“ร็อด...ลดายังร้อนอยู่เลยนะคะ คุณไม่ร้อนบ้างหรือคะ?”
“ผมแค่รู้สึกอบอุ่น แต่ตอนนี้ชักจะร้อนขึ้นมาบ้างแล้ว”
“คนบ้า!...คุณให้ลดากินอะไรเข้าไป ถ้าไม่เป็นการขัดใจคุณแม่ลดาจะไม่แตะมันเลย”
“มันก็แค่วอดก้า เหล้าที่ไหนใครกินแล้วไม่เมาบ้าง ขนาดผมก็ยังมีอาการเหมือนกันแต่น้อยกว่าคนที่ไม่เคย...อย่างคุณ”
“ลดาอึดอัดจังเลยค่ะ...อืม” หญิงสาวทำราวไม่รู้ตัวที่เลื่อนมือมาคลายกระดุมบนชุดสวยออกทีละเม็ด ทีละเม็ดจนหมด ชายหนุ่มเผลอกลืนน้ำลายที่เห็นเนื้อผ้าเปิดออกเผยผิวเปลือยเปล่าเนียนขาวดังพอร์ชเลนของร่างเล็กบนฟูกหนานุ่มด้วยผ้าคลุมขนสัตว์ซึ่งมีเพียงบราเซียและแพนตี้ตัวเล็กปกปิดความอวบอัดไว้แทบไม่อยู่ โรดิออนนึกไม่ถึงว่าเวลาลดามีท่าทีเช่นนี้ก็ช่างน่ารักเป็นที่สุด เธอคงเมาวอดก้าจนเหลือสติเพียงน้อยนิดผิดจากเวลาปกติที่เป็นผู้หญิงช่างประชดประชัน
“ทีนี้คุณหายอึดอัดหรือยังล่ะ อิเล็คตร้า”
โรดิออนกระซิบพลางขยับร่างสูง
