อีแป้งมาแล้ว

1069 คำ
ตึก! ตึก! ตึก! เสียงฝีเท้าดังมาจากหน้าห้อง ทุกคนหันไปมองพร้อมกับเปล่งเสียงออกมาพร้อมกัน "อีแป้งมาแล้ว" "เออทำไม พวกมึงมีปัญหาอะไรกับกูไม่ทราบ" ไม่มีเสียงตอบกลับแต่จู่ๆร่างของแป้งหอมก็เซจนเกือบล้ม เธอหันมามองก็พบว่าเป็นชายหนุ่มที่กัดกับเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ "เกะกะคนจะเดิน" "ก็เดินไปสิผลักฉันทำไม!" "แป้งหอมมานั่งเถอะ " เสียงชมพู่เรียกเพื่อนรักให้มานั่งวันนี้เป็นการเปิดเรียนวันแรกอย่างเป็นทางการ แต่ทุกคนต้องมาห้องประชุมเพื่อรออาจารย์และรุ่นพี่มาคุยเรื่องการรับน้อง "ฝากไว้ก่อนเถอะ!" แป้งหอมเดินไปพูดใส่หน้าชายหนุ่มจากนั้นก็เดินมานั่งโดยที่ชายหนุ่มกับเพื่อนเดินตามมานั่งด้านหลังเธอ "อีพู่ทำไมทุกคนมองกูแปลกๆวะ" ฉันเอียงตัวไปกระซิบเพื่อนด้วยความสงสัย "แป้ง " "ว่า" "แป้ง!!" "เอออะไรของมึงวะเรียกอยู่ได้!!" "แป้งบนหัวมึงอ่ะ!" แป้งหอมรีบเอามือจับดูก็พบว่าที่หัวเธอมีแต่แป้งเต็มไปหมด เธอจึงหันไปมองหน้าชายหนุ่มที่ส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาที่เธอ "นายกล้าดียังไงฮะ" ฉันคว้ากระเป๋าราคาแพงฟาดไปที่ตัวของปริ๊นซ์ทำให้ปริ๊นซ์รีบจับแขนฉันไว้ "ไอ้บ้าปล่อยนะ!" "โดนแค่นี้ยังน้อยไป อย่างเธอมันต้องน้ำร้อน!" "เอามาต้มมาม่าหรือไง ไอ้บ้า!" ทั้งสองฉุดกระชากกันจนปริ๊นซ์หงายท้องทำให้แป้งหอมนอนทับร่างของปริ๊นซ์จนมีเสียงแซวดังขึ้น และเสียงดุจากรุ่นพี่ที่เข้ามาเห็น "น้องสองคนทำอะไรกัน!" ทั้งสองรีบผละออกจากกันแต่ดูเหมือนเรื่องจะไม่จบอยู่แค่นี้ เพราะรุ่นพี่เรียกทั้งสองคนออกมาด้านหน้ายิ่งทำให้แป้งหอมไม่พอใจ "เพราะนายคนเดียว" "แล้วไง?" "รอให้ออกจากที่นี่ก่อนเถอะฉันจะฆ่านายให้ตายเลย" "ตัวเท่าลูกหมาทำซ่า หึ!" "น้องสองคนจะคุยกันอีกนานไหม ที่นี่เป็นสถานศึกษาไม่ใช่โรงแรม " "น้องชื่ออะไร?" "แป้งหอมค่ะ" ฉันตอบพร้อมกับมองหน้ารุ่นพี่ "กล้ามองหน้าพี่เหรอ?" "ทำไมจะมองไม่ได้คะ " ทุกคนหันมามองแป้งหอมทันที เพราะรุ่นพี่คนนี้คือตำนานของการรับน้อง ทั้งโหด ดุ จนไม่มีใครกล้ายุ่ง "ฉันเป็นรุ่นพี่เธอต้องเคารพและก้มหัวให้รุ่นพี่ทุกคน" ปริ๊นซ์ถึงกับคิ้วชนกันเมื่อได้ยินคำตอบของรุ่นพี่ "แต่หนูเป็นหลานรัฐมนตรี คุณพ่อเป็นเพื่อนกับอธิการบดีของที่นี่ พี่กล้าไหมล่ะ" "ซี๊ดด" "เด็ดว่ะ" เสียงรุ่นพี่คนอื่นๆและนักศึกษาปีหนึ่งพากันซุบซิบและยอมใจความกล้าของแป้งหอม รุ่นพี่ที่ปากเสียจึงเปลี่ยนเป้าหมายไปหาปริ๊นซ์ "แล้วน้องล่ะชื่ออะไร" "ปริ๊นซ์ครับ" "หล่ออ่ะ" เสียงสาวๆเอ่ยปากชมไม่หยุด "คิดว่าตัวเองเป็นใครใหญ่มาจากไหนถึงได้กล้าทำเรื่องแบบนี้" "ผมยังไม่ได้ทำอะไรแค่แหย่เล่นกันเฉยๆ ผมคงไม่ทำอะไรต่อหน้าคนอื่นหรอกครับ" "ปากเก่งดีนี่" "ถ้ามึงคิดว่าแน่จะงัดกับกูก็ได้นะ" "ผมเป็นแค่ลูกชายสส.