แถมลากรองเท้าผ้าใบคู่เก่งมาดินเนอร์คืนนี้อีก
“คารีน่า หากยัยพราวแต่งตัวเหมือนฉัน คืนนี้ฉันคงไม่ได้เกิดหรอกค่ะ” ตันหยงแย้งเสียงหลง กะพริบเปลือกตาถี่ๆ จนคารีน่าอดหัวเราะไม่ได้
“นั่นสินะ ถ้าพราวแต่งสวย คืนนี้คงข่มพวกเราได้ทุกคน”
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ พราวหน้าตาธรรมดาจะตาย” เพื่อนพราวแก้ตัว
“ผิดแล้วพราว ดูสายตาหนุ่มๆ กลุ่มนั้นสิ ขนาดหยงแบกแบรนด์ดังมาทั้งตัว หนุ่มพวกนั้นยังแอบส่งตาให้เธอเลย” คารีน่าแย้งพร้อมกับยิ้ม
“คงเพราะชินกับสาวเครื่องหน้าแน่น พอเจอสาวหน้าโล้นอย่างพราว พวกเขาเลยรู้สึกแปลก และกลายเป็นความสนใจไงคะ”
“นี่พราว หากเธอไม่แต่งหน้าแล้วยังมีคนชม แสดงว่าหากเธอแต่งหน้าเต็ม เธอคงสวยประมาณนารีผลเลยนะ”
คารีน่าชมไม่ขาดปาก เอียงคอมองเพื่อนพราวด้วยสายตาผู้บริหาร “ความจริงหากดิมอร์ขาดนางแบบ หุ่นเธอนี่พอเหมาะเลย อยากลองขึ้นไปเดินบนแคทวอร์คสักครั้งมั้ยละ?”
“อย่าเลยค่ะ พราวขาสั้น เดี๋ยว
