“บอกมาตรงๆ แกกับหมอนั่นเป็นแบบนั้นได้ไง?” เพื่อนพราวถามเสียงสูง เธอละสายตาจากตันหยงไม่เกินสิบนาที ทำไมสองคนนั้นถึงเลยเถิดกันได้”
“ฉันก็ไม่รู้” ตันหยงตอบเสียงแห้ง เธอไม่คิดเหมือนกันว่าตัวเองจะลงเอยแบบนั้น เธอเกือบได้แสดงบทโรมานซ์ท่ามกลางสายตาหลายร้อยคู่ กับผู้ชายที่เพิ่งเจอหน้าไม่ถึงสามสิบนาทีดี
แรงดึงดูดมหาศาลนั่นดึงเธอเข้าหา กลิ่นและฟรีโรโมนของเขาทำเอาเธอคิดอะไรไม่ออก และเมื่อไอร้อนระอุนั่นแนบชิดลำตัวความคิดของตนเองก็นิ่งสนิท เธอคล้อยเคลิ้มไปกับสัมผัสชวนหวามหัวใจ ไม่คิดว่าจะหักห้ามตัวเองได้ หากชายผู้นั้นนำทางเธอไปยังดินแดนในห้วงเสน่หา
“ฉันเตือนแกแล้วนะหยง ให้ระวังผู้ชายอิตาเลี่ยน”
เพื่อนพราวบ่นพึมพำ เธอเองก็ยังจนปัญญากับการรับมือกับผู้ชายคนนั้น เธอยกมือเสยผม เดินวนไปวนมาระหว่างใช้ความคิด มีตันหยงนั่งมองตาปริบๆ
แต่แล้ว...สัญญาณจากแอพพลิเคชันธนาคารก็ดังเตือน
เพื่อนพราวล้วงโทรศัพท์ส่วน
