ฉันหน้าแดงจนรู้สึกได้ถึงความเห่อร้อนบนใบหน้า พี่เขมชอบทำให้ฉันใจสั่นอยู่เรื่อย เราสองคนจูงมือกันเดินเข้าไปในโรงหนัง แต่ทว่าตอนที่เดินเข้าไปจะนั่ง ฉันกลับเห็นใครบางคน ถ้าจำไม่ผิดเธอชื่อเมย์ ฉันจำได้อย่างแม่นยำ
ยัยเมย์นั่นหันมาทางฉันแล้วแสยะยิ้มมุมปากได้อย่างน่าหมั่นไส้ ก่อนที่สายตาของนางจะมองผู้ชายของฉันจนตาไม่กระพริบ เห็นแล้วอยากจะทุบๆ
"หนูที่นั่งเราอยู่โน่น หยุดตรงนี้ทำไม"
ฉันมองไปตามทางที่พี่เขมชี้ เป็นที่นั่งวีไอพี แบบนอนได้เลยทีเดียวเชียว ฉันเดาได้ว่าราคาคงจะแรงหน้าดู แต่ในขณะที่ฉันกำลังเดินตามพี่เขมไป ยัยเมย์นั่นก็เดินมาขวางหน้าพี่เขมเอาไว้
"สวัสดีค่ะพี่เขม"
ฉันลอบมองปฏิกริยาของพี่เขม ยิ่งเขานิ่ง ฉันยิ่งได้ใจ และใช่ฉันได้ใจเพราะเขานิ่ง นิ่งราวกับไม่เคยมีชีวิตเป็นรูปปั้นอย่างไรอย่างนั้น
"จำเมย์ได้ไหมคะ"
" ... "
พี่เขมกระตุกมือของฉันให้เดินตามเขาไปโดยที่ฉันเองก็เดินตามไปอย่างว่
