น้องไข่มุกลับมาจากโรงเรียนพร้อมกับทวงสัญญากับมารดาของตัวเองด้วยใบหน้าที่ยิ้มแป้นดีใจที่สุดในชีวิต
“คุณแม่ขา... ไข่มุกสอบได้ที่หนึ่งของห้องค่ะ”
ใบหน้าของคนเป็นแม่ถึงกับซีดเผือด ค่อยๆ ยื่นมือขาวสะอาดไปรับแผ่นกระดาษจากมือของลูกสาวมาถือเอาไว้
หัวใจของหล่อนเต้นระส่ำ ความหวาดกลัวแล่นพล่าน ทำให้ยังไม่กล้าที่จะมองไปที่กระดาษในมือที่ถืออยู่
“กลับกันมาแล้วเหรอหลานยาย...”
เสียงของคุณยายจันทราดังขึ้น ก่อนที่ไข่มุกจะวิ่งเข้าไปกอดหญิงชรา
“คุณยายขา ไข่มุกสอบได้ที่หนึ่งค่ะ”
นรีกุลที่ยืนอยู่ค่อยๆ หันใบหน้าที่ซีดเผือดไปสบตากับหญิงชรา แววตาของหล่อนเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น ซึ่งหญิงชราก็เข้าใจความรู้สึกของลูกสาวบุญธรรมเป็นอย่างดี
“เก่งจังเลยจ้ะไข่มุกของยาย งั้นอยากได้อะไรเป็นรางวัลบอกยายได้เลยนะ ยายจะซื้อมาให้ทุกอย่างเลย...”
มือเหี่ยวย่นยกขึ้นลูบศีรษะเล็กของไข่มุกเบาๆ และพยายามเบี่ยงเบนความสน
