“คุณอยากหย่ากับผมมากนักหรือ...อืม” โรดิออนจูบลดาอีกครั้งก่อนขยับสะโพกงามเพื่อเปิดทางให้ความแข็งขันเบื้องล่างค่อยแทรกผ่านกลีบดอกไม้ที่เริ่มขยายรับความคับใหญ่ได้จนหมดในที่สุด เมื่อเธอกลืนเก็บเขาไว้ไม่มีเหลือทั้งหญิงสาวและชายหนุ่มต่างจ้องมองกันในเงาของแสงจากเปลวสีอำพันที่อาบไล้
“ร็อดคะ ลดาไม่ใช่คนให้ข้อเสนอคุณก่อนนะคะ”
“ถ้าอย่างนั้นผมมีข้อเสนอใหม่”
“ลดายังปวดหัวอยู่เลยค่ะ คุณไม่กลัวว่าลดาจะลืมมนเสียก่อนหรือคะ?”
“คุณไม่ได้เมามากจนไม่รู้สึกตัวนะที่รัก แถมยังจะทำให้ผมคลั่งตายด้วยซ้ำ”
“บอกลดาทีสิคะว่าคุณมีข้อเสนออะไร หรือจะขอหย่าหลังจากกลับไปถึงยัสนาย่าปอลยาน่าจากนี้อีกสามเดือน หกเดือน หรือว่า...”
“ผมจะขอยืดเวลาระหว่างเราออกไปให้นานกว่าที่ตกลงกัน...อา”
รอยยิ้มจางผุดพรายบนเรียวปากหนาได้รูปของใบหน้าคร้ามคมแค่เพียงหญิงสาวขยับตัวเล็กน้อยเขาก็แทบจะระเบิดเป็นเสี่ยง โรดิออนรัดวงแขนดันแผ่นหลังให้ร
