“ตื่นแล้วหรือ อิเล็คตร้า?” โรดิออนถามเสียงนุ่มขณะดวงตาคู่คมจับอยู่บนใบหน้าหวานที่ห่างกันแค่คืบ
“เมื่อคืน ลดา...”
“เมา” โรดิออนต่อประโยคของหญิงสาวและแทรกตัวเข้าหาร่างเล็กที่ทำท่าขยับหนีแต่ถูกแขนแข็งแกร่งใต้ผ้าห่มเกี่ยวกระหวัดเอวบางไว้เสียก่อน
“คุณเลยฉวยโอกาสกับลดา”
“เปล่าเลย ที่รัก คุณเสนอให้ผมก่อน จะให้ปฏิเสธยังไงไหว”
“ไม่ยุติธรรมเลยนะคะ ร็อด...ทีหลังลดาจะไม่หลงกลแตะวอดก้าของคุณอีก”
“เราจะอยู่ที่นี่อีกสองสามวัน อาจจะยากสักหน่อยถ้าคุณจะปฏิเสธไม่ดื่ม เพราะคุณต้องดื่มแสดงไมตรีและความรักต่อแม่ของผม”
“ร็อด...คุณนี่จริง ๆ เลยนะคะ” ลดาตาแดงก่ำและทำท่าขัดขืน แต่ยิ่งเธอแสดงทีท่าขัดใจมากเท่าใดเขาก็ยิ่งกอดรัดร่างบางแน่นมากขึ้นเท่านั้น
“นึกแล้วว่าพอวอดก้าหมดฤทธิ์คุณต้องเป็นแบบนี้ ไหนคุณรับปากแล้วอย่างไรว่า...เราจะรักกัน...จริง ๆ “
“ก็แค่ต่อหน้าแม่คุณไม่ใช่หรือคะ?”
“ถึงเมื่อคืนคุณจะเมา แต่ผมค
