แทง (เลือดสาด)
1039 คำ
แทนกับออฟวิ่งตามมาแต่ก็ไม่ทันตอนนี้รุ่นพี่ที่แอบดูหน้าอกของแป้งหอมเมื่อตอนกลางวันกำลังดูคลิปที่ถ่ายเอาไว้
แป้งหอมถูกพวกมันบีบหน้าอกหอมแก้มแถมยังพยายามถอดกางเกง แต่เมื่อมีเสียงออกมาว่าแป้งหอมเป็นลูกของคุณปลื้มหลานสาวเพียงคนเดียวของคุณปราน ทุกคนก็รีบผละออก
ปริ๊นซ์ไม่รอช้าเดินเข้าไปกระชากหนึ่งในนั้นต่อยจนเต็มแรง เมื่อที่เหลือหันมาก็เตรียมบุกเข้ามาทำร้ายปริ๊นซ์แต่ก็ถูกออฟกับแทนกระโดดถีบจนหงายท้อง
"ไอ้สัส!!"
ปริ๊นซ์รีบเก็บโทรศัพท์มือถือที่ถ่ายคลิปไว้ขึ้นมาตอนนี้ในคลิปเห็นหน้าแป้งหอมชัดเจน
"พวกมึงกล้ามากนะที่ทำกับเพื่อนกูแบบนี้!"
"มันเดินมาหาพวกกูเอง!"
"ถุ้ยย! "
แทนถึงกับทนไม่ไหวเข้าไปต่อยรุ่นพี่จนกลุ่มของพี่เฟิร์สต้องมาแยกทุกคน
"พี่เฟิร์สพาแป้งหอมไปดื่มเหล้ามาใช่ไหม!" ปริ๊นซ์หันไปถาม ทุกคนต่างพยักหน้ารับ
"แต่แป้งหอมขอกลับมาก่อนพี่จะมาส่งก็ไม่ยอม"
ปริ๊นซ์ส่งโทรศัพท์ให้พี่เฟิร์สดู เมื่อเฟิร์สเปิดดูคลิปก็ถึงกับโมโห
"พวกมึงทำกับน้องมันแบบนี้ได้ไง! "
"อีนี่มันร่าน!"
ปึก!
ปริ๊นซ์กระโดดถีบอีกครั้งออฟกับแทนจึงคว้ามีดพกออกมาแล้วขู่ไม่ให้ใครเข้า
"ใครเข้ากูแทงแม่งตรงนี้แหละ"
อารมณ์ของปริ๊นซ์ถือว่าถึงขีดสุดแล้วรุ่นพี่คนนั้นปากแตกฟันหัก แต่ปริ๊นซ์ก็ยังไม่หยุด
ปัก! ปัก! ปัก!
"มือไหนที่มึงลวนลามแป้งหอม!"
ปริ๊นซ์รับมีดพกจากมือแทนแล้วจับแขนที่ไร้เรี่ยวแรงของรุ่นพี่ขึงไปกับพื้น
"เฮ้ยพี่ขอโทษแทนเพื่อนพี่ได้ไหม เดี๋ยวพี่จะจัดการให้!" เฟิร์สถึงกับขอร้องอ้อนวอน
"ถ้าพี่เป็นสุภาพบุรุษพอกลางคืนแบบนี้แถมอยู่ในป่าพี่คงไม่ปล่อยให้แป้งหอมเดินกลับมาคนเดียวหรอก เรื่องที่เกิดขึ้นผมจำเป็นต้องแจ้งให้พ่อของแป้งและอธิการบดีทราบ!"
พูดจบปริ๊นซ์ก็แทงเข้าที่มือของรุ่นพี่จนเกือบทะลุ เสียงร้องโอดครวญดังขึ้นจนแทนต้องเข้ามาดึงปริ๊นซ์ออก จากนั้นรุ่นพี่ก็รีบมาพยุงตัวคนเจ็บขึ้นแล้วพาไปทำแผล
"ปริ๊นซ์พี่ว่ามันไม่เกินไปหน่อยเหรอ!" เฟิร์สเดินมากนะชากไหล่ปริ๊นซ์ด้วยความโมโห
"ลองให้พวกผมทำกับน้องสาวพี่บ้างไหมล่ะจะได้วินๆ" ปริ๊นซ์ตอบกลับพร้อมกับมองด้วยแววตาราวกับเสือที่พร้อมจะปลิดชีพคนตรงหน้า
ทั้งสองมองหน้ากันแต่เมื่อแทนและออฟเดินมายืนข้างปริ๊นซ์พี่เฟิร์สจึงถอยกลับไป
"แป้งหอมเป็นไงบ้างวะ"
"อยู่คนเดียวกูขอไปดูก่อนดีกว่า"
ผมรีบกลับมาห้องพักตอนนี้แป้งหอมนอนหลับสนิทจึงปล่อยให้เธอนอนพักไปก่อน ผมเดินออกมาหาเพื่อนที่นั่งอยู่ด้านนอกพร้อมกับโทรศัพท์มือถือ
"มึงจะไปไหนไอ้ปริ๊นซ์!"
