เพื่อน

1099 คำ
ทั้งสองนั่งทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อยแป้งหอมเล่าเหตุการณ์เมื่อคืนให้ฟังหมดทุกอย่าง "แป้งแค่อยากไปหาข้าวกินจริงๆแต่พวกรุ่นพี่ชวนดื่มแป้งก็เลยดื่มพอรู้ตัวว่าไม่ไหวก็เลยขอตัวกลับ" "แล้วทำไมไม่ให้พี่เฟิร์สมาส่งล่ะ เขาดูชอบเธออยู่นะ" "แป้งเห็นว่ามันไม่ไกลกลับเองได้ แต่ไม่คิดว่าจะเจอรุ่นพี่เลวๆแบบนั้น" "พ่อเธอเตรียมคุกรอพวกมันแล้วล่ะ" "ปริ๊นซ์ ขอบใจนะที่ช่วยแป้ง ดีใจที่มีเพื่อนที่ดีแบบนี้ มาๆแป้งขอให้น้ำชาแก้วนี้จงเป็นพยานว่าเราจะเป็นเพื่อนรักกันตลอดไป" แป้งหอมยื่นแก้วน้ำออกไปข้างหน้าแม้ปริ๊นซ์จะสะอึกเบาๆแต่ก็ยื่นแก้วมาชนแล้วกระดกจนหมดจากนั้นก็วางลง "อิ่มจัง ปริ๊นซ์เป็นอะไรเหรอทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ" "เปล่าไม่ได้เป็นอะไรฉัน เช็กบิลเลยแล้วกันนะ" ทั้งสองรีบมุ่งหน้ามากรุงเทพเมื่อมาถึงปริ๊นซ์ก็มาส่งแป้งหอมที่บ้านคุณปลื้มทันที ตอนนี้เธอรีบวิ่งไปกอดพ่อปลื้มทั้งน้ำตา "มันทำอะไรหนูหรือเปล่าแป้งหอม" "เปล่าค่ะ คุณพ่อคุณแม่ปริ๊นซ์เป็นเพื่อนที่คอยช่วยหนูเวลาหนูเดือดร้อนแถมเมื่อคืนยังไปแก้แค้นจนรุ่นพี่บาดเจ็บเลย" "คุณอาสวัสดีครับ" ผมเดินมาสวัสดีคุณอาทั้งสองด้วยความเคารพ "ขอบคุณมากนะปริ๊นซ์ที่ช่วยแป้งหอมไว้ "ยาหยีกล่าวขอบคุณพร้อมกับส่งยิ้มให้ "เรื่องคดีไม่ต้องห่วงนะอาจัดการให้แล้ว ทางนั้นไม่กล้าแจ้งความแล้วล่ะ" "ให้แจ้งยังไงผมก็ไม่กลัวครับ!" คำตอบของปริ๊นซ์ทำเอาปลื้มมองแววตาด้วยความสงสัย แต่ปริ๊นซ์นิ่งเสียจนอ่านใจไม่ได้ "เข้าไปคุยกันในบ้านเถอะขับรถมาเหนื่อยๆจะได้พัก" ยาหยีพาทั้งสองคนเข้าบ้านจากนั้นก็ให้แม่บ้านเอาผลไม้และน้ำมาเสิร์ฟ หลังจากที่คุยกันจนพ่อปลื้มรู้เรื่องราวทั้งหมดแล้วแป้งหอมก็ขอตัวกลับคอนโดโดยมีปริ๊นซ์ถือกระเป๋าขึ้นมาให้ "หนักไหมปริ๊นซ์" "ไม่เท่าไหร่แต่ง่วงนอน" ผมเดินมาเอนหลังที่โซฟาพร้อมกับหลับตาลง "นอนที่นี่ก่อนก็ได้นะ แป้งไม่ว่าหรอก" ไม่มีเสียงตอบกลับเพราะปริ๊นซ์ได้หลับไปแล้วแป้งหอมจึงเดินเอากระเป๋าเข้ามาเก็บในห้อง เธอนอนเล่นจนหลับไปตื่นมาอีกทีก็รีบออกมาดูตอนนี้ปริ๊นซ์ยังคงหลับอยู่ที่เดิม "ปริ๊นซ์นี่ขาวเนอะ ถ้าเติมสีอีกหน่อยน่าจะเท่มากๆเลย" แป้งหอมยิ้มร่าก่อนจะเดินกลับเข้าไปหยิบลิปสติกหลายเฉดสีออกมาจากนั้นเธอก็เริ่มบรรเลงบนใบหน้าและแขนของชายหนุ่ม "ฮะ ฉึบ กลมๆอันเล็ก กลมๆอันใหญ่" "สนุกไหม" "อุ๊ย! ปริ๊นซ์ตื่นนานแล้วเหรอ" "อืม" ชายหนุ่มลุกขึ้นมาดูแขนตัวเองที่มีลวดลายต่างๆก็ถึงกับถอนหายใจ แต่ดูเหมือนว่าแป้งหอมยังไม่หยุดเธอขยับมานั่งใกล้ๆพร้อมกับดึงแขนอีกข้างมาวาดรูปต่อ ผมทำได้แค่นั่งเป็นหุ่นให้เธอสินะ นี่เธอเพิ่งเจอเรื่องเลวร้ายมาแท้ๆแต่กลับมีรอบยิ้มและเสียงหัวเราะได้ตลอดเวลา "ปริ๊นซ์ไปหาข้าวกินกันไหม" ฉันเงยหน้าไปถามก็เห็นแววตาของปริ๊นซ์ที่มองฉันอยู่ "อืม ขอล้างแขนก่อนได้ไหมเล่นอะไรเป็นเด็กไปได้" แป้งหอมมองตามปริ๊นซ์ที่เดินหนีเข้าห้องน้ำเธอก็แอบขำเบาๆ ทั้งสองเดินทางออกมาด้วยรถของแป้งหอม เพราะเธออาสาไปส่งปริ๊นซ์ที่บ้าน "ขับรถอ่ะมองทางบ้างสิ " ปริ๊นซ์แทบจะช่วยเหยียบเบรกเมื่อเห็นการขับรถของแป้งหอมที่ปาดทุกคัน "ก็ดูอยู่นะไม่ดูก็ชนแล้วสิ" ฉันตอบด้วยความหงุดหงิดตั้งแต่ออกจากคอนโดมาปริ๊นซ์ก็บ่นทั้งทางเลย "เธอขับแบบนี้คนอื่นคงด่าพ่อเธอไม่หยุดแล้วล่ะแป้งหอม" "ปล่อยเถอะเค้าไม่ได้ด่าฉัน คิกๆๆ" ปริ๊นซ์หันไปมองหน้าแป้งหอมจากนั้นก็หาที่จับ ในใจก็พรางคิดว่าชีวิตนี้จะมาตายเพราะรถไม่ได้นะ ร้านอาหารเกาหลี สิ่งนึงที่ขาดไม่ได้ก็คงเป็นเหล้าโซจูแป้งหอมยกแก้วไม่พัก ปริ๊นซ์เองก็ได้แต่นั่งมอง "ปริ๊นซ์มีแฟนยังอ่ะ" "มีคนคุย" ผมตอบพร้อมกับคีบไก่เข้าปาก "ถามทำไม" ผมยังคงมองหน้าเธอ "เปล่าแค่อยากรู้เฉยๆ ปริ๊นซ์หน้าตาดีชาติตระกูลก็ดีคิดว่าน่าจะมีแฟนแล้ว" "ไม่รู้ดิ ก็คุยไปเรื่อยใครคุยฉันก็คุยไม่อยากผูกมัดกับใครเหนื่อย" "ฮ่าๆ กลัวตัดสินใจเลือกใครแล้วที่เหลือเสียใจใช่ไหม" "เปล่า แค่ยังไม่เจอคนที่ใช่" "แล้วคนที่ใช่ของปริ๊นซ์เป็นแบบไหนอ่ะ" แป้งหอมมองหน้าปริ๊นซ์ที่ทำท่าคิดแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรเธอจึงไม่ได้ถามต่อ เวลาผ่านไปรถของแป้งหอมขับมาจอดที่หน้าบ้านปริ๊นซ์แต่ด้วยเวลาตอนนี้มืดมากแล้วเธอจึงไม่ได้ลงไปสวัสดีใคร "กลับก่อนนะ" "ขับรถดีๆล่ะ ถึงแล้วทักมาด้วย" "โอเคบ๊ายบาย" แป้งหอมรีบขับรถออกมาจนถึงคอนโดเธอก็รีบทักหาปริ๊นซ์เพื่อรายงานว่าตัวเองถึงอย่างปลอดภัยไม่นานปริ๊นซ์ก็ตอบกลับมา บทสนทนา "ถึงแล้วนะคะ" (อืม) "จะนอนยังอ่ะ" (กำลังจะนอน) ผมตอบกลับไปพร้อมกับเช็ดผมที่เปียกชุ่ม "งั้นนอนเถอะฝันดีนะ" (เค) "อย่าลืมฝันถึงแป้งบ้างล่ะฮ่าๆๆๆ" (อืม) จบการสนทนา หลังจากตอบแป้งหอมปริ๊นซ์ก็ถึงกับยิ้มให้ตัวเองในกระจก มันก็แปลกๆดีเหมือนกันนะความรู้สึกแบบนี้ บ้านคุณปลื้ม "ฮัดเช้ย!!" เสียงจามของปลื้มดังไม่หยุดยาหยีจึงต้องหายาแพ้อากาศมาให้ถึงห้องทำงาน "พี่ปลื้มเป็นอะไรคะ" "สงสัยอากาศเปลี่ยน จามไม่หยุดเลย" "จะติดลูกไหมเนี่ยกอดลูกไปด้วย" ยาหยีบ่นด้วยความเป็นห่วง
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม