Episode 03 ที่นั่งอันตราย
890 คำ
Episode 03
“แฮ่ม! ก่อนที่พวกเราจะไปเรียนกัน อาจารย์ขอแนะนำเพื่อนร่วมชั้นคนใหม่ให้ทุกคนได้รู้จักก่อนนะ” อาจารย์กอบแก้วที่ปรึกษาของเรากระแอมเสียงเล็กน้อย ก่อนที่จะผายมือให้เด็กใหม่คนนั้นมายืนอยู่ตรงหน้าห้องเพื่อทำการแนะนำตัว
ส่วนท่านชายกรีน…ท่าทางจะตกส้วมตายไปแล้วมั้งคะ
“สวัสดีครับ ผม…นายภัทรพล บุญมีครับ ก็! ชื่อเล่นชื่อเรดครับ” เด็กใหม่กล่าวด้วยท่าทีที่นิ่งขรึม และทันทีที่เขาพูดจบ เพื่อนๆ ในห้องก็ต่างพากันยิ้มหน้าแป้น ทั้งเพื่อนสาวและเพื่อนกะเทย “ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”
“หูย~ น่ากินจังเลยอะแม่!” เพื่อนกะเทยคนหนึ่งกล่าว ซึ่งนางมีชื่อว่าปิงปอง
“เบาลูกเบา~” อาจารย์กอบแก้วรีบกล่าวปรามลูกศิษย์ในทันที “เอาล่ะ! ก็…เดี๋ยวยังไงก็ช่วยดูแลเพื่อนกันด้วยนะ เพื่อนเขาก็เพิ่งมาใหม่ ไม่ได้อยู่กับเราตั้งแต่มอสี่ก็อาจจะเข้ากับคนอื่นยากหน่อย เอาลูก! หาที่นั่งเลย มีตรงไหนว่างนั่งเลย”
พรึบ!
ร่างบางรีบเขวี้ยงกระเป๋าของกรีนทิ้งลงพื้นทันที ก่อนที่จะยกมือขึ้นสูงกล่าวออกไปว่า
“ตรงนี้ว่างค่ะอาจารย์!”
“เอ่อ…ภัทรพลไปนั่งข้างสรัญญาก็ได้ลูก” อาจารย์กอบแก้วกล่าวตอบ “เชิญจ้ะ”
“ครับ” เขาไม่ได้พูดอะไรมาก เมื่อมีที่ว่างเขาก็เดินมานั่งข้างเราอย่างไม่ได้คิดอะไร
“เดี๋ยวเอาสมุดขึ้นมาจดชื่อจดอะไรรอเลยนะ เดี๋ยวอาจารย์มา” ว่าจบอาจารย์กอบแก้วก็เดินออกจากห้องไป
“สวัสดีเรด!” เมื่ออาจารย์เดินออกไป ร่างบางก็หันไปยื่นมือทำการทักทายเพื่อนใหม่ในทันที “เราซิงนะ”
“ห๊ะ!?” เรดหน้าเหว๋อเล็กน้อยเมื่อได้ยินชื่อของเรา “เธอพูดว่าอะไรนะ?”
“เราซิง…” เรดไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่จ้องมองหน้าเราด้วยแววตาที่ไม่กะพริบ “อ๋อ! หมายถึง! เราชื่อซิง”
“อ๋อ…อืม ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน” เรดพยักหน้าเบาๆ ก่อนที่จะเอื้อมมือหนามาจับตอบรับคำทักทายของเรา
“ส่วนเราชื่อน้ำตาล!”
“และเราก็มีชื่อว่ามะปรางจ้ะ เราสามคนเป็นเพื่อนในแก๊งเดียวกัน”
“อ๋อ ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
เปิดศึกเหรอนังเพื่อน!!!