"พวกมึงอยู่กับแป้งหอมก่อนเดี๋ยวกูมา"
ปริ๊นซ์รีบวิ่งออกไปจากที่พักแทนกับออฟจึงถอนหายใจออกมา
"มึงว่าถ้าคุณปลื้มรู้จะเป็นยังไงวะ" แทนถามออฟด้วยความสงสัย
"กูจะบอกอะไรให้นะแป้งหอมเป็นลูกคนเดียว แถมยังเป็นหลานสาวเพียงคนเดียวของตระกูลด้วย ไอ้พวกเหี้ยนั่นน่าจะไม่รอดหรอก"
แทนกลืนน้ำลายลงคอ ขนาดปริ๊นซ์เป็นเพียงลูกชายของท่านสส.ก็ไม่มีใครกล้ายุ่ง สมัยเรียนมัธยมปริ๊นซ์เอาปืนไปยิงเด็กช่างก็ไม่มีข่าว ไม่มีแม้แต่ตำรวจมา แล้วแป้งหอมจะขนาดไหน..
"กูไม่เห็นไอ้ปริ๊นซ์มันเดือดขนาดนี้มานานแล้ว" ออฟพูดด้วยความสงสัยแต่ก็ไม่กล้าคิดอะไร
2ชั่วโมงผ่านไปปริ๊นซ์ก็เดินกลับมาพร้อมกับเหงื่อที่เปียกชุ่มจึงต้องขอตัวไปอาบน้ำแล้วกลับมานอนพัก
วันต่อมาแป้งหอมตื่นขึ้นมาเธอก็ร้องไห้เสียใจกับเรื่องเมื่อคืนปริ๊นซ์จึงรีบเข้ามาหาด้วยความตกใจ
"ปริ๊นซ์!!" แป้งหอมโผเข้ากอดด้วยความกลัว
"ไม่เป็นอะไรแล้วแป้งหอม ฉันเก็บเสื้อผ้าให้เธอแล้วเดี๋ยวเรากลับกันเลยคุณปู่ปรานให้สส.ในพื้นที่ส่งรถมาแล้ว เดี๋ยวฉันจะพาเธอกลับเอง"
"คุณปู่รู้เรื่องได้ยังไงฮึก!"
"ฉันโทรบอกพ่อเมื่อคืน เดินเข้าไปเกือบถึงในเมืองเลยกว่าจะมีสัญญาณโทรศัพท์"
"ปริ๊นซ์...."
"ไม่ต้องมาทำหน้าตาแบบนี้เลย คราวหลังก็คิดหน้าคิดหลังให้ดี รู้จักกันแค่ไม่กี่วันไปกินเหล้าจนเมาขาดสติแบบนั้นได้ยังไง! "
"บ่นเป็นพ่อเลยนะปริ๊นซ์หึ!" แป้งหอมกอดอกพร้อมกับทำหน้าตาบึ้งตึง
"เออ ก็สมควรบ่นอยู่หรอกดูทำตัวดิ๊! ไปอาบน้ำไปเหม็นเหล้าจะตายอยู่แล้ว!"
แป้งหอมรีบออกไปอาบน้ำตอนนี้รุ่นพี่ที่ก่อเหตุกำลังถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจและอาจารย์สอบสวน ส่วนปริ๊นซ์และแป้งหอมได้สิทธิ์อำนาจและคำสั่งจากคุณปรานให้กลับกรุงเทพฯโดยด่วน
"น้องแป้ง!"
"พี่เฟิร์ส" แป้งหอมหันไปมองหน้าแต่เธอไม่มีอารมณ์จะยิ้มให้ใคร ปริ๊นซ์เองก็ดึงแขนแป้งหอมให้มาหลบด้านหลัง
"พี่ขอโทษนะที่ปล่อยให้เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้น ไว้เจอกันที่มหาลัยนะ"
"ค่ะ"
"ไปเถอะ!"
รถสปอร์ตที่สส.ในพื้นที่ส่งมาให้กำลังถูกปริ๊นซ์ขับออกมาด้วยความเร็ว ก่อนจะมุ่งตรงมาในเมืองเพื่อพาแป้งหอมมากินข้าว
"เนื้อวากิว!!"
"อืม อยากกินก็กินเงียบๆอย่าพูดมากล่ะ"
"ปริ๊นซ์ใจร้ายอ่ะ ระวังจะตกหลุมรักแป้งเอาน๊าา" ฉันทำเสียงออดอ้อนแต่คนข้างกลับทำหน้านิ่งเหมือนคนไม่มีความรู้สึกอะไร
- ผู้เขียน
