เสียงโทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้นทำให้เมขลาที่เร่งรีบเก็บข้าวของยัดใส่กระเป๋าใบเล็กๆ หลังจากอาบน้ำอาบท่าเสร็จชะงัก
“สวัสดีค่ะ”
“คุณเป็นลูกสาวของคุณจินดาใช่ไหมคะ”
“ใช่ค่ะ”
“รีบมาที่โรงพยาบาลด่วนเลยนะคะ”
“มีอะไรคะ คุณแม่เป็นอะไรหรือเปล่า”
“มาคุยกันที่โรงพยาบาลนะคะ” น้ำเสียงของพยาบาลดูไม่สบายใจนัก นั่นทำให้คนที่กำลังเก็บข้าวของรีบยัดทุกอย่างลงในกระเป๋า ภาวนาว่าขออย่าให้มารดาเป็นอะไรไปเลย ท่านอาจจะมีอาการอะไรสักอย่างเลยให้เธอรีบไปดู คงไม่ได้เป็นอะไรหรอก เมขลากำมือแน่นไปตลอดทาง มองถนนหนทางที่เต็มไปด้วยรถติดอย่างร้อนใจ เธอรู้สึกว่าการเดินทางในครั้งนี้มันเชื่องช้าเสียเหลือเกิน
“ดิฉันเป็นลูกสาวของคุณจินดาค่ะ แม่ของดิฉันมีอาการอะไรผิดปกติเหรอคะ” เมขลาวิ่งเข้าไปในโรงพยาบาล เอ่ยถามพยาบาลที่ประจำอยู่ที่ตึกของมารดาอย่างร้อนใจ
“ทำใจดีๆ เอาไว้นะคะ”
“หมายความว่ายังไงคะ”
“คุณแม่ของคุณเสียชีวิตแล้วน่
