บทที่ 08 ยัยขี้เมา
1298 คำ
ครืดดดด ครืดดดด ~
เสียงโทรศัพท์ที่เรียกเข้าทำให้คนที่กำลังจะเดินเข้าห้องทิ้งตัวลงบนโซฟาอีกครั้ง เป็นผู้ช่วยตากล้องที่โทรเข้ามา เขาจึงเลือกที่จะกดรับสายก่อนแล้วค่อยกลับไปพักผ่อนในห้องทีเดียว
"มีอะไร?"
(ฮาโหลเฮีย ไปเที่ยวมาสนุกเลยอะดิ) ปลายสายตอบเสียงกวน เล่นเอาคนหงุดหงิดเป็นทุนเดิมปวดหัวยิ่งกว่าเดิม
"มึงมีอะไรก็รีบพูดมาไอคริส กูจะไปนอน"
(ใจเย็นดิเฮีย เมื่อกี้ผมเห็นผู้ชายสวมชุดดำป้วนเปี้ยนอยู่แถวหน้าคอนโดเฮียอะ หน้าคุ้น ๆ เหมือนจะเป็นลูกน้องพ่อเฮีย)
"มากี่คน"
(ประมาณสองคนเฮีย)
"อืม แค่นี้แหละ" เจโรมจะกดตัดสายแต่เสียงที่ลอดออกมาก็ทำให้เขาเอาโทรศัพท์แนบหูอีกครั้ง
(เดี๋ยวดิเฮีย…)
"มีอะไรอีก?"
(เฮียถ่ายสาว ๆ นมตู้มใส่บิกินี่ให้ผมหรือยัง เฮียอย่าลืมนะ เฮียสัญญากับผมแล้วนะเว้ย)
"ไร้สาระ ไปทำงานได้แล้ว" เจโรมรีบกดตัดสายแล้วเปิดแอปพลิเคชั่นกล้องวงจรปิดหน้าคอนโด เขาเพ่งมองชายชุดดำที่คริสรายงานจนมั่นใจว่าเป็นคนของใครมือหนาก็กดออกจากแอปแล้วกำโทรศัพท์ไว้แน่น
ปึก!
เสียงประตูห้องที่ถูกปิดลงดังขึ้นให้เขาเงยหน้าไปมอง ก่อนที่จะเห็นว่าเป็นสองสาวร่างบางคนหนึ่งสวมเสื้อคลุมสีขาวในขณะที่อีกคนใส่บิกินี่สีชมพูเดินนวยนาดออกมาพอเห็นเขาเธอก็ชะงักเล็กน้อย
ปลายฝนยกยิ้มบาง ๆ ให้เจโรมที่นั่งอยู่แล้วกระชับเสื้อคลุมไว้แน่น แต่อีกคนในชุดบิกินี่กลับสะบัดใบหน้าอย่างมั่นใจและไม่คิดจะหันมอง
ยิ่งได้เห็นเธออยู่ในชุดนี้แล้วเขาก็ยิ่งมั่นใจว่าสิ่งที่เขาคิดตอนแรกนั้นผิดมหันต์ ร่างสวยในชุดวาบหวิวทำให้เห็นทรวดทรงราวกับนางแบบ แถมหน้าอกหน้าใจก็ใหญ่เกินตัวล้นออกมาจนชุดทูพีชก็เอาไม่อยู่
"ไปเถอะฝน" เจโรมมองไล่หลังคนชวนเพื่อนที่ทำเหมือนเขาเป็นอากาศธาตุ และนั่งคิดว่าอีกไม่นานเขาคงได้เห็นดีแลนคลุ้มคลั่งเพราะความหวงเมียเขาจึงนั่งที่โซฟาตัวเดิมเพื่อจะดูอะไรดี ๆ ที่กำลังจะเกิดขึ้น
และเป็นไปอย่างที่คาดเมื่อผ่านไปไม่กี่นาทีดีแลนก็ลากปลายฝนกลับมาในบ้านหน้าเรียบนิ่ง เขามองท่าทางของเพื่อนแล้วก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะคาดคั้นอยู่ในใจ ดีแลนและปลายฝนไม่ได้สนใจเขาที่นั่งอยู่เลย พากันลากกลับเข้าห้องนอนร่างสูงจึงเบนสายตามามองอีกคนที่เดินตามหลังมา
"หึ…" เขาเค้นเสียงหัวเราะในลำคอเมื่อเห็นน้ำอิงเดินกลับเข้ามาหน้าบึ้ง เพราะเพื่อนถูกลากตัวไปแล้วเธอจึงอดที่จะเล่นสนุกไปด้วย
"น่ารำคาญ…ชิ" น้ำอิงสับเท้าเดินหนีให้พ้นจากคนที่กำลังหัวเราะเยาะ ก่อนที่เธอจะเลือกเดินเข้าไปในครัวเพื่อหาอะไรกินแก้เซ็ง
ดวงตากลมโตวาววับเมื่อเปิดตู้เย็นออกมาแล้วเห็นแอลกอฮอล์ที่จัดวางเรียงราย เธอปรายมองรอบ ๆ บ้านก็ไม่มีใครพอให้เธอขออนุญาตยกเว้นเจโรม จึงถือวิสาสะติดมือมาสองสามขวดคราวนี้เธอจะดื่มให้หายเซ็งไปเลย
น้ำอิงใช้ทางเดิมเพื่อออกจากบ้านไปนั่งดื่มเอาบรรยากาศที่ริมทะเล หางตาของเธอที่กำลังเดินผ่านก็ไม่เห็นเจโรมที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวเดิมแล้ว
เธอจึงผิวปากเดินออกไปอย่างอารมณ์ดี ไม่มีคนให้คอยกวนใจมันรู้สึกดีแบบนี้นี่เอง
ผ้าบางสีขาวถูกแผ่ออกบนทรายละเอียดหน้าทะเลสีฟ้าคราม น้ำอิงรีบลงไปนั่งพร้อมกับเปิดขวดแอลกอฮอล์ที่ติดมือมา เธอยกขวดแรกขึ้นมาดื่มเพื่อดับความเบื่อหน่ายในใจจนมีเสียง 'แชะ' กดชัตเตอร์จากลำกล้องร่างเล็กก็รีบผละออกมามอง
"นายทำอะไร!?" ใบหน้าเรียวขมวดคิ้วยุ่งให้คนที่กำลังถือกล้องหันมาทางเธอ จะเป็นใครไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่เจโรมคนดีคนเดิม…
"ถ่ายรูปคนขี้เมา"
"นายว่าใครขี้เมา!"
