ตัวเล็กสเปกไอ้ปริ๊นซ์
1065 คำ
วันต่อมาแป้งหอมเดินทางมามหาลัยก็ถูกสายตาของนักศึกษามองมาเพราะเรื่องราวที่เกิดขึ้นตอนรับน้อง
"อีแป้งงง" เสียงชบาตะโกนเรียกพร้อมกับวิ่งมาหา
"เออมึงจะเสียงดังทำไมว่ะ"
"กูเพิ่งได้ข่าว มึงเป็นยังไงบ้างตอนนี้พ่อกับแม่มึงอยู่ห้องอธิการบดี ปริ๊นซ์ก็อยู่ด้วย"
"เหรอ!"
แป้งหอมรีบวิ่งมาที่ห้องของอธิการบดีก็เห็นรุ่นพี่นั่งสำนึกผิดกันอยู่
"สวัสดีค่ะ"
"แป้งหอมมาก็ดีแล้วตอนนี้รุ่นพี่ยอมรับสารภาพแล้วนะ พ่อจำเป็นต้องให้เด็กพวกนี้เข้ารับโทษทางกฎหมาย"
"ค่ะ หนูแล้วแต่คุณพ่อเลยค่ะ"
"น้องแป้งพวกพี่ขอโทษนะที่ทำอะไรไม่คิด"
"ทั้งๆที่หนูขอร้องให้พี่หยุดแต่พวกพี่กลับหัวเราะหนู หนูขอไม่รับคำขอโทษนะคะ!"
แป้งหอมเดินมานั่งกอดคุณแม่ ปริ๊นซ์จึงเอาโทรศัทพ์ของรุ่นพี่ที่ยึดมาส่งให้เจ้าหน้าที่ตำรวจเพื่อเปิดคลิปดู แค่ปลื้มได้ยินเสียงร้องของลูกสาวก็ถึงกับพุ่งไปตบไอ้พวกสารเลวทันทีปริ๊นซ์จึงรีบเข้ามาห้าม
"ฮึก แป้งหอมกลับไปอยู่บ้านกับแม่นะลูก" ยาหยีน้องไห้โฮออกมาพร้อมสวมกอดลูกสาวไว้
"คุณแม่หนูไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ คุณพ่อคะให้คุณตำรวจจัดการต่อเถอะนะคะ"
"ใช่ครับคุณอา ผมว่าให้ตำรวจจัดการต่อดีกว่า"
เมื่อเจ้าหน้าที่ตำรวจพากลุ่มนักศึกษาที่ก่อเหตุออกไปปลื้มก็พาทุกคนออกมาข้างนอก สายตาทุกคนที่มองมาต่างพากันรุมด่ารุ่นพี่ด้วยถ้อยคำหยาบคาย
"ปริ๊นซ์อาฝากดูแป้งหอมด้วยนะ แล้วก็ขอบคุณมากๆที่ช่วยแป้งหอมไว้"
"ไม่เป็นอะไรครับอาปลื้ม"
"คุณปู่ว่าอะไรไหมคะคุณพ่อ"
"ด่าพ่อเละเลยนะสิ บอกไม่น่าให้เราไป"
"ไว้วันหยุดหนูจะไปง้อคุณปู่ให้นะคะ โอ๊ะ! ได้เวลาต้องไปเรียนแล้วหนูขอตัวก่อนนะคะคุณพ่อคุณแม่"
"ตั้งใจเรียนนะลูกมีอะไรก็โทรหาพ่อกับแม่นะ"
"ค่ะ ไปกันเถอะปริ๊นซ์"
แป้งหอมควงแขนปริ๊นซ์ลงมาด้านล่างทำเอาปลื้มมองตามด้วยสายตาไม่สบายใจที่เห็นผู้ชายใกล้ชิดลูกสาวจนเกินงาม
ช่วงพักกลางวันแป้งหอมสั่งไก่ทอดมาเลี้ยงเพื่อนๆเพื่อตอบแทนที่ช่วยเหลือเธอไว้ ถ้าเธอไม่ได้ทุกคนช่วยเอาไว้ป่านนี้ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง
"จริงๆไม่ต้องเลี้ยงเราก็ได้นะแป้งหอม เราดูแลแป้งหอมได้" แทนพูดออกมาด้วยความเขินอาย
"ไม่เป็นอะไรหรอกแทน ว่าแต่ปริ๊นซ์ไปไหนอ่ะทำไมไม่มากินด้วยกัน"
"ไปดูเคส"
"เคสโทรศัพท์เหรอ"
"เคสคณะนิเทศ ตัวเล็กสเปกไอ้ปริ๊นซ์เลยล่ะ มันไม่เชื่อเลยไปดูเอง"
"อ๋อ น่าสนุกดีนะ"
"อีแป้งมึงจะทำอะไรอีก รอบก่อนมึงก็ทำให้เอแคลร์หายไปคนนึงแล้วนะ" ชมพู่กระซิบถามด้วยความตกใจ
"ไปตึกนิเทศกัน!!" แป้งหอมลุกขึ้นยืนแต่กลับถูกผลักหัวเบาๆ "โอ๊ย!!"
"จะไปทำไม หยุดก่อเรื่องได้แล้ว"
"โธ่ ปริ๊นซ์ แป้งแค่อยากเห็นคนชื่อเคสว่าสวยจริงไหม"
"สวยอยู่" ผมตอบนิ่งๆพร้อมกับหยิบไก่ขึ้นมากินหน้าตาเฉย
"สวยมากไหมอ่ะ ขาวไหม น่ารักมากไหม"
"สวย ขาว น่ารัก "
"สวยกว่าแป้งอีกเหรอ"
คำถามของแป้งทำเอาปริ๊นซ์ต้องมองหน้าเธอแต่ก็ไม่พูดอะไร แป้งหอมทำหน้ายู่ก่อนจะเลื่อนหาคลินิกเสริมความงาม
"มึงจะทำอะไรอีแป้ง" ชมพู่เอ่ยถามขณะมองดูโทรศัพท์ของแป้งหอม
"กูจะทำนม!"
สามหนุ่มนั่งอึ้งมองมาที่หน้าอกแต่เมื่อปริ๊นซ์วางไก่ในมือออฟและแทนก็รีบก้มหน้าทันที
"อ่าวปริ๊นซ์ทำไมไม่กินต่อล่ะ"
"อิ่มแล้วอ่ะ หิวน้ำไหมจะไปซื้อให้"
"ไปด้วย!"
แป้งหอมรีบเดินตามปริ๊นซ์มาที่ร้านน้ำจากนั้นเธอก็รีบถามความรู้สึกของปริ๊นซ์แต่ดันมีเสียงโทรศัพท์ของปริ๊นซ์ดังขึ้นมาซะก่อน
การสนทนา
?ปริ๊นซ์: ครับเคส เปิดกล้องสิจะได้เห็น
?เคส: ไม่เจอกันแป๊บเดียวคิดถึงปริ๊นซ์แล้ว
?ปริ๊นซ์: จริงหรือเปล่า กินข้าวหรือยังเที่ยงแล้วนะ
?เคส: ไม่อยากกินข้าวเลย อยากกินปริ๊นซ์ฮ่าๆ
แป้งหอมรับน้ำจากแม่ค้าเธอก็หยิบเงินของเธอจ่ายเองจากนั้นก็เดินกลับมาที่โต๊ะโดยที่ปริ๊นซ์ยังยืนคุยกับเคสด้วยรอยยิ้มที่เธอไม่เคยเห็น
"ไอ้ปริ๊นซ์ล่ะแป้งหอม" ออฟถามด้วยความสงสัย
"คุยกับเศสอยู่น่ะ"
"บ๊ะ! ไอ้เสือเอาอีกแล้ววันนี้ยกเลิกไม่ต้องไปผับมันและมันต้องไปหาเคสแน่"
ไม่นานปริ๊นซ์ก็เดินกลับมานั่งที่โต๊ะพร้อมกับส่งค่าน้ำให้แป้งหอม แต่แป้งหอมดันรับสายโทรศัพท์จึงไม่ทันได้มอง
การสนทนา
?แป้งหอม: ยีนจ๋าว่าไงจ๊ะ
?ยีน: เราเพิ่งรู้ข่าวจากอา เป็นยังไงบ้าง
?แป้งหอม: ไม่เป็นอะไรแล้วนี่เรียนอยู่เหรอ
?ยีน: อืม เดี๋ยวตอนเย็นจะเข้าไปหาที่คอนโดนะ อยากกินอะไรไหม
?แป้งหอม: อะไรก็ได้ กินได้ทั้งนั้นแหละ
?ยีน: งั้นเราไปทำแกงหน่อไม้แบบที่ย่าชอบทำให้กินดีไหม
?แป้งหอม: ดีเลยแป้งกำลังอยากกินพอดีเลย งั้นไว้เจอกันนะ
จบการสนทนา
หลังจากวางสายยีนไปบรรยากาศบนโต๊ะก็ดูเงียบไปแทนเอาแต่ก้มหน้าปริ๊นซ์ก็เล่นแต่โทรศัพท์ ออฟจึงชวนทุกคนคุยแต่ก็กลายเป็นถามคำตอบคำ แป้งหอมจึงขอตัวไปเข้าห้องน้ำกับชมพู่จากนั้นก็ขึ้นห้องเรียนเลย
"แป้งหอมมีแฟนแล้วเหรอวะ เขาจะไปหากันที่ห้องด้วยเชี่ย!" แทนมองตามแป้งหอมด้วยความผิดหวัง
"เตรียมตัวขึ้นเรียนเถอะ"
ปริ๊นซ์เดินพรวดออกจากโต๊ะไปโดยที่ไม่พูดอะไรออฟก็ได้แต่มองตามก่อนจะหันมาเก็บของบนโต๊ะทิ้งถังขยะ
- ผู้เขียน
