Doctor 18 ก่อนจะมีเรื่องร้าย
1608 คำ
เดือนต่อมา...
วิทยาลัยเทคนิค
บรื้นนนน!!เอี๊ยดดดด!!!
ฉันจอดรถที่ลานจอดของวิทยาลัยเหมือนทุกวันโดนของฉันนั้นก็เปลี่ยนไปทุกวันเช่นกัน ซึ่งมันไม่ใช่ของฉันแม้แต่คันเดียว -_- เป็นของพี่เคนที่อนุญาตให้ฉันขับทุกคันของเขามาเรียนความจริงฉันจะเลือกมาใช้แค่คันเดียวเท่านั้นแต่เขาบอกว่ามีเยอะขับไม่หมดให้ช่วยเอาออกมาขับเพื่อรักษาเครื่องยนต์และสมรรถนะดของรถยนต์ถ้ามันไม่ได้ใช้หรือเอาออกมาขับบ้างมันจะพังเอาน่ะสิและทีนี้ก็ซ่อมยาวแน่
ปึก!!
“โอ้โห่เว้ยยย!!วันนี้เป็นเฟอร์รารี่วะ” เสียงเพื่อนของฉันมันแซวเมื่อฉันลงมาจากรถพวกมันรู้ว่าพี่เคนพาฉันไปอยู่ด้วยแล้วเพราะเรื่องของวันนั้นแหละ พวกมันถามกันยกใหญ่ว่าฉันไปอยู่กับเขาได้ยังไง ฉันเลยบอกไปว่าเขาจ้างฉันไปเฝ้าบ้าน -_-
“เขารับคนเฝ้าบ้านเพิ่มป่ะวะกูจะไปสมัคร” ไอ้พีชถามเพราะพวกมันตื่นเต้นมากเวลาฉันขับรถมา ฉันเข้าใจเพราะพวกเราชอบรถเหมือนกัน
“กูจะไปรู้เหรอวะไปกันเถอะวันนี้สอบวันแรกนิ” ฉันบอกพวกมันก่อนจะเดินนำเข้าตึกเรียน
เทอมนี้เป็นเทอมสุดท้ายแล้วที่ฉันจะเรียนปวส. และตัดสินใจเข้าเรียนต่อระดับมหาวิทยาลัยโดยการสนับสนุนของพี่เคน ฉันคิดว่าถ้าข้อต่อรองมีแค่นั้นฉันก็ทำให้ได้แม้จะยังไม่เข้าใจจุดประสงค์ของเขาก็ตามและตั้งแต่วันนั้นเขาเองก็เริ่มทำดีมากขึ้นและใส่ใจฉันอย่างอ่อนโยนแม้จะบ่น ๆ บ้างตามประสาแต่ก็ถือว่าดีกว่าโดนบังคับนั้นแหละ อ่อ ส่วนเรื่องเป็นช่างที่อู่เสี่ยเปลวฉันก็ยังทำอยู่นั่นแหละ พี่เคนไม่ได้บังคับและตามใจฉันมากเลยซึ่งมันก็ทำให้ฉันด้านดี ๆ ของเขามากขึ้น
“เริ่มสอบได้” เสียงของอาจารย์ให้สัญญาณเมื่อพวกเราเข้าห้องสอบฉันลงมือทำอย่างตั้งใจเพราะฉันชอบเรียนหนังสือ ส่วนเพื่อนฉันมันหลับไปแล้วและเดี๋ยวขึ้นมาปั่นทีหลังโดนการลอกฉันนั่นเอง ซึ่งฉันก็ไม่ได้อะไรมากมายให้พวกมันลอกนั่นแหละความจริงผลการเรียนของฉันคือ 4.00 ทุกเทอมแต่ฉันจะแก้ไขและเอาออก 1 กว่า ๆ หรือ 2 ไปให้เตี่ยดู ฉันเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไปทำไม เหอะ!! แต่อยากให้เขาด่าและสนใจละมั้งเพราะที่ผ่านมาเวลาทำดีก็ไม่เห็นชมและพูดอะไรเลยนิเลยลองผลการเรียนแย่ ๆ และทำสันดานแย่ ๆ ดูแต่ตอนนี้ฉันไม่ได้ต้องการอะไรจากเตี่ยแล้วละไม่สนใจก็คือไม่สนใจเพราะฉันเองก็จะเลิกสนใจเขาและสนใจแค่ตัวเองก็พอ....