"แถวนี้มีใครอีกนอกจากเธอ ดูเธอในรูปสิ…ตลกฉิบหายเลย" เจโรมหัวเราะร่ามองรูปผ่านลำกล้อง ทั้งที่รูปไม่ได้น่าเกลียดเลยออกจะเซ็กซี่ด้วยซ้ำแต่เขาแค่กำลังยั่วโมโหคนน่าแกล้งเท่านั้นเอง
"ลบรูปฉันเดี๋ยวนี้"
"สั่งฉันเหรอ?" เจโรมชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง ก่อนที่จะลอยหน้าลอยตาทำไมเขาต้องยอมทำตามคำสั่งของเธอ
"อย่าให้ถึงทีฉันบ้างนะ คราวนี้ฉันไม่แค่ตีเข่าใส่น้องชายนายแน่"
"ฉันกลัวจนตัวสั่นไปหมดแล้ว อย่าลืมมาเอาคืนล่ะ ฉันจะรอ…ไปก่อนนะยัยขี้เมา" พูดจบเจโรมก็เดินเข้าไปในบ้านพร้อมกับผิวปากตลอดทาง ทิ้งให้คนที่เขากวนประสาทใส่กำหมัดแน่นรอวันที่จะเอาคืน
"ไอโจรบ้า!!!" น้ำอิงระบายใส่ทะเลกว้างเมื่อทำอะไรคนกวนไม่ได้ ก่อนที่จะกระดกแอลกอฮอล์หนัก ๆ เพื่อระบายหงุดหงิดกับคนที่ตามรังควานไม่เลิก กำลังจะอารมณ์ดีได้ปลดปล่อยอยู่แล้ว สุดท้ายเขาก็ทำเสียบรรยากาศจากที่จะดีขึ้นกลับแย่ลงกว่าเดิม
"หึ…ได้แกล้งยัยนี่แล้วโคตรจะมีความสุข" เจโรมยกยิ้มมองภาพคนตัวเล็กผ่านกล้องถ่ายรูปของตัวเอง อดไม่ได้ที่จะเลื่อนดูอีกหลาย ๆ รูปที่เขากดชัตเตอร์ก่อนที่เธอจะรู้สึกตัว เขาตั้งใจจะออกไปถ่ายรูปพระอาทิตย์ตกดินในยามเย็นแต่ก็ไม่คิดว่าจะเห็นคนขี้เมานั่งดื่มคนเดียว ใจก็อดไม่ได้ที่จะหันกล้องไปถ่ายแกล้ง มองภาพไปก็ยิ้มไปไม่มีรูปไหนที่เขารู้สึกถ่ายแล้วออกมาตลกขนาดนี้เลย
เจโรมเก็บกล้องถ่ายรูปใส่กระเป๋าให้เรียบร้อยแล้วหยิบแท็บเล็ตออกมาเพื่อทำงานต่อ งานที่บริษัทก็ท่วมเป็นกองไหนจะงานถ่ายแบบสินค้าที่ทบเข้ามา แปลกใจตัวเองที่ยุ่งขนาดนี้แล้วยังมีเวลามาแยกคู่ให้เพื่อนสนิท
คนตัวโตนั่งทำงานนานนับชั่วโมงก็เริ่มรู้สึกเหนียวตัวเขาเก็บอุปกรณ์การทำงานแล้วหยิบผ้าเช็ดตัวมาคล้องคอ เท้าหนาที่กำลังจะก้าวเข้าไปในห้องน้ำอดไม่ได้ที่จะแง้มม่านที่ระเบียงเพื่อดูอีกคนที่นั่งคนเดียว เขาแค่กลัวว่าเธอจะเมาแล้วโดดน้ำทะเลเล่นแต่เมื่อมองลงมาบนผ้าขาวก็ไร้ร่างของหญิงสาวแล้ว เจโรมกวาดตามองในน้ำทะเลก็ไม่มีคนกำลังจะจมน้ำก็พลอยสบายใจขึ้นมาได้ว่าเธอยังพอทีสติอยู่บ้าง เขาเลิกสนใจคนไม่เกี่ยวข้องในชีวิตแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำชำระล้างร่างกายที่ใช้งานมาทั้งวัน
ใช้เวลาไม่นานคนตัวโตก็ออกมาจากห้องด้วยสภาพผ้าเช็ดตัวห่อหุ้มครึ่งท่อน มือหนาเช็ดผมเปียกที่ปรกใบหน้าหล่อเขาเดินออกจากห้องน้ำหมายจะส่องกระจกเพื่อเช็ดหัวแต่ก็มีบางอย่างเกิดขึ้นจนทำให้เขาตกใจร้องเสียงหลง
"เฮ้ย…ยัยขี้เมา!!!"
- ผู้เขียน
