28
แอรอนอึ้งไปกับประโยคน้อยเนื้อต่ำใจของณัฐกานต์ เขายอมรับว่าหึงจนหน้ามืดตามัว ไม่คิดไม่อ่านใดๆ ทั้งสิ้น จดหมายลารักฉบับนั้นยังตอกย้ำในความรู้สึก ทุกตัวอักษรยังจำขึ้นใจ ในเนื้อความบนจดหมายที่ว่า ยังลืมอัคนารถไม่ได้ ทำให้แอรอนตระหนักแน่ในจิตใจว่า ณัฐกานต์ยังรักน้องเขยของเขาอยู่
“คือ...ฉัน” แอรอนพูดไม่ออก มองน้ำตาใสๆ ที่กำลังเกลือกกลิ้งขอบตาสาว จวนเจียนจะรินไหลลงมา ทำให้ใจของเขารู้สึกไหววูบพิกล
“เพื่อความสบายใจของเราทั้งสองคน คุณส่งณัฐกลับเมืองไทยก็ได้นะคะ ณัฐเองก็ไม่อยากอยู่ที่นี่ ไม่อยากเห็นสายตาดูหมิ่น ไม่อยากได้ยินคำพูดดูถูกของคุณค่ะ เห็นแล้วใจณัฐเจ็บเหลือเกิน”
น้ำตาสาวหยดไหลระหว่างที่เธอพูด ประโยคอันแสนเศร้าสร้อยแทนที่จะทำให้เขาเห็นใจ กลับทำให้ความไม่พอใจ ความแค้นมันแน่นอกทันใด
มือใหญ่กระชากร่างสวยเข้ามาหาตัว บีบลำแขนเรียวเล็กแน่น แน่นจนเธอเจ็บไปถึงกระดูก
“แล้วเธอคิดว่าฉันไม่เจ็บ
