แทง (เลือดสาด)

1039 คำ
แทนกับออฟวิ่งตามมาแต่ก็ไม่ทันตอนนี้รุ่นพี่ที่แอบดูหน้าอกของแป้งหอมเมื่อตอนกลางวันกำลังดูคลิปที่ถ่ายเอาไว้ แป้งหอมถูกพวกมันบีบหน้าอกหอมแก้มแถมยังพยายามถอดกางเกง แต่เมื่อมีเสียงออกมาว่าแป้งหอมเป็นลูกของคุณปลื้มหลานสาวเพียงคนเดียวของคุณปราน ทุกคนก็รีบผละออก ปริ๊นซ์ไม่รอช้าเดินเข้าไปกระชากหนึ่งในนั้นต่อยจนเต็มแรง เมื่อที่เหลือหันมาก็เตรียมบุกเข้ามาทำร้ายปริ๊นซ์แต่ก็ถูกออฟกับแทนกระโดดถีบจนหงายท้อง "ไอ้สัส!!" ปริ๊นซ์รีบเก็บโทรศัพท์มือถือที่ถ่ายคลิปไว้ขึ้นมาตอนนี้ในคลิปเห็นหน้าแป้งหอมชัดเจน "พวกมึงกล้ามากนะที่ทำกับเพื่อนกูแบบนี้!" "มันเดินมาหาพวกกูเอง!" "ถุ้ยย! " แทนถึงกับทนไม่ไหวเข้าไปต่อยรุ่นพี่จนกลุ่มของพี่เฟิร์สต้องมาแยกทุกคน "พี่เฟิร์สพาแป้งหอมไปดื่มเหล้ามาใช่ไหม!" ปริ๊นซ์หันไปถาม ทุกคนต่างพยักหน้ารับ "แต่แป้งหอมขอกลับมาก่อนพี่จะมาส่งก็ไม่ยอม" ปริ๊นซ์ส่งโทรศัพท์ให้พี่เฟิร์สดู เมื่อเฟิร์สเปิดดูคลิปก็ถึงกับโมโห "พวกมึงทำกับน้องมันแบบนี้ได้ไง! " "อีนี่มันร่าน!" ปึก! ปริ๊นซ์กระโดดถีบอีกครั้งออฟกับแทนจึงคว้ามีดพกออกมาแล้วขู่ไม่ให้ใครเข้า "ใครเข้ากูแทงแม่งตรงนี้แหละ" อารมณ์ของปริ๊นซ์ถือว่าถึงขีดสุดแล้วรุ่นพี่คนนั้นปากแตกฟันหัก แต่ปริ๊นซ์ก็ยังไม่หยุด ปัก! ปัก! ปัก! "มือไหนที่มึงลวนลามแป้งหอม!" ปริ๊นซ์รับมีดพกจากมือแทนแล้วจับแขนที่ไร้เรี่ยวแรงของรุ่นพี่ขึงไปกับพื้น "เฮ้ยพี่ขอโทษแทนเพื่อนพี่ได้ไหม เดี๋ยวพี่จะจัดการให้!" เฟิร์สถึงกับขอร้องอ้อนวอน "ถ้าพี่เป็นสุภาพบุรุษพอกลางคืนแบบนี้แถมอยู่ในป่าพี่คงไม่ปล่อยให้แป้งหอมเดินกลับมาคนเดียวหรอก เรื่องที่เกิดขึ้นผมจำเป็นต้องแจ้งให้พ่อของแป้งและอธิการบดีทราบ!" พูดจบปริ๊นซ์ก็แทงเข้าที่มือของรุ่นพี่จนเกือบทะลุ เสียงร้องโอดครวญดังขึ้นจนแทนต้องเข้ามาดึงปริ๊นซ์ออก จากนั้นรุ่นพี่ก็รีบมาพยุงตัวคนเจ็บขึ้นแล้วพาไปทำแผล "ปริ๊นซ์พี่ว่ามันไม่เกินไปหน่อยเหรอ!" เฟิร์สเดินมากนะชากไหล่ปริ๊นซ์ด้วยความโมโห "ลองให้พวกผมทำกับน้องสาวพี่บ้างไหมล่ะจะได้วินๆ" ปริ๊นซ์ตอบกลับพร้อมกับมองด้วยแววตาราวกับเสือที่พร้อมจะปลิดชีพคนตรงหน้า ทั้งสองมองหน้ากันแต่เมื่อแทนและออฟเดินมายืนข้างปริ๊นซ์พี่เฟิร์สจึงถอยกลับไป "แป้งหอมเป็นไงบ้างวะ" "อยู่คนเดียวกูขอไปดูก่อนดีกว่า" ผมรีบกลับมาห้องพักตอนนี้แป้งหอมนอนหลับสนิทจึงปล่อยให้เธอนอนพักไปก่อน ผมเดินออกมาหาเพื่อนที่นั่งอยู่ด้านนอกพร้อมกับโทรศัพท์มือถือ "มึงจะไปไหนไอ้ปริ๊นซ์!" "พวกมึงอยู่กับแป้งหอมก่อนเดี๋ยวกูมา" ปริ๊นซ์รีบวิ่งออกไปจากที่พักแทนกับออฟจึงถอนหายใจออกมา "มึงว่าถ้าคุณปลื้มรู้จะเป็นยังไงวะ" แทนถามออฟด้วยความสงสัย "กูจะบอกอะไรให้นะแป้งหอมเป็นลูกคนเดียว แถมยังเป็นหลานสาวเพียงคนเดียวของตระกูลด้วย ไอ้พวกเหี้ยนั่นน่าจะไม่รอดหรอก" แทนกลืนน้ำลายลงคอ ขนาดปริ๊นซ์เป็นเพียงลูกชายของท่านสส.ก็ไม่มีใครกล้ายุ่ง สมัยเรียนมัธยมปริ๊นซ์เอาปืนไปยิงเด็กช่างก็ไม่มีข่าว ไม่มีแม้แต่ตำรวจมา แล้วแป้งหอมจะขนาดไหน.. "กูไม่เห็นไอ้ปริ๊นซ์มันเดือดขนาดนี้มานานแล้ว" ออฟพูดด้วยความสงสัยแต่ก็ไม่กล้าคิดอะไร 2ชั่วโมงผ่านไปปริ๊นซ์ก็เดินกลับมาพร้อมกับเหงื่อที่เปียกชุ่มจึงต้องขอตัวไปอาบน้ำแล้วกลับมานอนพัก วันต่อมาแป้งหอมตื่นขึ้นมาเธอก็ร้องไห้เสียใจกับเรื่องเมื่อคืนปริ๊นซ์จึงรีบเข้ามาหาด้วยความตกใจ "ปริ๊นซ์!!" แป้งหอมโผเข้ากอดด้วยความกลัว "ไม่เป็นอะไรแล้วแป้งหอม ฉันเก็บเสื้อผ้าให้เธอแล้วเดี๋ยวเรากลับกันเลยคุณปู่ปรานให้สส.ในพื้นที่ส่งรถมาแล้ว เดี๋ยวฉันจะพาเธอกลับเอง" "คุณปู่รู้เรื่องได้ยังไงฮึก!" "ฉันโทรบอกพ่อเมื่อคืน เดินเข้าไปเกือบถึงในเมืองเลยกว่าจะมีสัญญาณโทรศัพท์" "ปริ๊นซ์...." "ไม่ต้องมาทำหน้าตาแบบนี้เลย คราวหลังก็คิดหน้าคิดหลังให้ดี รู้จักกันแค่ไม่กี่วันไปกินเหล้าจนเมาขาดสติแบบนั้นได้ยังไง! " "บ่นเป็นพ่อเลยนะปริ๊นซ์หึ!" แป้งหอมกอดอกพร้อมกับทำหน้าตาบึ้งตึง "เออ ก็สมควรบ่นอยู่หรอกดูทำตัวดิ๊! ไปอาบน้ำไปเหม็นเหล้าจะตายอยู่แล้ว!" แป้งหอมรีบออกไปอาบน้ำตอนนี้รุ่นพี่ที่ก่อเหตุกำลังถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจและอาจารย์สอบสวน ส่วนปริ๊นซ์และแป้งหอมได้สิทธิ์อำนาจและคำสั่งจากคุณปรานให้กลับกรุงเทพฯโดยด่วน "น้องแป้ง!" "พี่เฟิร์ส" แป้งหอมหันไปมองหน้าแต่เธอไม่มีอารมณ์จะยิ้มให้ใคร ปริ๊นซ์เองก็ดึงแขนแป้งหอมให้มาหลบด้านหลัง "พี่ขอโทษนะที่ปล่อยให้เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้น ไว้เจอกันที่มหาลัยนะ" "ค่ะ" "ไปเถอะ!" รถสปอร์ตที่สส.ในพื้นที่ส่งมาให้กำลังถูกปริ๊นซ์ขับออกมาด้วยความเร็ว ก่อนจะมุ่งตรงมาในเมืองเพื่อพาแป้งหอมมากินข้าว "เนื้อวากิว!!" "อืม อยากกินก็กินเงียบๆอย่าพูดมากล่ะ" "ปริ๊นซ์ใจร้ายอ่ะ ระวังจะตกหลุมรักแป้งเอาน๊าา" ฉันทำเสียงออดอ้อนแต่คนข้างกลับทำหน้านิ่งเหมือนคนไม่มีความรู้สึกอะไร
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม