เป็นเวลาเกือบจะเช้าวันใหม่ที่หิรัญญิการ์กับอเล็กซ์บินกลับมาถึงสนามบินประจำจังหวัด ระหว่างเดินออกจากอาคารผู้โดยสารหิรัญญิการ์หยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมาส่งข้อความไปหาคเชนทร์แทนการต่อสายไปหา เพราะกลัวจะกวนเวลานอนของเขา
หลังจากกดส่งข้อความไม่ถึงหนึ่งนาที เสียงเรียกเข้าจากสมาร์ตโฟนเครื่องบางเบาก็ดังขึ้นทันที
‘ตื้ด...ตื้ด’
‘Dumbo’
“ฮัลโหล...อือ พี่สนมารับเราแล้ว แค่นี้ก่อนนะหมอ”
ไม่รอให้ปลายสายได้ทักท้วงก็รีบกดวางสายก่อน
อเล็กซ์ที่เดินข้างๆ หิรัญญิการ์หลุบสายตามอง
“โอ๊ะ! เอาเป็นว่าเร็กซ์จะพยายามเป็นน้องชายขี้หวงพี่สาวมากๆ และจะต้องคอยเป็นอุปสรรค ไม่ก็ก้างชิ้นใหญ่ขวางทางความรักของรัญกับดัมโบ้ก็แล้วกันนะ”
“ไม่ต้องยุ่งสักเรื่องจะตายไหม” หิรัญญิการ์เอ่ยบอกน้องชาย ขณะที่ขายังก้าวเดินไม่หยุด
“ใครกันแน่ที่จะตาย ตัดใจตอนนี้ยังทัน ก่อนที่อะไรๆ จะสาย”
“พูดมากจริงๆ ตั้งแต่มาถึงไทยเนี่ยปากเร็กซ์ยั
