แค่คนคุย
965 คำ
คอนโดทวีสุข
แป้งหอมตื่นมาเพราะเสียงโทรศัพท์ดัง เมื่อกดรับสายก็พบว่าเป็นนิติด้านล่างโทรมาบอกว่าปริ๊นซ์ให้คนเอารถมาคืนแล้ว เธอจึงทิ้งตัวลงนอนอีกครั้ง เวลาผ่านไปจนบ่ายแป้งหอมตื่นมาเธอพยายามลากตัวเองไปอาบน้ำเพื่อมาเตรียมจัดกระเป๋าเดินทางไปรับน้อง
"ว๊ายตายแล้ว น้ำหอมหมด วิตามินก็หมด ชุดนี้ก็ใส่แล้วแบบนี้ต้องออกไปซื้อแล้วล่ะ"
แป้งหอมรีบหยิบเสื้อคลุมสีดำรองเท้าผ้าใบมาสวมใส่จากนั้นก็ตรงดิ่งไปรับชบากับชมพู่เพื่อไปเลือกซื้อของที่ห้างสรรพสินค้า
ห้างสรรพสินค้า
ทั้งสามช่วยกันเลือกซื้อเสื้อผ้ากันอย่างสนุกสนานแต่สายตาของแป้งหอมดันมองไปเห็นปริ๊นซ์เดินมากับผู้หญิงคนนึง
"นั่นปริ๊นซ์นี่หน่า"
"จริงด้วยแต่มากับใครอ่ะ แฟนเหรอ"
"นั่นเอแคลร์อยู่คณะเดียวกับกู ตัวเต็งเลยนะมึง"
เมื่อได้ยินแบบนี้มีหรือที่แป้งหอมจะไม่หาเรื่องแกล้ง เธอรีบเดินตามไปแอบดูอยู่ห่างๆจนเห็นรอยยิ้มของปริ๊นซ์ที่เวลามองผู้หญิงคนนั้น
"นายนี่มันร้ายเหมือนกันแฮะ"
"อีแป้งมึงตามมาทำไมอย่าบอกว่ามึงชอบปริ๊นซ์นะ" ชมพู่รีบเอ่ยปากถาม
"อีบ้า กูแค่อยากหาเรื่องปั่นเฉยๆ"
"ปั่นไปปั่นมาระวังจะได้กันเองนะคะฮ่าๆ" ชบาหัวเราะร่า
แป้งหอมไม่สนใจคำพูดของเพื่อนๆเพราะเธอยังมองพฤติกรรมของทั้งสองคนนั้นอยู่และดูจะสนิทกันมากเป็นพิเศษ แบบนี้แป้งหอมทนไม่ได้
"เฮ้ยอีแป้งไปไหน!!" เพื่อนทั้งสองรีบวิ่งตามเมื่อเห็นแป้งหอมเดิ่นดิ่งไปหาทั้งสองคนที่ยืนเสื้อเสื้อผ้าอยู่
"ปริ๊นซ์จ๋าาา"
"เฮ้อ" ผมถึงกับถอนหายใจเมื่อได้ยินเสียงของแป้งหอม "มีอะไร" ผมหันไปถาม
"ผู้หญิงคนนี้เป็นใครเหรอคะ" ฉันมองหน้าทั้งสองคนสลับกันไปมา
"เอ่อ...." ฉิบหายแล้วไงจะให้ตอบยังไงล่ะ "คนที่ฉันคุยอยู่ไง!"
"คุยกันมานานยังอ่ะ" ฉันถามพร้อมกับดูดชาไข่มุกที่ถือติดมือมาด้วย สายตาของเอแคลร์ก็เหมือนอยากรู้คำตอบจากปากปริ๊นซ์เหมือนกัน
"นานแล้วมีปัญหาอะไรหรือเปล่า"
"เปล๊า อืม....คุยมานานแล้วก็ยังเป็นได้แค่คนคุยสินะ ฉันไปก่อนดีกว่าไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ บาย"
เหมือนระเบิดนิวเคลียร์ที่แป้งหอมวางไว้กำลังทำงาน เอแคลร์มองหน้าปริ๊นซ์ด้วยความเสียใจที่ความสัมพันธ์ไม่พัฒนาขึ้นเลย เธอจึงขอตัวกลับบ้านปล่อยให้ปริ๊นซ์ยืนถอนหายใจมองตามหลังไป
"อ่าวไอ้ปริ๊นซ์เอแคลร์ล่ะ" แทนที่เดินมาทีหลังรีบถาม
"นี่ถุงยางที่มึงฝากซื้อ"
"ไม่ต้องและไอ้ออฟ แม่งแป้งหอมมาปั่นซะเอแคลร์กลับเลย จะได้แดกอยู่แล้วค*ย!!"
"แป้งหอมมาเหรอไหนๆ" แทนรีบหันไปมองถึงได้เห็นแป้งหอมยืนยิ้มพร้อมกับโบกมือให้ "แป้งหอมแทนมาแล้วววว"
สองหนุ่มเดินมาหาแป้งหอมกับเพื่อนๆทำให้ปริ๊นซ์ต้องเดินตามมาแถมยังนั่งมองหน้าแป้งหอมจนเธอทำตาปริบๆใส่
"มองแบบนี้เดี๋ยวแป้งให้คุณพ่อไปสู่ขอเลยนะ"
"ผู้หญิงแบบเธอใครจะเอาวะ"
"กูเอา!!" แทนตอบทันควัน
"ฟู่!"
ชบาถึงกับพ่นน้ำออกมาเพราะไม่คิดว่าจะมีผู้ชายที่บ้ากามได้ขนาดนี้ ปริ๊นซ์มองหน้าชบาพร้อมกับดึงทิชู่มาเช็ดแขนตัวเอง
"ปริ๊นซ์อย่าคิดมากเลยนะ สนใจมาเป็นผู้ชายของแป้งไหมคะ คิกๆๆ"
ทุกคนพากันหัวเราะแต่ปริ๊นซ์กับจ้องตาเขม็ง แป้งหอมเองก็ไม่ได้เกรงกลัวแม้แต่นิดยังทำหน้าตาล้อเลียนไม่หยุด
"ทุกคนไปดูหนังกันไหมแป้งเลี้ยงเอง" ฉันหันไปมองหน้าทุกคนที่พยักหน้าตกลง "ปริ๊นซ์ไปดูหนังกันนะๆๆ" ฉันเขย่าแขนทำหน้าตาออดอ้อนจนปริ๊นซ์ยอมตกลง
"อืม"
"เย้! ไปกัน"
ทั้งหกคนเดินมายังโรงหนังสามสาวจึงเดินไปจัดการเรื่องจองตั๋วและเลือกที่นั่งจากนั้นก็เดินมาหาหนุ่มๆที่ยืนซื้อเครื่องดื่มและป๊อปคอร์น
"เข้าไปกันเถอะ" ฉันเดินตามหลังปริ๊นซ์จนมาถึงที่นั่งก็รีบนั่งข้างปริ๊นซ์ทันที "ฟิวแฟนเท่าไหร่คะ" ฉันเอียงตัวไปกระซิบถาม
"อย่ามายั่วโมโหฉันนะแป้งหอม" ผมตอบกลับไปนิ่งๆพร้อมกับมองหน้าเธอ (ทำไมวันนี้ใส่คอนแทคเลนส์สีสวยจัง)
"มองตาแบบนี้เดี๋ยวแป้งท้องนะปริ๊นซ์"
"หึ!" ผมรีบหันมามองจอแต่คนข้างๆกับยุกยิกๆไม่หยุด
หลังเรื่องนี้เป็นหนังรัก นางเอกแอบรักพระเอกที่เป็นเพื่อนแต่ไม่กล้าบอกเพราะตัวเองไม่สวยทำได้แค่คอยช่วยเหลือเพื่อนเวลาอกหักมา และเสียงของแป้งหอมก็ดังขึ้น
"สุดท้ายก็ได้กันเพราะพระเอกเมา จากนั้นนางเอกก็ท้องแล้วย้ายบ้านหนีไปอยู่บ้านเกิดตัวเอง 3ปีผ่านไปพระเอกไปทำงานที่นั่นเลยได้เจอกันพอพระเอกรู้เรื่องลูกก็ตามง้อ นางเอกไม่ยอมแต่ก็ต้องยอมเพราะลูกเรียกพ่อ จบ!"
ควั๊บ!!
ทุกสายตาในโรงหนังหันมามองแป้งหอมกันหมดแต่เจ้าตัวยังไม่รู้ตัวปริ๊นซ์จึงหยิบป๊อปคอร์นยัดใส่ปากเพื่อไม่ให้เธอพูดมาก และหนังก็ดำเนินเรื่องไปตามที่แป้งหอมพูดออกมา
- ผู้เขียน
