ธามกับฉันก้าวข้ามคำว่าเพื่อนธรรมดาไปเป็นเพื่อนนอน เพื่อนที่นอนด้วยกันได้แต่ไม่ลึกซึ้งจนใช้คำว่าคนรักเพราะมันไม่ได้คิดอะไรกับฉัน
แต่ธามมันรู้ รู้ว่าฉันรู้สึกยังไงกับมัน รู้ว่าฉันคิดไกลเกินกว่าคำว่าเพื่อนไปมาก ฉันไม่เคยว่าอะไรเรื่องที่มันจะคบน้องกริ๊งหรือผู้หญิงคนไหน ไม่โวยวายเรียกร้องให้รับผิดชอบเรื่องที่เราสองคนได้กัน แต่ธามมันควรรู้ว่าที่ของฉันก็คือที่ของฉัน ไม่ควรให้ใครหน้าไหนมาล้ำเส้นอย่างนี้
พอกันที
ทนไปแล้วได้อะไร
รักษาสถานะเพื่อน?
เหอะ! ปัญญาอ่อน
สิ่งที่ฉันควรรักษาและถนอมมากที่สุดคือหัวใจตัวเองต่างหาก ไม่ใช่สถานะเพื่อนบ้าบออะไรนั่น
“ขึ้นรถเถอะเฟย์”
ใครจะว่าฉันงี่เง่าก็ช่างแม่ง แต่ฉันไม่สะดวกใจที่จะนั่งรถไปกับผู้หญิงของไอ้ธาม ฉันไม่อยากนั่งมองมันกับน้องกริ๊งจากด้านหลัง ฉันไม่ต้องการเห็นที่ที่เป็นของฉันถูกคนอื่นแทนที่
“มึงกับน้องกริ๊งไปเถอะ เดี๋ยวกูไปกับวินด์”
“อย่างี่เง่าน่
