“ปล่อย...” ฟ้าครามเค้นเสียงสั่งทั้งๆ เรียวปากอิ่มยังถูกบดขยี้จุมพิตอยู่
ได้จุมพิตตักตวงความหวานฉ่ำจากเรียวปากแดงระเรื่อ ซึ่งแน่นอนว่าไม่เคยมีชายใดได้แตะต้องมาก่อน ทำเอา
อารอนต้องข่มความต้องการของตนเองเป็นนานกว่าจะผละริมฝีปากออกจากเรียวปากอิ่มได้
“อีกสามวัน ฟ้าคราม อีกสามวันเจอกัน”
อารอนดันร่างบางระหงให้ถอยออกห่าง ดวงตาคมกริบทอดมองแน่นิ่งยังเรียวปากอิ่มแดงระเรื่อเพราะพิษจุมพิตเร่าร้อน มือใหญ่ยกขึ้นไปแตะบางเบาบนเรียวปาก ลากต่ำระเรื่อยลงมาตามลำคอระหง สัมผัสบางเบาบนปทุมถัน ขณะเจ้าตัวเค้นเสียงฝากไว้อีกครั้ง
“จำไว้ ฟ้าคราม หากคุณหาเงินมาใช้หนี้ให้ผมได้ไม่ คุณจะต้องตกนรกกับผมไปตลอดทั้งชีวิต”
พอถูกปล่อยให้เป็นอิสระ ฟ้าครามก็รีบก้าวถอยหนีให้พ้นจากเงื้อมมือของอารอน และก่อนจะเผ่นแนบกลับบ้านก็ไม่ลืมเค้นเสียงตอบกลับด้วยความมั่นใจว่า
“ไม่มีทาง! ยังไงๆ ฉันก็ไม่มีทางยอมตกนรกกับคุณแน่ คุณอารอน”
