เมื่อคืนกว่าเก้าจะข่มตาหลับได้เกือบเช้า แต่คนที่ทำให้ร่างกายเขาร้อนรุ่มทั้งคืนกลับนอนสบายใจ แถมตื่นเช้ามายังไม่เห็นเจ้าตัวในห้องอีกด้วย
“ไปไหนแต่เช้า”
มือหนาขยี้ผมตัวเองจนยุ่งเหยิง เดินหาร่างเล็กทั่วห้องแต่ก็ไม่เจอ เจอแต่อาหารเช้าบนโต๊ะ พร้อมด้วยโน้ตเล็ก ๆ
‘วันนี้กวามีรับน้องช่วงเช้า เห็นเฮียหลับอยู่เลยไม่อยากปลุก ทานข้าวเช้าให้อร่อยนะคะ ^_^ จาก แม่บ้านสุดน่ารักของเฮีย’
เก้าเหลือบมองจานสปาเก็ตตี้ซอสมะเขือเทศหมูสับแฮมพลางกระตุกยิ้มมุมปาก
“ไม่เห็นจะน่ากิน”
ปากพูดอย่างนั้นแต่มือกลับคว้าส้อมมาตักสปาเก็ตตี้เข้าปาก รู้ตัวอีกที เขาก็จัดการมันหมดจานเสียแล้ว
“ไม่ได้อร่อยเท่าไหร่หรอก เราแค่หิวแหละ”
เก้าพึมพำกับตัวเอง หน้ายังเปื้อนรอยยิ้มอยู่ตลอดเวลาโดยที่
เจ้าตัวไม่รู้ตัวเอาเสียเลย
ทางด้านมหาวิทยาลัย
ตอนนี้บรรยากาศคึกคักกว่าทุกวันเนื่องจากวันนี้มีปฐมนิเทศ
“เธอ เราขอยืมปากกาหน่อยได้มั้ย”
