ฉันเคาะประตูห้องข้าง ๆ สองสามทีแล้วถอยไปยืนรอ วันนี้ต้องประสานงานโปรเจกต์สินค้าด้วยกันจึงไม่ต้องเข้าบริษัทเช่นวันอื่น โดยวันถ่ายจริงจะไม่ได้มีแค่ฉันกับเขา แต่ยังมีคุณดีแลนและเลขาที่เป็นเพื่อนสนิทฉันมาดูงานด้วยกัน
แกร็ก!
ประตูห้องนายเจโรมถูกเปิดออก แต่ไม่ได้เปิดกว้างจนฉันใช้มือผลักเข้าไป แล้วก็ต้องเบือนหน้าหนีเมื่อเห็นร่างของเจ้าของยังอยู่ในสภาพผ้าเช็ดตัวห่อท่อนล่างและหัวที่เปียกโชกด้วยหยดน้ำสะอาด
"นี่นาย…ทำไมไม่แต่งตัวให้เรียบร้อย"
"ทำเหมือนไม่เคยเห็น" ประโยคที่เหมือนรื้ออดีตทำให้ฉันหน้าแดง ความผิดพลาดทั้งสองครั้งฉันไม่แม้แต่จะอยากจำแต่คนทำก็พูดจนไม่เคยลืม
"ฉันจะเข้าไปแต่งตัว ตามสบาย" ว่าจบนายเจโรมก็หายไปในห้องนอน ขณะที่ฉันเดินไปนั่งบนโซฟากว้างเพื่อรอคุณดีแลนและยัยปลายฝน
และไม่นานเสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น…
"เปิดประตูให้หน่อย" คนในห้องนอนตะโกนออกมา ก่อนที่ฉันจะกรอกตาใส่เขาตกลงบริ
