เรียวขายาวภายใต้กางเกงสแล็กสีเทาเข้มสาวเท้าช้าๆ เป็นจังหวะเดียวกับเข็มวินาทีของนาฬิกาโรเล็กซ์ที่ข้อมือข้างซ้าย
‘… : 57’
‘... : 58’
‘... : 59’
‘17 : 00’
“คุณพยาบาลเดียร์อยู่หรือเปล่าครับ”
เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวภายในห้องพักบุคลากรของแผนกอุบัติเหตุและฉุกเฉิน
สิ่งมีชีวิตภายในห้องหยุดการกระทำ พร้อมกับหันมองร่างสูงของคุณหมอผ่าตัดด้วยความพร้อมเพรียง แล้วจึงพากันหันไปมองยังเจ้าของชื่อที่ถูกเอ่ยขานออกมา
ส่วนเจ้าของชื่อนั้นได้แต่ยืนหน้าซีดเซียว หายใจไม่สะดวกคล้ายคนกำลังเป็นจะลม
คเชนทร์หรี่ตามองบุคคลที่ตามตัว มุมปากหนาระบายยิ้มเย็นยะเยือก ก่อนจะชี้นิ้วไปที่เจ้าตัว
“ขอโทษนะครับ คุณใช่ไหมครับ คุณพยาบาลเดียร์”
“คะ...คะ ค่ะ” พยาบาลสาวขานตอบรับน้ำเสียงติดขัด
“เลิกงานแล้วใช่ไหมครับ ผมรบกวนเวลาคุณเดียร์สักสิบนาที เชิญที่ร้านกาแฟด้วยกันหน่อยนะครับ”
เขาบอกด้วยน้ำเสียงเรีย
