ถ้าฉันเป็นเขา

เขมคนเดิม

- มหาลัยฯ –

ผมเดินเข้ามาในมหาลัยฯ เหมือนเดิมในช่วงเวลาเก้าโมงเช้า ผมคิดว่าผมทำใจเรื่องน้องพลอยได้แล้วนะครับ นี่เวลาก็เลยมาถึงสามเดือนแล้วน้องพลอยของผมเธอมีความสุขดีกับเพื่อนผม เหลือแค่เพียงผมเนี่ยแหละที่ยังคอยหลบหน้าเธอ

"ไอ้เขมเว้ย น้องเมษามองมึงอะ"

อาชามันเดินเข้าใกล้ผมเรื่อยๆ มันชอบชงสาวๆ ให้ผมเสมอแต่ผมไม่ค่อยสนหรอกครับถึงแม้ว่าผมจะทำใจเรื่องของน้องพลอยได้แล้ว (มั้ง) แต่แผลของผมมันก็ยังสดอยู่

" ... "

"ไอ้ห่านี่พูดสักคำมันจะตายไหมวะ"

"นั่นดิ เมื่อก่อนพูดน้อย พออกหักมาที แม่งไม่พูดเลย"

"ปากหมา"

ผมสวนเพื่อนๆ ไปคำพวกมันถึงกับเงียบเลยครับ ใช่ครับถึงผมจะไม่พูดแต่ผมคิดว่าพวกมันน่าจะดูออกว่าผมชอบน้องพลอย ก็ผมชอบของผมจริงๆ นั่นไงครับพูดยังไม่ทันจบเธอเดินมาแล้ว ไม่ได้มาคนเดียวเหมือนเดิม มากับไอ้ตั้มเพื่อนผมเอง

"สวัสดีค่ะพี่ๆ ทุกคน สวัสดีค่ะพี่เขม"

ผมแค่พยักหน้าให้เท่านั้นแหละ ผมไม่รู้จะพูดอะไรยิ่งเห็นยิ่งจุก ผมคิดว่าผมไปดีกว่าครับไม่อยากอยู่ตรงนี้เดี๋ยวจะช้ำในตายเอา

"พี่เขมจะไปไหนคะ เดี๋ยวนี้เราไม่ได้คุยกันเลยนะ"

" ... "

ผมไม่ได้ตอบเธอครับ ผมแค่มองเธอกับไอ้ตั้มเพื่อนของผมเท่านั้น ก็จะให้เป็นยังไงได้ละครับ จะให้ผมอยู่ทำไม อยู่เพื่ออะไร

พี่เขมหันมามองฉันพักหนึ่งแล้วก็เดินออกไปเลยบางทีฉันก็สงสัยนะว่าเขาโกรธอะไรฉันหรือเปล่า แต่เขาก็เดินออกไปแล้วไม่เป็นไรเอาไว้ค่อยคุยกันวันอื่นก็ได้ ตอนนี้ฉันกำลังนั่งลงกับพี่ตั้มนั่งข้างๆ เขา

ความรักของฉันกับพี่ตั้มตอนนี้มันก็เหมือนจะดีนะ แต่ฉันรู้สึกว่าเขามีอะไรบางอย่างที่ปิดบังฉันอยู่

"น้องพลอยอยู่กับอาชาไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่ไปรับโทรศัพท์แม่ก่อน"

พี่ตั้มพูดจบก็เดินออกไปเลย ฉันยังไม่ได้อนุญาตอะไรเลยพักหลังๆ มานี่เขาเป็นแบบนี้ออกบ่อยๆ พอพี่ตั้มเดินไปฉันก็กวาดสายตามองหาพี่เขม เห็นมีผู้หญิงคนหนึ่งน่าจะเป็นยัยเมษานะ รู้มาว่านางชอบพี่เขมมานานมากแล้วตามกรี๊ดไปตลอดทุกทีแต่พี่เขมก็ยังไม่เอา

"ไอ้เขม ไอ้เขม"

ไอ้ลีโอมันเรียกผมตอนที่ผมกำลังต่อคิวซื้อน้ำที่โรงอาหาร ผมหันไปตามเสียงเรียกแต่สายตาเจ้ากรรมของผมมันก็มองเลยไปเห็นน้องพลอยนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ที่โต๊ะ มีไอ้อาชาอยู่ด้วยแต่ไอ้ตั้มไม่อยู่ ไม่รู้มันไปไหนของมันทำไมไม่ยอมมาอยู่กับน้องวะ

" ... "

ผมยกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งเป็นเชิงคำถามไอ้ลีโอมันเดินมาถึงก็ยื่นเงินให้ผมเลย แค่นี้ผมก็รู้แล้วครับว่ามันต้องการอะไร ผมเลยจับแขนของมันกระชากเข้ามาให้อยู่ในแถวแล้วยัดเงินใส่มือมันรวมทั้งของผมด้วยแล้วผมก็เดินออกไปนั่งที่โต๊ะ ยังไม่วายได้ยินเสียงของมันตะโกนไล่หลังมา

"ไอ้เวร ใช้แค่นี้ก็ไม่ได้ เงินก็ให้กูไม่ครบ ไอ้เพื่อนชั่ว"

เสียงอวยพรของมันทำให้ผมยิ้มได้ไม่มาก แต่ก็ยังดีกว่าไม่ยิ้มเลยนะครับ ผมเดินไปนั่งที่โต๊ะตรงข้ามกับน้องพลอยของผม ไอ้ตั้มไม่อยู่ผมก็ค่อยมีโอกาสมองน้องได้อย่างชื่นใจหน่อย

"พี่เขมโกรธอะไรพลอยรึเปล่า"

"ไอ้ตั้มไปไหนละ"