“เรดไปนั่งตรงนั้นน่ะอันตรายมากเลยนะ” มะปรางพูดต่อ หลังจากที่แนะนำตัวกับเรดเสร็จ “เราว่าเรดย้ายมานั่งข้างเราดีกว่า”
“ถ้าเรดย้ายมานั่งข้างแก แล้วเราจะไปนั่งตรงไหนล่ะ!” น้ำตาลหันขวับไปด่ามะปรางทันควัน
“แกก็ย้ายไปนั่งที่อื่นสิ! ตรงนี้จะได้ว่าง เรดจะได้มานั่งข้างเรา 555” มะปรางยกมือหัวเราะคิกคักเบาๆ “เชื่อเถอะ มานั่งข้างเราดีกว่า”
“แล้วทำไมเราถึงนั่งตรงนี้ไม่ได้? ที่นั่งตรงนี้มันอันตรายยังไงเหรอ?” เรดถามกลับด้วยความมึนงง
“ก็ตรงนั้นมันคือที่นั่งกูไง!!!” เสียงปริศนาโผล่ดังลั่นขึ้น ซึ่งตัวต้นเสียงนั้นก็ไม่ใช่ใครอื่น ก็คือกรีนนั่นแหละค่ะ “ไม่รู้หรือไงว่าตรงนี้มีเจ้าของแล้ว!”
“ไอ้ที่ว่านั่งแล้วอันตรายคงเพราะแบบนี้เองสินะ” เรดแสยะยิ้มพร้อมกับหัวเราะในลำคอเบาๆ “หึ!”
“มึงหัวเราะเหี้ยไร!” กรีนตวาดลั่น ก่อนที่จะกระชากปกเสื้อนักเรียนของเรดขึ้นมา
“เฮ้ย!” เราเบิกตากว้าง ก่อนที่จะรีบเข้าไปห้ามปรามทั้งสองคนไม่ให้ตีกัน “หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ! เปิดเทอมวันแรกก็อยากเข้าห้องปกครองเลยเหรอ!”
“แล้วเธอไม่เห็นเหรอว่ามันกวนส้นตีนเราอะ! แถมยังมาแย่งที่เราอีก! ไม่เห็นไง้!”
“เอ่อ…ขอโทษ! คือเราเป็นคนให้เรดมานั่งตรงนี้เองอะ” ร่างบางกล่าว ก่อนที่จะหันไปขอโทษเรดต่อ “โทษทีนะเรด พอดีเราเข้าใจผิดไปนิดหน่อยน่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอก เราก็ไม่ได้อะไรอยู่แล้ว” เรดไหวไหล่ ก่อนที่จะปัดมือหนาของกรีนออก “สรุปแล้วตรงไหนว่างอะ? เราจะได้ไปนั่ง แต่ขอแบบที่ว่างจริงๆ นะ…ไม่งั้นคงได้มีเรื่องอีก!”
“เอ่อ…มีว่างอยู่อีกตัวนึงพอดี!” พอดีเรานึกขึ้นได้ว่าในห้องเรามีโต๊ะและเก้าอี้ที่เป็นเศษมาอยู่พอดีน่ะค่ะ มันคาอยู่ในห้อง ไม่ได้ใช้มาตั้งแต่มอสี่แล้ว พอนึกได้ ก็รีบไปยกมันมาต่อกันให้เป็นที่นั่งสามโต๊ะติด เพื่อที่เรดจะได้นั่งด้วย “ถ้างั้น! ก็นั่งกันสามคนแล้วกันเนาะ!”
“ไม่รู้…” กรีนกล่าว ก่อนที่จะหยิบกระเป๋าของตัวเองที่พื้นที่เราโยนทิ้งไปในตอนแรกกลับขึ้นมา และนั่งลงที่โต๊ะของตัวเองดังเดิม “ใครจะนั่งตรงไหนเราไม่สน แต่เรารู้แค่ว่าเราจะนั่งที่เดิมของเรา!”
ตอนแรกที่เป็นโต๊ะคู่เรานั่งติดริมหน้าต่างน่ะค่ะ ก็จะเป็นโต๊ะเราแล้วตามด้วยโต๊ะของกรีน
และเมื่อมีโต๊ะที่สามมาต่อขึ้น มันก็คือโต๊ะของเรด และมันก็เท่ากับว่าเรดอาจจะได้นั่งข้างกรีน
อ่า…พวกเขาจะไม่ต่อยกันตายเหรอเนี่ย!!!
- ผู้เขียน
