Friend With Benefits 2/2
1382 คำ
กลับมาถึงคอนโดฯ ก็เกือบตีหนึ่ง พอธามส่งฉันถึงหน้าห้อง มันก็โทร. หาวินด์เพื่อให้ลงมารับ เพราะจะดุ่มๆ เดินไปหาวินด์ที่ชั้นสามสิบเอ็ดไม่ได้ ด้วยว่าไม่มีคีย์การ์ดสแกนลิฟต์ชั้นนั้น
“ไม่รับเหรอ” ฉันถามธามเมื่อเห็นมันกดโทร. หาวินด์เป็นสายที่สาม แต่เพื่อนของเราสองคนก็ไม่มีทีท่าว่าจะรับ
“อือ คงนอนหลับไปแล้วมั้ง”
ทุกคนในกลุ่มต่างก็รู้ว่าเวลานอนไอ้วินด์มันจะปิดเสียงโทรศัพท์ บางวันก็ปิดเครื่องไปเลยเพราะไม่ต้องการให้ใครรบกวนเวลาพักผ่อนอันแสนมีค่าของมัน
“งั้นเอาไง จะกลับบ้านไหม หรือว่า.. นอนห้องกู” ธามมองหน้าฉัน คงกำลังคิดว่าจะเอายังไงดีแหละ
“แล้วกู.. นอนได้ไหม”
“ก็ได้แหละ” บ้านธามอยู่ไกลพอสมควร แล้วนี่ก็ดึกแล้ว มันก็ดูง่วงด้วย ฉันคงไม่ใจร้ายไล่ให้มันขับรถกลับตอนนี้หรอก
ฉันเปิดประตูพาธามเข้าห้อง เหตุการณ์อย่างนี้เคยเกิดมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน และวันนี้ก็เกิดขึ้นอีกครั้ง แต่คงต่างจากครั้งไหนที่ผ่านมา เพราะครั้งนี้ธามแค่มาค้าง เราคง.. ไม่ได้ทำเรื่องอย่างว่ากัน
“มึงจะอาบน้ำไหม กูจะได้หาเสื้อกับผ้าเช็ดตัวให้”
“อือ อาบสิ กูเหนียวตัวจะตายอยู่แล้วเนี่ย”
“งั้นรอแป๊บ” ฉันเดินตรงไปที่ตู้เสื้อผ้า โชคดีที่ครั้งก่อนที่ธามมาค้างกับฉัน มันดันลืมเสื้อผ้าทิ้งไว้ “อ้ะนี่เสื้อผ้ามึง ส่วนผ้าเช็ดตัวอยู่ในห้องน้ำ”
“ขอบใจ”
“ไม่ต้องขอบใจ เพราะกูไม่ได้ให้มึงนอนฟรีๆ พรุ่งนี้เลี้ยงข้าวกูเลยนะมึง ค่าห้อง” ฉันไม่ได้หวังอะไรจากมันอยู่แล้ว แค่ต้องการให้บรรยากาศเก่าๆ ของความเป็นเพื่อนระหว่างเราสองคนกลับคืนมา เลยพยายามพูด พยายามทำเหมือนอย่างที่ไอ้เฟย์คนเก่าเคยทำเคยเป็นเท่านั้น
“กับเพื่อนกับฝูงก็ยังงกอีกมึงนี่ เออๆ เลี้ยงก็เลี้ยง”
ธามเดินเข้าห้องน้ำไปแล้ว ฉันเลยทิ้งตัวลงนอนบนเตียงตัวเองที่ปกติจะมีแค่ฉันคนเดียวเป็นเจ้าของ ยกเว้นก็แต่ช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมาที่บางวันจะมีใครบางคนมานอนด้วย ซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็ไอ้คนตัวสูงๆ หน้าหล่อๆ ที่พึ่งเดินเข้าห้องน้ำไปนั่นแหละ
ใช้เวลาไม่นานธามก็อาบน้ำเสร็จ มันแต่งตัวเรียบร้อยออกมาจากห้องน้ำ ไม่ได้นุ่งแค่ผ้าขนหนูเดินโทงๆ ออกมาเหมือนอย่างเมื่อก่อน แต่ก็ดีแล้วล่ะ ฉันไม่อยากเห็นหุ่นล่ำๆ ของมัน ไม่อย่างนั้นคืนนี้คงได้จินตนาการบรรเจิดแน่ ก็หุ่นไอ้ธามแซ่บซะขนาดนั้น ไม่ให้คิดไปไกลได้ยังไงไหว
“มึงนอนก่อนกูเลยก็ได้นะ กูอาบน้ำนาน” ฉันลุกขึ้นจากเตียงไปอาบน้ำ ซึ่งก็ตั้งใจว่าจะอาบให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ อาบแม่งสักชั่วโมงไปเลย เพราะจะได้ออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่ไอ้ธามหลับแล้ว
หลังจากใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำเป็นชั่วโมงทั้งที่อาบน้ำเสร็จตั้งแต่สิบห้านาทีแรก ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพที่ไม่เรียบร้อยเท่าไหร่ เพราะรีบไปหน่อยจนลืมหยิบชุดนอนติดมือไปด้วย ส่วนชุดที่ใส่ติดตัวเข้าไปก็ดันหล่นพื้น ฉันซึ่งเป็นคนอนามัยจัดจึงไม่กล้าหยิบขึ้นมาใส่อีก เลยเลือกใช้วิธีสุดท้ายคือปล่อยให้เวลาผ่านไปเรื่อยๆ จนคิดว่าไอ้หน้าหล่อที่นอนอยู่บนเตียงน่าจะหลับแล้วเลยย่องออกมาหาชุดนอนใส่
ซึ่งก็เป็นอย่างที่คาดไว้ ธามหลับปุ๋ยไปแล้ว ฉันมองมันแล้วยิ้มออกมา ไม่ใช่อะไรหรอก ก็เพื่อนฉันคนนี้มันโคตรจะหล่อ หล่อแบบไร้ที่ติ หล่อสมกับเป็นลูกรักพระเจ้า
“บ้าเอ๊ย! ยิ้มทำห่าอะไรวะ” ฉันใช้มือหยิกแก้มตัวเองเพื่อเรียกสติ “พอๆ ไอ้เฟย์ ธามมันเพื่อนมึงนะเว้ย”
ถึงจะเป็นเพื่อนที่ได้กันมานับครั้งไม่ถ้วนก็เถอะ แต่ได้กันแล้วไง ตอนนี้ก็กลับมาเป็นเพื่อนกันแล้วไหมล่ะ
ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่แล้วตัดใจละสายตาจากธามที่นอนอยู่บนเตียงกลับมาที่ตู้เสื้อผ้าเพื่อหาชุดนอน แต่ก็ไม่ลืมหันกลับไปมองธามอีกครั้งดูว่าหลับจริงๆ ไหม เมื่อเห็นว่ามันเหมือนคนที่นอนหลับไปแล้วจริงๆ ฉันจึงถอดผ้าเช็ดตัวออกแล้วสวมชุดนอนมันตรงนี้เลย เพราะขี้เกียจเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำ
หลังจากตากผ้าเช็ดตัว ฉันก็ปิดสวิตช์โคมไฟแล้วค่อยๆ ซุกตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกับธาม แต่ให้ตายเถอะ! ฉันที่เรียนหนักมาทั้งวัน แถมยังแก้งานส่งอาจารย์อย่างหนักหน่วงตลอดทั้งช่วงเย็น แต่กลับนอนไม่หลับ ทั้งที่ตอนนี้ร่างกายก็ล้ามาก แต่ตากลับแข็งค้างราวกับดื่มกาแฟสักห้าแก้วได้
“ทำไมไม่นอน”
คงเป็นเพราะฉันพลิกตัวไปมา เลยทำให้ธามตื่น
“นอนไม่หลับ กูทำให้มึงตื่นหรือเปล่า”
“เปล่าหรอก กูก็ยังไม่หลับ”
วะ.. ว่าไงนะ
ยัง-ไม่-หลับ!
“มึงหมายความว่ามึงยังไม่นอน แต่มึงหลับตาตลอดใช่ไหม” ถ้าไม่ใช่ ป่านนี้ไอ้ธามมันคงเห็นก้นกลมๆ กับแผ่นหลังของฉันไปหมดแล้วล่ะ
อะฮือ.. อีเฟย์อยากตาย
จริงอยู่ที่ฉันกับธามเคยได้กันแล้ว เคยเห็นทุกซอกทุกมุมของกันและกันมาหมด แต่นั่นมันก็ตอนที่กำลังเมามันบนเตียงไหมล่ะ อารมณ์มันคนละโหมดกับตอนนี้
“ก็หลับบ้าง ไม่หลับบ้าง”
“ธาม! มึงไม่เห็นอะไรใช่ไหม”
“ฝันดีนะเฟย์ กูนอนก่อน พรุ่งนี้ต้องรีบไปเรียนแต่เช้า” มันพูดจบปุ๊บก็ทำท่ากรนใส่ฉันปั๊บ เห็นชัดว่ามันคงเห็นก้นฉันไปจะจะแล้ว ไม่งั้นคงไม่แกล้งหลับไปหน้าตาเฉยอย่างนี้หรอก
ฮึก! ฮือ ไอ้ธาม ไอ้บ้า มึงแอบมองกูแก้ผ้า ไอ้คนเลว
Tham Talk
คนข้างๆ ผมหลับไปแล้ว สังเกตได้จากลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ ส่วนตัวผมยังไม่หลับ ผมค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นแล้วเดินออกไปข้างนอกเพื่อดูดบุหรี่สักม้วนดับความร้อนรุ่มที่กำลังพลุ่งพล่านเพราะกลิ่นตัวเฟย์ที่หอมฟุ้งสั่นประสาทให้ผมคลั่งจนข่มตาหลับไม่ลง
ผมเป็นผู้ชาย ผมเคยได้กับเฟย์ และผม.. ก็อยากได้มันอีก เฟย์ทำให้ผมอิ่ม ถึงผมจะเป็นคนแรกของมัน แต่ถ้าหากพูดถึงเรื่องลีลา บอกได้เลยว่าเฟย์ไม่แพ้ผู้หญิงคนไหนที่ผมเคยขึ้นเตียงด้วย อาจจะถึงใจกว่าด้วยซ้ำ
เฟย์น่ะเรียนรู้ไว
แต่ตอนนี้เฟย์เป็นเหมือนของต้องห้ามสำหรับผม ถึงผมอยากได้แค่ไหน แต่ก็ไม่อยากทำร้ายกันไปมากกว่านี้
ผมขยี้ก้นบุหรี่เพื่อดับมัน เดินกลับเข้าไปในห้องนอนอีกครั้งแล้วนอนลงบนเตียงข้างเฟย์ เตียงที่ผมกับมันเคยเอากัน เตียงที่เคยมีน้ำผมเปรอะเปื้อน ผม ผม.. อยากให้มันเป็นอย่างนั้นอีกจัง
สัส!
ใจเย็นไว้ธาม มึงจะปล่อยให้ความอยากครอบงำไม่ได้ มึงจะทำร้ายเฟย์อีกไม่ได้
“ธาม มึงไม่นอนเหรอ”
คงเป็นเพราะผมนอนกระสับกระส่าย ไอ้เฟย์เลยตื่น
“นอนแล้ว แต่ตื่นเลยไปดูดบุหรี่” ผมโกหกมัน ที่จริงผมนอนไม่หลับ
“อือ”
ไอ้ตัวขี้เซาตอบรับผมก่อนจะนอนหลับไปอีกครั้ง ส่วนผมคืนนี้คงต้องต่อสู้กับความคิดชั่วๆ ในสมองทั้งคืน ยิ่งไอ้เฟย์ซุกตัวเข้ามาใกล้ผม ผมก็ยิ่งคลั่ง นี่มัน.. ไม่ได้แกล้งผมอยู่ใช่ไหม
กูจะบ้าตายก็เพราะมึงเลยเฟย์
End Tham Talk
- ผู้เขียน
