ย่างเข้าเดือนพฤษภาคม ฟาร์มสเตย์เริ่มเป็นรูปเป็นร่าง ท้อง ริสาก็โตขึ้นตามอายุครรภ์เช่นเดียวกัน ส่วนกรณ์ยังปักหลักอยู่เขาใหญ่ไม่ยอมกลับกรุงเทพฯ
ทุกชีวิตดำเนินไปข้างหน้าตามครรลองที่ตัวเองเป็นผู้กำหนด ทุกอย่างเริ่มเข้าที่เข้าทาง ต่างคนก็ต่างมีเส้นทางเดินเป็นของตัวเอง
โดยเฉพาะริสาที่ก้าวมุ่งไปข้างหน้าอย่างไม่ลดละ เธอค่อยๆ ทิ้งเรื่องราวในอดีตทั้งดีและร้ายไปทีละนิด ทีละนิด ตามเข็มนาฬิกาที่เอาแต่เดินไปไม่ยอมหยุด จนวันนี้ วันที่ชีวิตมีเป้าหมายและมีธงชัยที่รอให้เธอไปไขว่คว้า ความรักที่เคยยิ่งใหญ่กลับกลายเป็นเรื่องขี้ปะติ๋วของชีวิต เป็นเรื่องไร้สาระที่ไม่คิดนำมาใส่ใจอีก
“ท้องแรก แต่ท้องโตมากเลยค่ะคุณนิด”
เพราะเกิดและโตที่กรุงเทพฯ เพื่อนสนิทมิตรสหายจึงอยู่ที่นู่นหมด โชคดีที่พอมาอยู่ที่นี่เธอมีพี่สุนีย์เป็นคู่หู เป็นเพื่อน และเป็นคนคอยช่วยเรื่องต่างๆ ตอนนี้พี่สุนีย์ไม่ได้ทำงานก่อสร้างแล้ว พี่สุนี
