เฟื่อน! [เพื่อน + แฟน]

Episode 01 “แต่ถ้าเธอฮู้แล้ว เธอสิเลิกอยู่เบาะ!” นักเรียนผู้หนึ่งร้องเพลงกล่าวดังขึ้น “บ่ เฮาเลิกบ่ได้ กะคนมีฮักหมดใจไปแล้ว” เพื่อนสาวอีกคนที่นั่งข้างๆ ของเธอก็พลางร้องเพลงตอบกลับ ทั้งสองเป็นเพื่อนแก๊งเดียวกันมีโดยคนแรกมีชื่อว่า ซิง และที่สองนั้นชื่อ น้ำตาล “ความฮักมันควรสิมีสองคนท่อนั่น เธอกับเขาสิฮักกัน ฉันยอมบ่ได้!!!” “แล้วสิให้เฮ็ดจั่งใด๋ กะหัวใจ มันฮัก!!!” น้ำตาลลุกขึ้นประจันหน้าพร้อมกับร้องเพลงตอบซิงกลับอีกครั้ง “ศีลข้อสาม เคยท่องอยู่เบาะ ละอายใจบ่ ที่เฮ็ดให้เขาแตกหัก!” ซิงก็ลุกขึ้นไม่ยอมด้วยเช่นกัน “กะอย่าขอแค่ฉันได้ฮัก บ่แคร์อีหยังทั้งนั้น~” น้ำตาลร้องตอบอย่างไม่แคร์ “เรามาก่อน! ส่วนแกมาทีหลัง…ก็น่าจะรู้ตัวนะว่าควรอยู่แค่ตรงไหน!” ซิงเป็นฝ่ายพูดเริ่มก่อน พร้อมกับยกแขนขึ้นกอดอกอย่างไม่ยอม นี่ขนาดเป็นเพื่อนแก๊งเดียวกันแท้ๆ ยังไม่คิดจะยอมให้กันได้ง่ายๆ เลย “ถอยไปซะ! เขา…เป็นของเรา!” “ทะเลาะกันอีกแล้วสองคนนี้” ร่างสูงบ่นกล่าวพึมพำออกมาเบาๆ และผู้ชายที่ยืนพูดอยู่ระหว่างกลางของทั้งสองสาวนั้นมีชื่อว่า กรีน เขาคนนี้ก็คือพระเอกของเรื่อง แถมยังอยู่ในห้องเดียวกันกับนางเอกของเราอีก “มาก่อน! ก็ไปก่อนสิ!” น้ำตาลพูดตอบ “เรายอมรับนะว่าเรามาทีหลัง แต่แล้วยังไง? ก็คนมันรักไปแล้วอะ…แกจะให้เราทำยังไงเหรอ? จะให้เราเลิกรักเขาง่ายๆ เราทำไม่ได้หรอกนะ ความรัก…มันเป็นเรื่องของหัวใจ มันห้ามกันไม่ได้หรอก ขอโทษที!” “แต่เขาเป็นของเรา! แกไม่มีสิทธิ์มายุ่ง!!!” ซิงเริ่มตะเบ็งเสียงหนักขึ้นกว่าเดิม อ่า…แม้ว่าจะอยู่แก๊งเดียวกันก็ตาม แต่สองคนนี้ก็ไม่เคยยอมกันเลย แถมยังมายืนทะเลาะกันกลางห้อง เพื่อนๆ คนอื่นก็พากันจ้องมองมาที่พวกเธอทั้งสอง แต่ไหนล่ะความแคร์ ไม่ค่ะ! พวกเธอก็ยังคงทะเลาะกันอยู่แบบนั้น “เขาไปเป็นของแกตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบ! เมื่อคืนก่อนเขายังนอนอยู่กับเราอยู่เลย!” น้ำตาลเบ้ปากคว่ำพร้อมกับยกแขนขึ้นกอดอก “มันก็จริงนั่นแหละที่แกมาก่อน แต่ขอโทษนะ! พอดีว่าผู้ชายเขาเลือกเรา เขาไม่ได้เลือกแก ก็อย่างที่บอกนั่นแหละ มาก่อนก็ไปก่อนเถอะ เวลาของแกมันจบลงแล้ว เขาเป็นของเรา!” “ไม่มีทางหรอก! ยังไงเราก็ไม่ยอมอะ! เขาเป็นของเราต่างหาก!” “ก็บอกแล้วไงว่าเรากับเขาได้กันแล้ว แกจบแล้วซิง!” “เรากับเขาหมั้นกันแล้ว แกก็ได้แค่คู่นอนเท่านั้นแหละจ้ะ!” “เอาหน่า…ไม่ต้องแย่งกันหรอก เราก็รักทุกคนนั่นแหละ” กรีนที่ยืนอยู่ระหว่างทั้งสองกล่าวขึ้น หลังจากที่ยืนเงียบอยู่นาน ก่อนที่จะโดนทั้งสองหันมาพูดใส่พร้อมๆ กันว่า! “ไม่ใช่มึง!!!” “เอ้า! ถ้าไม่ได้ทะเลาะกันเพราะแย่งเรา แล้วทะเลาะกันเรื่องอะไรวะ?” กรีนกล่าวพร้อมกับยกมือหนาขึ้นเสยผมตัวเองเล็กน้อย “ทะเลาะกันเอาเป็นเอาตายฉิบหายเลย” “ก็น้ำตาลนั่นแหละ! บังอาจหาญกล้ามาแย่งเมืองเมาของเราไป! เรื่องอะไรเราจะยอมเล่า!” ซิงเริ่มเล่าสาเหตุที่ตนเองและน้ำตาลทะเลาะกัน “ดังนั้น…น้ำตาลจะมาแย่งพี่เมืองเมาของเราไปไม่ได้!” “แต่เราไม่ผิดนะเว้ย!” น้ำตาลรีบพูดสวนกลับทันควัน “เราก็รักเมืองเมาเหมือนกัน เขาก็เปรียบเสมือนสามีของเราคนหนึ่ง ดังนั้น…เราก็มีสิทธิ์ในตัวเมืองเมาเหมือนกัน ซิงนั่นแหละ! ที่ไม่มีสิทธิ์มาห้าม!” “โทษนะ…เมืองเมานี่? มันใครวะ?” กรีนกล่าวถามพร้อมกับเอียงคอมองทั้งสองด้วยความงุนงง “เรียนที่นี่มาสามปี ไม่เคยได้ยินชื่อนี้เลย” “เมืองเมาที่ว่านั่นน่ะ…หมายถึงเมืองเมา พระเอกในนิยายของพิคพีช” มะปราง เพื่อนในแก๊งอีกคนของซิงและน้ำตาลพูดตอบ “สองคนนี้มันสายเดียวกัน ชอบแย่งพระเอกในนิยายกันเป็นประจำเลย” “คือ…ที่ทะเลาะกันดังลั่นห้อง ก็แค่เพราะแย่งไอ้เมืองเมาที่อยู่ในนิยายเนี่ยอะนะ?” กรีนเลิกคิ้วถามซิงและน้ำตาลอย่างไม่เข้าใจ “เรา…ไม่เข้าใจอะ ทำไปทำไมเหรอ? มันก็แค่พระเอกในนิยายไหมวะ งง” “มันเป็นเรื่องของศักดิ์ศรีย่ะ! คนอย่างนายไม่มีทางที่จะเข้าใจหรอก!” ซิงหันไปตอบกรีนทันควัน “ใช่!” และจากนั้นน้ำตาลก็รีบพูดเสริมตอบซิงทันที “ดังนั้นจะมาเป็นเมนคนเดียวกันไม่ได้ค่ะ!!!” “ผู้หญิงโรงเรียนนี้แม่ง…เข้าใจยากจังวะ” กรีนส่ายหัวเบาๆ ก่อนที่จะหันกลับไปที่ยังที่ของตนเองดังเดิม “กูล่ะท้อ”