เกรียงไกร คงไม่กล้ากับพี่หรอกครับ" รุ่นพี่ถึงกับหน้าเสียเมื่อเล่นกับลูกคนใหญ่คนโตจึงต้องรีบให้ทั้งสองคนกลับไปนั่งแล้วเริ่มคุยเรื่องการรับน้อง "เอาล่ะการรับน้องของคณะเราจะไม่ใช่การรับน้องธรรมดา พวกเราจะต้องไปค้างที่ต่างจังหวัดและจะจับฉลากคู่นอน" "แบบนี้จะไม่มีปัญหาเหรอวะ" เสียงปริ๊นซ์คุยกับเพื่อนแป้งหอมเองก็เห็นด้วยเหมือนกัน "อีแป้งชบามันไลน์มาบอกว่าคณะศิลปศาสตร์ไปรับน้องที่ดอย" "การจับฉลากจะเริ่มจะช่วงบ่าย ตอนนี้น้องเขียนชื่อตัวเองพร้อมกับเบอร์โทรไว้ที่ป้ายแล้วคล้องคอไว้นะครับ" "ทำไมต้องเขียนเบอร์วะ" ฉันหันไปถามชมพู่ " กูแถมไอดีไลน์ให้ด้วยแล้วกันคิกๆ" พักกลางวัน กลุ่มของปริ๊นซ์มีสมาชิก3คน คือปริ๊นซ์ ออฟ แทน ทั้งสามเป็นเพื่อนกันมาก่อนจึงสนิทและไม่ค่อยเกรงกลัวใคร ปริ๊นซ์เป็นหลานชายของอธิการบดี และยังรู้จักกับคุณปลื้มพ่อของแป้งหอมแต่โดยส่วนตัวทั้งสองไม่รู้จักกัน อาจเป็นเพราะปลื้มไม่ค่อยให้ลูกสาวไปเปิดตัวกับเพื่อนฝูงเท่าไหร่ "ทำไมแป้งหอมน่ารักจังวะ คุณปลื้มไม่เคยพามาเปิดตัวเลย" แทนเอ่ยปากถามทุกคนขณะคีบลูกชิ้นเข้าปาก "นั่นสิ พ่อมึงก็รู้จักคุณปลื้มไม่ใช่เหรอวะ" ออฟเสริมอีกเสียง "กูไม่รู้ต้องถามพี่เป้ว่ารู้จักยัยนี่หรือเปล่า" "ฮัดเช้ย!!" แป้งหอมจามออกมาจนเพื่อนรีบหันไปมอง" ใครคิดถึงกูบอกมาเลย" ทั้งสามหนุ่มรีบก้มหน้ากินข้าวกันต่อเพราะไม่อยากมีปัญหากับแป้งหอมเท่าไหร่ ช่วงบ่าย ติก! ติก! ติด! เป็นเสียงอะไรไปไม่ได้นอกจากไลน์ของแป้งหอมและปริ๊นซ์ที่ดังขึ้นรัวๆ การเขียนเบอร์ไปที่ป้ายชื่อทำให้สาวๆหนุ่มๆพากันแอดมา "รำคาญซะแล้ว!!" ปริ๊นซ์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาปิดการแจ้งเตือนและการเพิ่มเพื่อน "วู้วว ผู้ชายแอดมาเต็มเลยรับให้หมด!" "แบบนี้กูต้องจัด" แทนรีบกดแอดไลน์แป้งหอมไม่นานเธอก็รับ จากนั้นก็ส่งสติกเกอร์ทักทายไป เมื่อรุ่นพี่เข้ามาทุกคนก็รีบเก็บโทรศัพท์จากนั้นก็เตรียมตัวจับฉลาก "สถานที่ที่พวกเราจะไปค่อนข้างลำบากนะครับน้องๆ สัญญาณโทรศัพท์และอินเทอร์เน็ตจะไม่มีใครที่รู้ตัวว่าไม่ไหว มีโรคประจำตัวจะถอนตัวทำกิจกรรมที่คณะก็ได้นะ" "หล่อจัง" แป้งหอมยิ้มหวานให้รุ่นพี่คนนี้ "อยากได้อ่ะ" "แรด!!" ปริ๊นซ์เอ่ยปากด่าลอยๆ "ขอบคุณ!" ฉันตอบกลับไปพร้อมกับเบะปากใส่ มาชมแบบนี้เขินนะเว๊ยย "___"
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม