“ความทรงจำที่แม่มีต่อพ่อของลูกมันมากมายเหลือเกิน แม่แค่อยากอยู่ห่างจากความเจ็บปวดของตัวเองและหวังว่าลูกจะเข้าใจ อิเล็คตร้า...แม่ต้องขอโทษด้วยที่ไม่ได้ไปร่วมงานแต่งของลูก แต่อยากจะขออวยพรเสียตอนนี้ให้ความรักของลูกทั้งสองยืนนานนะจ๊ะ”
ซายาหันไปทางลูกสะใภ้และยกแก้ววอดก้าขึ้นเสมือนบอกความยินดีซึ่งลดาอมยิ้มและจำต้องจิบของไม่เคยดื่มขณะโรดิออนมองตามตลอดเวลา
“ยูเชนคอฟเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดเท่าที่พ่อของโรดิออนเคยมี เขาเป็นเพื่อนตายของคีริล เป็นมันสมองของแม็กซิมัส แม่ดีใจมากที่อิเล็คตร้ามาเป็นลูกสะใภ้ของแม่ มันทำให้แม่รู้สึกว่าถึงยูเชนคอฟจะอยู่เมืองไทยแต่หัวใจของเขายังอยู่ที่แม็กซิมัสตลอดกาล ดื่มวอดก้าให้หมดเลยนะจ๊ะ มันไม่ใช่แค่ทำให้ร่างกายอบอุ่นแต่ถือว่าเป็นการรับไมตรีจากแม่ของหนูอีกคน”
“ค่ะ...” ลดาหลับตาก่อนกระดกแก้วดื่มมันรวดเดียวจนหมด ถึงผะอืดผะอมแต่จะเป็นไรไปก็แค่รับไมตรี...เพียงแก้วเดียว
“ไม
