ฉันวิ่งเข้ามาในครัวแล้วนั่งเงียบอยู่ครู่ใหญ่ หัวใจดวงน้อยที่มันเคยนิ่งสงบ ตอนนี้มันเอาแต่เต้นแรงไม่เป็นจังหวะ ฉันจะควบคุมความรู้สึกเหล่านี้ของตัวเองยังไงดี
กริ้ง~ ในขณะที่นั่งกุมหัวใจของตัวเองอยู่เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น มือของฉันมันสั่นเทาเพราะคิดว่าคุณเพลิงโทรมา ไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้คิดแบบนั้น เหมือนว่าฉันเข้าข้างตัวเองมากเกินไปเพราะคนที่โทรมาคือมีน
“ฮะ ฮาโหลแก”
“เอยนี่แกไปเอาจานถึงไหนเนี่ย งานใกล้จะเริ่มแล้วนะ”
“อื้อ ๆ ฉันกำลังไป พอดีแวะมาเข้าห้องน้ำน่ะ”
“เร็ว ๆ เลย คุณเพลิงยืนหน้ายักษ์อยู่เนี่ย งานใกล้จะเริ่มแต่เรายังจัดเตรียมของไม่เสร็จ” พอได้ยินชื่อนั้นก็ทำให้ขนทั้งตัวลุกซู่
ฉันกดวางสายจากนั้นก็รีบหยิบจานออกไป ด้วยความที่เป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ แล้วจานมันเยอะทำให้ฉันต้องเดินช้า ๆ เพราะกลัวมันจะตกแตก ชะเอมว่าจะมาช่วยจนป่านนี้ยังไม่เห็นเลย
ฉันเดินออกจากครัวตรงมาที่งานตัดเลี้ยงอย่า