"พี่ตั้มไปคุยโทรศัพท์กับแม่"

ผมมองไปตามทางที่น้องพลอยชี้ เห็นไอ้ตั้มยืนคุยโทรศัพท์ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ผมคิดว่าแม่ที่มันคุยอยู่ตอนนี้น่าจะไม่ใช่แม่แท้ๆ ของมันหรอก ผมกลับมามองหน้าน้องพลอยของผมอีกครั้งเธอน่าสงสารที่ไปชอบคนแบบไอ้ตั้ม แต่จะให้ผมพูดไปมันก็ไม่ใช่ ใช่ไหมล่ะ เอาละสิจากที่คิดว่าตัดใจได้กลายมาเป็นห่วงเธอซะแล้ว

"กินอะไรยัง"

"ยังเลย พลอยหิวข้าวด้วยเนี่ยพี่ตั้มก็คุยกับแม่นานมากเลย"

โถ่น้องพลอยของผมเธอจะรู้อะไรไหม เนี่ยว่ามันไม่ได้คุยกับแม่ ผมมองหน้าเธออีกครั้ง แล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เดินไปที่ร้านข้าวขาหมูเจ้าโปรดของเธอที่โรงอาหาร

"อะ"

"โหวววว ซื้อให้พลอยกินหรอกเนี่ย ใจดีจัง"

"จะกินไม่กิน ถ้าไม่กินจะได้เอาให้หมามันกิน"

"กินจ้ะ กิน แหม่ดุจริงพ่อคุณ"

ไอ้อาชามันมองผม มันคงคิดว่าผมจะตีท้ายครัวเพื่อนสินะ แต่ไม่ใช่หรอกผมไม่ทำอย่างนั้นแน่ ถ้าไม่จำเป็นอะนะ ผมหันกลับไปมองไอ้อาชาแบบไม่ได้สนใจอะไรเลย แล้วกลับมามองหน้าของพลอยกินข้าวอีกครั้ง แค่เห็นเธออิ่มผมก็สุขใจแล้วละ

"อะน้ำ แดกซะ"

ไอ้ลีโอมันต่อแถวซื้อน้ำเสร็จแล้วมันเดินมาที่พวกผม ส่วนน้องพลอยของผมก็เคี้ยวข้าวตุ้ยๆ จนแก้มอ้วนไปหมด ถ้าของในปากเธอไม่ใช้ข้าวแต่เป็นลิ้นของผม เธอคงจะกินได้อร่อยมากกว่านี้แน่ๆ

"กำลังติดคอพอดีเลย ขอบคุณค่ะ"

ผมกำลังจะคว้าขวดน้ำเปล่าขึ้นมาดื่ม แต่ยัยแสบนี่มาฉวยมันเอาไปต่อหน้าผมกระดกขวดน้ำขึ้นดื่มอักๆ อักๆ เมื่อเวลาที่เธอกลืนน้ำลายลงคอมันดูเซ็กซี่ชะมัด ให้ตายเถอะผมกำลังจะทำใจจากเธอ ผมต้องทำได้แน่

ติ๊ง~ ติ๊ง~ ติ๊ง~

ตั้ม : ฝากพลอยหน่อยกูรีบกลับ

เขม : ไปไหนวะ

ตั้ม : ธุระ

เขม : ธุระอะไรของมึง

ตั้ม : เออน่า

เสียงข้อความแช็ตของผมดังขึ้นคนที่ส่งมาคือไอ้ตั้ม มันฝากให้ผมดูแลน้องพลอย ผมหนักใจ แต่ก็ดีใจไปด้วยในตัว มองเธอกินข้าวอย่างมีความสุขแก้มยุ้ยๆ ของเธอมันน่าหยิกไปหมด

"พี่ตั้มไม่รับสายพลอยเลย ไม่รู้หายไปไหน ส่งข้อความมาแค่รีบกลับแม่ไม่สบาย"

หลังจากที่เธอกินข้าวเสร็จผมก็อาสาไปส่งเธอที่คอนโด คอนโดของเธอกับผมมันอยู่ห่างกันไปแค่สองสามซอยผมเคยไปส่งเธออยู่สองสามครั้ง

พี่ตั้มส่งข้อความแช็ตมาบอกฉันว่าให้กลับเองวันนี้แม่เขาไม่สบายต้องกลับก่อน อันที่จริงตั้งแต่คบกันมาก็สามเดือนแล้วนะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาทำกับฉันอย่างนี้แต่ไม่เป็นไรหรอกถ้าไปกับแม่จริงฉันจะไปว่าอะไรเขาได้

พี่เขมที่คอยหลบหน้าฉันหลายต่อหลายครั้งวันนี้เขากลับดูกุลีกุจอคอยมาอยู่กับฉัน อันที่จริงฉันที่ได้อยู่ใกล้ๆ พี่เขมกลับรู้สึกอบอุ่นกว่าอยู่กับพี่ตั้มอย่างหน้าประหลาดใจหรือว่าตอนนี้ฉันกำลังหลายใจกันนะ

"จะต้องให้อุ้มไหม"

ฉันได้สติก็ตอนที่ได้ยินเสียงพี่เขมพูดออกมาเมื่อเขาเข้าไปนั่งในรถแล้วแต่ฉันยังยืนอยู่เฉยๆ ไม่ยอมขยับ ก็เดินตามคนหล่อจนเพลินอะ คนอะไรไม่รู้เป็นแวมไพร์กลับชาติมาเกิดหรือไงหล่อลากไส้ลากพุงมากๆ ถ้าไม่ติดว่าฉันเป็นแฟนพี่ตั้ม พี่เขมเนี่ยแหละที่จะถูกฉันกินแน่นอน

"ทำไมขี้แกล้ง"