ก็อก ๆ
"…" เงียบ
ก็อก ๆ เสียงเคาะประตูครั้งที่สองดังขึ้นก็ยังไร้เสียงตอบรับจากคนด้านใน น้ำอิงได้แต่เหลือบมองแต่ก็ไม่ยอมเดินไปเปิดประตู เพราะเดินไปดูตาแมวเห็นแล้วว่าใครมาเธอจึงไม่มีอารมณ์จะเดินไปเปิดปล่อยให้เขายืนเคาะสองสามครั้งจนสุดท้ายเสียงก็เงียบไป
คนตัวเล็กชะเง้อมองประตูที่นิ่งสนิทเมื่อเห็นคนรั้นยอมสงบแล้วก็นึกแปลกใจกับความยอมง่ายที่ผิดปกติแต่ก็คอยโล่งใจที่เขาเลิกละความพยายามได้สักที ร่างบางจึงลุกจะไปอาบน้ำแต่เท้าเรียวยังไม่ทันจะได้แตะพื้นเสียงประตูจากด้านหลังที่เปิดออกมาพลอยทำให้เธอรีบหันกลับไปมอง
"นี่นายเข้ามาในห้องฉันได้ยังไง!?" เจโรมไขประตูเข้ามาเองหน้าตาเฉย ก่อนที่เขาจะตอบคำถามของเธอโดยการยกคีย์การ์ดในมือห้องให้เธอดู
"ฉันเป็นเจ้าของห้อง"
"เป็นเจ้าของห้องก็ไม่ได้แปลว่านายจะเข้าห้องฉันตอนไหนก็ได้นะ แบบนี้มันบุกรุกกันชัด ๆ"
"ถ้าเธอเปิดประตูให้ฉันดี ๆ เรื่องนี้จะไม่เกิด ฉันเคา
