่อน แถมเขายังไม่ถูกกับคุณเพลิง ฉันว่างานนี้ยัยเอยต้องเขอคุณเพลิงดุแน่ ๆ”
“…”
“แกนะแก บื้อได้ใครเนี่ย ไปยอมยืนทื่อให้ผู้ชายคนนั้นจับหน้าอยู่ได้ ทำไมไม่ปัดออก”
“ฉ… ฉัน…” ฉันอ้ำอึ้งพูดไม่ออก เพราะเมื่อครู่มัวแต่ตกใจเลยไม่ทันคิด
“แกรีบตามคุณเพลิงไปก่อนดีกว่าเอย ดูท่าเขาน่าจะโกรธจัดเลยแหละ ขืนชักช้าอาจจะโดนดุมากกว่านี้”
“อื้อ ๆ” ฉันพยักหน้าตอบเพื่อนก่อนจะรีบเดินตามคุณเพลิงไปให้ไว
ด้วยความที่ตอนนี้คุณเพลิงเดินไปไกลแล้วฉันจึงต้องรีบวิ่งตามจนกระทั่งมาถึงที่ลิฟต์
“ไม่ต้องตาม” คุณเพลิงหยุดเดินแล้วออกคำสั่ง ทั้งฉันและลูกน้องของเขาจึงหยุดชะงักพร้อม ๆ กัน ก
