ร่างสูงสมส่วนเอนแผ่นหลังพิงพนักเก้าอี้ภายในห้องพักแพทย์ส่วนตัว นิ้วเรียวสไลด์หน้าจอสมาร์ตโฟนบางเฉียบ ดวงตาจับจ้องที่หน้าจอด้วยแววตาคมกริบลึกมากจนยากที่จะหยั่งถึง
ก๊อกๆ
ละสายตาจากหน้าจอ เงยหน้ามองไปทางประตูห้อง “เชิญครับ”
สิ้นเสียงอนุญาตจากเจ้าของห้อง นางพยาบาลวัยกลางคนก็เปิดประตูเข้ามา ใบหน้ายิ้มแย้มอารมณ์ดี ชูถุงพลาสติกสีขุ่นขึ้นมาอยู่ระดับสายตา
“พี่เอาอาโวคาโดจากสวนที่บ้านมาฝากหมอช้างค่ะ”
พยาบาลสาวใหญ่เอ่ยบอก พร้อมก้าวเดินเข้ามาหยุดยืนข้างๆ โต๊ะทำงาน
คเชนทร์ระบายยิ้มบางๆ เอื้อมมือออกไปรับถุงของฝากจากพยาบาลสาวใหญ่ “ขอบคุณมากพี่หญิง เอามาให้เสียเยอะเลย”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะหมอ นี่พี่ก็เอามาฝากน้องๆ ในแผนกด้วยเหมือนกัน แบ่งๆ กันกินค่ะ”
“พี่หญิงมาก็ดีแล้วครับ พอดีผมมีเรื่องรบกวนพี่นิดหน่อย”
นางพยาบาลสาวใหญ่เลิกคิ้วเชิงถาม ไม่บ่อยนักที่คุณหมอหนุ่มจะเอ่ยปากขอความช่วยเหลือ “หมอมีอะ