3 ชั่วโมงต่อมา
“หมดเวลาสอบ” เสียงของอาจารย์ทำให้พวกเพื่อนเลวที่กำลังลอกข้อสอบฉัน เร่งมือเขียนกันใหญ่ เฮ้ออออออ
“เฮ้อออ!!!เกือบไม่ทันแหนะ”
“ขอบใจมึงมากไอ้เพื่อนรักช่วยพวกกูทุกงานเลย” หมับ!! ไอ้ชลมันกอดคอฉัน
“ไม่ช่วยเพื่อนจะไปช่วยหมาตัวไหนวะ?” ฉันยิ้มให้มัน
“มึงนี่มันดีจังวะถ้าเป็นผู้หญิงนะกูคงชอบมึงไปแล้วววววว” ไอ้เก็ตบอก
ที่พวกมันไม่รู้ว่าฉันเป็นผู้หญิงเพราะว่าที่นี่รายชื่อในกระดานรายชื่อไม่มีคำนำหน้า นาย นางสาวไงละ มีแค่ชื่อเฉย ๆ เพราะงั้นฉันเลยเลือกเรียนที่นี่เพราะว่ามันแปลกดีไงละถึงต่อให้มีพวกมันก็ไม่ได้สนใจหรอกทุกวันนี้รู้ชื่อจริงของฉันหรือเปล่าก็ไม่รู้เหอะ!แต่ฉันคิดว่าสักวันคงต้องบอกพวกมันแหละ
“ต่อให้กูเป็นผู้หญิงก็อย่ามาชอบเว้ย!!!”
“คิดว่ากูจะเอามึงเหรออออออ” หมับ!!
“ไอ้เก็ต!!!!!” มันขยี้หัวของฉัน
“กูก็ไม่เอามึงโว้ยยยยย!!!!”
บ้านหมอเคน
“ไปสอบมาเป็นยังไงบ้าง?” เมื่อเดินเข้าบ้านฉันกับพี่เคนที่กลับมาจากโรงพยาบาลแล้ว สิ่งที่รู้เกี่ยวกับเขาคือเขาเป็นผู้บริหารของโรงพยาบาลจำนวนมากและยังเป็นหมอผ่าตัดอีกแต่เขาไม่ค่อยรับเคสเพราะว่าเน้นงานบริหารมากกว่าเพราะงั้นเขาเลยว่างมากกแบบนี้ละมั้ง
“สบายมาก” ฉันยักไหล่ก่อนจะเดินไปนั่งตรงข้ามเขาซึ่งมีเอกสารอะไรกองอยู่เป็นจำนวนมาก
“หึ ไม่ยากก็ดีแล้วแหละนั่นมหาวิทยาลัยเลือกสิว่าจะเรียนที่ไหน?” เขาพูดกับฉันก่อนจะยกแก้วซึ่งน่าจะมีเหล้าอยู่ ซัดแต่หัววันเลยหรือไง?
“มีแต่ที่แพง ๆ ทั้งนั้นพี่จะส่งต้าร์เรียนจริงเหรอ?” เมื่ออ่านดูรายชื่อของมหาวิทยาลัยแล้วฉันก็ต้องเงยหน้ามองเขาและถามอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ
“ใช่ ค่าเทอมแค่นั้นไม่ทำให้ขนหน้าแข้งพี่ร่วงหรอกเพราะงั้นเลือกที่ต้าร์อยากเรียนเลย” ก็จริงเพราะว่ามันมันรวย ไม่ใช่รวยธรรมดานะแต่รวยมากกกกก
“ก็ได้แล้วอย่ามาบ่นละกัน” ฉันบอกก่อนจะอ่านรายละเอียดของมหาวิทยาลัยต่าง ๆ
“หึ”
“ว่าแต่พี่เครียดอะไรหรือเปล่า?” ฉันถามเพราะว่าวันนี้เหมือนว่าเขาจะนิ่งกว่าปกติแถมยังกินเหล้าอีก ความจริงแล้ววันนี้เขากลับบ้านเร็วกว่าปกตินิดหน่อยด้วย
“อืม ก็นิดหน่อยเรื่องงานน่ะ”
“เหรอ...แล้วพอจะอะไรให้ต้าร์ช่วยไหมละ?” เพราะเขาช่วยฉันมาเยอะแล้ว ถึงเวลาฉันต้องช่วยเขาบ้าง
“พี่จัดการได้แต่ว่ามีเรื่องหนึ่งที่อยากให้ต้าร์ช่วยหน่อย...” คิ้วของเขาขมวดกันทำให้ฉันคิดว่าท่าทางเรื่องของจะใหญ่เหมือนกัน
“ได้สิ...” หมับบ!!
“อุ๊บบ0x0” พอจบคำพูดของฉันพี่เคนก็ลุกขึ้นคว้าคอของฉันก่อนจะประกบจูบลงมาที่ริมฝีปากของฉันเพราะมัวแต่ตกใจเลยทำให้ปากของฉันเปิดออกทำให้พี่เคนสอดลิ้นเข้ามาเกี่ยวลิ้นของฉันอย่างง่ายดายแถมยังมีกลิ่นและรสชาติของเหล้าอีก
“อ่าส์ ต้าร์แค่ช่วยให้กำลังใจพร้อมจูบหวาน ๆ ก็พอ”
“0////////0” แววตาของเขากลับมาสดใสอีกครั้งหลังจากจูบฉันไป มะมันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ???
“หึ แล้วสอบอีกกี่วัน?”
“...” หูฉันอื้อไปหมด
“ต้าร์...พี่ต้าร์!”
“ฮะ...พะพี่เคนมีอะไรเหรอ?” ตกใจมากเลยทำไมต้องเรียกกันเสียงดังด้วย
“พี่ถามว่าเราสอบอีกกี่วัน”
“เอ่อ อีกสามวันก็หมดแล้วแหละ ถามทำไมเหรอ?” ฉันถามกลับ
“แค่จะพาไปเที่ยว” หมับ! เขาพูดพร้อมวางมือที่หัวของฉันอย่างเคยชิน
“เที่ยว?”
“อืม เพราะงั้นตั้งใจและเอาผลการเรียนทั้งหมดมาให้ดูด้วยละ^^”
“ตะต้องดูด้วยเหรอ?” งั้นเขาก็รู้สิว่าฉันเป็นผู้หญิงอะ T^T
“ใช่ เพราะต้องเอาไปสมัครเรียน งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ” เขาบอกแบบนั้นก่อนจะเดินไปเลย ส่วนฉันกำลังคิดอย่างหนักว่าจะเอายังไงกับชีวิตดี ฮืออออออ
ถึงใบรายชื่อจะไม่มีคำนำหน้าแต่ใบเกรดมันมี!!!!
เฮ้อออออ คงต้องบอกความจริงสินะและถ้าบอกไปแล้วเขาไม่ยอมส่งเรียนละ
“โอ๊ยยยย!!!ไม่รู้ด้วยแล้วโว้ยยย!!!!” ฉันขยี้หัวตัวเองอย่างคิดอะไรไม่ออก
“คุณพีต้าร์เป็นอะไร...”
“เฮ้ย!!!!คุณชานผมตกใจหมด!!” ฉันร้องตกใจเมื่อเขาส่งเสียงแบบที่ฉันไม่รู้ตัวเลย
“ขอโทษครับแต่เห็นว่าคุณพีต้าร์เหมือนจะเครียดเลยถามด้วยความเป็นห่วงครับ ไม่คิดว่าจะตกใจขนาดนี้..”
“ช่างเถอะครับผมเข้าใจ....”
สองวันต่อมา...
Rrrr
ฉันมองเบอร์โทรที่โทรเข้ามาอย่างลังเลตอนนี้ฉันกำลังแต่งตัวเพื่อไปสอบอีกวันและพรุ่งนี้คือวันสุดท้าย ส่วนเบอร์ที่โทรเข้ามาคือแม่ของฉันเองแต่ที่ลังเลเพราะกลัวว่าคนที่โทรจะไม่ใช่แม่น่ะสิ
“เฮ้อออ~” แต่สุดท้ายฉันก็ต้องรับเพราะกลัวว่าแม่จะมีเรื่องอะไรหรือเปล่าน่ะสิ
“ฮัลโหลแม่...”
(นี่อั๊วนะ!) แม่งเอ๊ยย!!คิดไว้ไม่มีผิดเลยเขารู้ว่าถ้าเอาเบอร์เขาโทรมาฉันคงไม่รับแน่
“เตี่ยมีอะไร?”
(ทำไมอั๊วจะโทรหาลูกสาวเนี่ยต้องมีอะไรด้วยเหรอ?) มาแปลก??
“เหอะ!!เตี่ยเห็นอั๊วเป็นลูกด้วยเหรออั๊วไม่เห็นเคยรู้สึกอย่างนั้นเลย”
(ช่างเถอะ ๆ เรื่องนั้นอั๊วผิดเองแหละ) ผิดเอง??
เกิดอะไรกับสมองของเขาหรือเปล่าเนี่ย?
“เตี่ยมีอะไรก็พูดมาเลยดีกว่า”
(คืองี้น่าวันพรุ่งนี้อั๊วนัดดูตัวให้ลื้อ!บ้านอี้รวยมากนะเรียกได้ว่ากินทั้งชาติก็ยังไม่หมดยังไงพรุ่งนี้ลื้อก็ลองมา...)
“อั๊วมีสอบ” ที่แท้ก็เรื่องนี่เองสินะ เหอะ!!!
(ไอหยา! เรื่องสอบอ่ะเอาไว้ก่อนมันตามแก้ตามสอบทีหลังได้น่าเพราะงั้นพรุ่งนี้มาที่ร้านอาหารจีนนะอั๊วนัดเขาไว้แล้ว เป็นลูกสาวก็ควรทำอะไรให้เตี่ยหน่อยสิ)
“หึ”
(นะเอาเป็นว่าลื้อตกลงละกันสิบเอ็ดโมงมาเลยแต่งตัวสวย ๆ ด้วยละ) เขาพูดเองเออเองและวางสายไป
“ไม่ได้บอกจะไปสักหน่อย เหอะ!”
- ผู้เขียน
