จับคู่นอน
936 คำ
เมื่อทุกคนทยอยออกไปจับฉลากเพื่อดูเลขประจำตัวก็ต่างมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์เรื่องความเหมาะสม
"อีแป้งกูว่ากูไม่โอเคว่ะ"
"กูก็คิดเหมือนมึงถ้าพ่อกูรู้นะว่ามหาลัยจัดกิจกรรมแบบนี้พ่อกูบุกแน่ๆ"
เมื่อถึงคิวของแป้งหอมที่ออกไปจับหนุ่มๆก็ลุ้นหนักมาก มีแต่คนอยากนอนร่วมห้องกับเธอ
"หมายเลข52"
"ไปนั่งก่อนครับเดี๋ยวรอเพื่อนจับได้เลขเดียวกับน้องค่อยไปนั่งคู่กัน"
"ค่ะ ^ ^ "
"ครับ ^ ^ "
ทั้งสองจ้องตากันทำเอาแป้งหอมถึงกับยิ้มเขิน เสียงแซวของรุ่นพี่ดังขึ้นทันที
"ใจเย็นๆครับเพื่อน"
"ให้น้องมันมีอนาคตเถอะฮ่าๆ"
ถึงคิวของปริ๊นซ์สาวๆก็ต่างรอคอยเพราะคาดหวังว่าจะได้นอนร่วมห้องกับชายหนุ่ม แต่ปรากฏว่าไม่เป็นแบบนั้น
"52"
"ว๊ายเล็กจัง ฮ่าๆ" แป้งหอมหัวเราะลั่น "เฮ้ย!"
"อ่ะแป้งหอมกับปริ๊นซ์มาลงชื่อตรงนี้เลย "
ทั้งสองถึงกับถอนหายใจเมื่อรู้ว่าคู่นอนเป็นใคร แต่ก็ต้องฝืนทนหลังจากเสร็จเรื่องราวกิจกรรมวันนี้แป้งหอมก็เดินมาที่รถด้วยความหงุดหงิด
"นี่เธอ!"
แป้งหอมหันไปมองก็พบว่าเป็นปริ๊นซ์ที่เดินมาพร้อมกับเพื่อนอีกสองคน
"มีอะไร"
"ถ้าไม่สบายใจที่ต้องนอนกับฉันแลกกับคนอื่นได้นะ อีกอย่างไชส์ของฉันก็ไม่ได้เล็กขนาดนั้นด้วยคราวหลังพูดอะไรคิดหน่อยก็ดี"
"ปากเป็นของฉัน จะพูดอะไรก็ย่อมได้"
"แป้งหอมเราชื่อแทนนะ เราทักไลน์เธอไปแล้ว"
"ยินดีที่ได้รู้จักนะแทน"
รอยยิ้มของแป้งหอมทำให้แทนแอบละลายแต่ปริ๊นซ์ดูจะไม่ค่อยชอบหน้าแป้งหอมเอามากๆ ทั้งกวน ทั้งปากเสีย หลังจากที่รถของแป้งหอมขับออกไปทั้งสามก็เดินกลับมาที่รถของตัวเอง
"น่ารักฉิบหายเลยว่ะ" แทนยังคงคลั่งความน่ารักของแป้งหอมไม่หยุด
"ผู้หญิงแบบนี้อันตรายไอ้แทน" ปริ๊นซ์รีบห้ามเพื่อนทันที
"นิสัยเหมือนมึงเลยไอ้ปริ๊นซ์ ปากหมาพอกันฮ่าๆ"
"ไอ้ออฟมึงจำไว้เลยนะ ผู้หญิงอย่างแป้งหอมไม่มีวันที่กูจะเอามาทำเมียแน่นอน"
"มึงจะไปโกรธเคืองแป้งหอมทำไมวะ กูไม่เห็นว่าแป้งหอมจะมีพิษสงอะไรเลย" แทนรีบพูดเสริม
ปริ๊นซ์ไม่ตอบอะไรจากนั้นทั้งสามคนก็รีบแยกย้ายกันกลับบ้าน เมื่อถึงบ้านปริ๊นซ์ก็เจอพี่ชายนั่งทำงานอยู่จึงเดินเข้าไปหาพร้อมกับถามเรื่องของแป้งหอมลูกสาวอาปลื้ม
"แป้งหอมเรียนที่เดียวกับแกเหรอ"
"ครับ แสบจัดเลย"
"ทำความรู้จักไว้ก็ดีนะบ้านนี้เค้าดี"
"ดียังไงผมก็ไม่อยากยุ่งกับยัยนี่อ่ะ ไม่มีความเรียบร้อยเลยสักนิด"
"ฮ่าๆ แป้งหอมมันแก่นเมื่อก่อนอาปลื้มเคยพาไปทานข้าวด้วยบ่อยๆ เด็กคนนี้ไม่ค่อยกลัวอะไร"
"ใช่พี่"
ผมเดินกลับขึ้นมาบนห้องก็ต้องตกใจเมื่อไลน์ของแป้งหอมมันเด้งมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้แถมเธอยังส่งรูปใส่บิกินี่ตัวจิ๋วสีฟ้าพร้อมกับข้อความน่าพิศวงมาอีก
?แป้งหอม: รู้ว่าคิดถึงเอารูปฉันไปดูก่อนก็ได้นะพ่อหนุ่ม52 รออีกนิดเดี๋ยวก็โตจุ๊บๆๆ
?ปริ๊นซ์: อีโรคจิต อีบ้า!!
ผมรีบวางโทรศัพท์ด้วยความโมโห มือไม้สั่นไปหมดผู้หญิงอะไรโคตรอันตรายเลย
ติก!
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็เจอคลิปวิดีโอที่เธอส่งมา ตอนนี้เธอนอนแช่อ่างน้ำพร้อมกับส่งเสียงครางเบาๆออกมา
?แป้งหอม: ปริ๊นซ์ อืออ คิดถึงเราอยู่ใช่ไหมคะ
?ปริ๊นซ์: นมโคตรเล็กเลย
?แป้งหอม: ไอ้บ้า!!
และแป้งหอมก็เงียบหายไปทำให้ปริ๊นซ์ถึงกับหัวเราะในลำคอ หลังจากนี้คงต้องเจอหน้ากับแป้งหอมแทบทุกวัน ไม่อยากจะคิดว่าจะต้องปวดหัวขนาดไหน
วันต่อมาแป้งหอมเดินมาพร้อมกับดอกไม้ช่อโตทำให้แทนถึงกับตาลุกวาว
"เชี่ยต้องเอามาให้กูแน่ๆเลยว่ะ"
"มึงอย่าหลงตัวเองได้ไหมไอ้แทน" ออฟรีบปรามเพื่อน
"แป้งหอมดอกไม้สวยจังเลยเอามาให้ใครเหรอ"
"เปล่าพี่เฟิร์สปี3ให้มาอ่ะ"
"สัส!!" แทนถึงกับอุทานออกมาจากนั้นก็ซบไหล่ออฟเพื่อให้เพื่อนปลอบใจ
"อ่าวปริ๊นซ์เมื่อคืนหลับสบายไหม" ฉันหันไปยักคิ้วให้ปริ๊นซ์แต่ปริ๊นซ์กับมองหน้าฉันอย่างไม่สบอารมณ์
"สองคนนี้ยังไงกันเนี่ย "
"เอาแล้วยังไงๆ"
"เกิดอะไรขึ้นเหรอแป้งหอม"
"ไม่มีอะไรหรอกเราแค่ส่งคลิปลับไปให้ปริ๊นซ์เผื่อมันจะช่วยให้ปริ๊นซ์สบายตัวขึ้นเฉยๆ"
"เชี่ย!! ไอ้ปริ๊นซ์เอามาดูหน่อย!!"
" มองเหี้ยไรกันไม่มีกูลบไปแล้วเธอเป็นบ้าหรือเปล่าพูดอะไรแบบนี้" ผมหันไปมองหน้าแป้งหอมที่ดูไม่สลดแถมยังเดินมานั่งข้างๆผมอีก
"แค่นี้กลัวหรือไงปริ๊นซ์ แป้งออกจะน่ารักคิกๆ"
"เธอมัน!!!"
ปริ๊นซ์กัดฟันกรอดแต่ก็ต้องหยุดเพราะอาจารย์เดินเข้ามาในห้องเรียนแล้ว แต่สมองตอนนี้กลับเรียนไม่รู้เรื่องเลยเพราะเจอฤทธิ์แป้งหอมเข้าไป
- ผู้เขียน
