27
“หนูเมย์” กานพลูเรียกเพื่อนเสียงแผ่วเบาด้วยเจ็บปวดกับสิ่งที่เพื่อนต้องพบเจอไม่น้อย
เมษาส่งยิ้มให้กานพลู ก่อนจะหันไปตอบเบนนิโต้เสียงราบเรียบ “เห็นทีว่าจะตอบไม่ได้หรอกค่ะ เดี๋ยวจะหาว่าโอ้อวดตัว พี่บีรอดูแล้วกัน น้องเมย์ทำได้ไหม”
“ยังประชดประชันได้ ถ้าอย่างนั้นก็คงจะทำงานไหว อ๋อ...ต่อไปเธอห้ามเรียกฉันว่าพี่บีด้วย เธอต้องเรียกฉันว่าเจ้านายเหมือนกับคนงานคนอื่นๆ เพราะเธอไม่มีสิทธิ์จะเอ่ยชื่อฉัน”
เมษาขบกัดฟันบนกลีบปาก เขาใจดำกว่าที่คิด ตัดเธอออกจากชีวิตไปทุกทาง แล้วเธอล่ะ...ยังคิดตะบี้ตะบันรักเขาอยู่อีกหรือ เมื่อไหร่ไอ้ใจบ้าจะรู้สึกตัวเสียที
“ค่ะเจ้านาย น้องเมย์...ดิฉันจะทำตามคำสั่งคะ” เมษาเรียกความเข้มแข็งที่มีอยู่น้อยนิด ตอบกลับเบนนิโต้ที่ยืนยิ้มจนเห็นไรฟันอย่างอารมณ์ดีเสียงแผ่ว
“ลุงพาคนงานใหม่ไปได้แล้ว”
“ครับ”
ลุงคงได้แต่มองหญิงสาวร่างบอบบางด้วยความสงสารที่ถูกนายลงทัณฑ์ให้ต้อ
