พอถูกฉันชวนให้นอนด้วยกันคุณเพลิงก็ขมวดคิ้วเข้มจ้องหน้าฉันเหมือนสิ่งที่พูดไปมันแปลกประหลาดเอามาก ๆ
“เธอกำลังชวนฉันนอนค้างที่ห้อง ?”
“ใช่ค่ะ ^_^”
“เพราะอะไร ?”
“เอยไม่อยากถูกเมินเหมือนวันนี้ ทำไมถึงเงียบไปล่ะคะ ทำไมอ่านข้อความแล้วไม่ยอมตอบกลับมา”
“เธอเป็นคนขอพัก”
“แต่เอยพิมพ์ไปบอกแล้วนี่คะว่าจะไม่พักแล้ว คุณเพลิงก็อ่านข้อความที่เอยส่งไป”
คุณเพลิงแกะมือฉันออกจากต้นคอ เหมือนเขายังไม่พอใจอยู่ ร่างหนาเดินไปนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่ฉันจึงรีบเดินตามมานั่งลงบนตักแกร่งด้วยท่าทางออดอ้อน
“ดื่มไหมคะ” ในห้องจะมีไวน์เตรียมไว้อยู่แล้ว
“ฉันดื่มเยอะแล้ว ถ้าดื่มอีกคงขับรถกลับไม่ได้”
“ก็นอนกับเอยสิคะ คืนนี้เอยอยากนอนกับคุณเพลิงจริง ๆ นะ”
ฉันเปลี่ยนท่านั่ง จากนั่นหันข้างเป็นนั่งค่อมบนตักแกร่งไปเลย สองมือยกขึ้นมาคล้องคอเขาอีกครั้งก่อนจะโน้มใบหน้าลงใกล้ ๆ แต่ยังไม่ทันที่ริมฝีปากจะแตะกันคุณเพลิงก็เบือนหน
