เมื่อคืนกว่าเก้าจะข่มตาหลับได้เกือบเช้า แต่คนที่ทำให้ร่างกายเขาร้อนรุ่มทั้งคืนกลับนอนสบายใจ แถมตื่นเช้ามายังไม่เห็นเจ้าตัวในห้องอีกด้วย “ไปไหนแต่เช้า” มือหนาขยี้ผมตัวเองจนยุ่งเหยิง เดินหาร่างเล็กทั่วห้องแต่ก็ไม่เจอ เจอแต่อาหารเช้าบนโต๊ะ พร้อมด้วยโน้ตเล็ก ๆ ‘วันนี้กวามีรับน้องช่วงเช้า เห็นเฮียหลับอยู่เลยไม่อยากปลุก ทานข้าวเช้าให้อร่อยนะคะ ^_^ จาก แม่บ้านสุดน่ารักของเฮีย’ เก้าเหลือบมองจานสปาเก็ตตี้ซอสมะเขือเทศหมูสับแฮมพลางกระตุกยิ้มมุมปาก “ไม่เห็นจะน่ากิน” ปากพูดอย่างนั้นแต่มือกลับคว้าส้อมมาตักสปาเก็ตตี้เข้าปาก รู้ตัวอีกที เขาก็จัดการมันหมดจานเสียแล้ว “ไม่ได้อร่อยเท่าไหร่หรอก เราแค่หิวแหละ” เก้าพึมพำกับตัวเอง หน้ายังเปื้อนรอยยิ้มอยู่ตลอดเวลาโดยที่ เจ้าตัวไม่รู้ตัวเอาเสียเลย ทางด้านมหาวิทยาลัย ตอนนี้บรรยากาศคึกคักกว่าทุกวันเนื่องจากวันนี้มีปฐมนิเทศ “เธอ เราขอยืมปากกาหน่อยได้มั้ย”