13
“อยู่กันสองคน ถ้าน้องเมย์ไม่ว่าพี่บี ก็คงว่าตัวเองมั่งคะ โง่เหลือเกิน หลงคิดว่าเขาจะรักษาคำพูด จะกลับมาตามคำสัญญา แต่นอกจากเขาจะลืมเลือนมันไปเสียจนหมดสิ้นแล้ว ยังจะกระทำย่ำยีต่อเราทั้งร่างกายและจิตใจ จนไม่เหลือเค้าความเป็นเพื่อนให้ด้วยซ้ำ”
“พูดบ้าอะไรเมษา” หัวคิ้วเบนนิโต้กระตุก คำพูดเหมือนกับล่วงรู้อดีตและรอยยิ้มเหยียดหยันของเมษาทำเอาเขาอารมณ์ไม่ดี
“ไม่รู้ซิคะ น้องเมย์จะไปพูดอะไรได้ แค่หายใจอยู่ใกล้ๆ พี่บีก็ผิดมากแล้ว” เมษาประชด “กับคนที่ไม่ชอบ แค่เดินผ่านหน้าก็รู้สึกอยากหักคอทิ้ง”
“หยุดพูดซะทีเมษา รีบไปให้พ้นหน้าฉันดีกว่า ฉันไม่มีเวลามายืนฟังเธอพูดพล่ามไร้สาระแบบนี้”
“โถ...พี่บีขา จะรังเกียจรังงอนอะไรน้องเมย์นักละคะ มีคนรักดีกว่าถูกเกลียดนะคะ ถ้าถึงวันที่น้องเมย์เกลียด...ไม่สนใจเข้าจริงๆ พี่บีนั่งแหละที่จะเป็นฝ่ายเจ็บปวดและทรมาน...เพราะเฝ้าตามตื้อเท่าไหร่ ก็อยู่ในสายตาน้องเมย์
