EP03.1 ll เอาไงดีน้า [1]
1108 คำ
♥선생님 Injured Girl
Let's Kill this love - Black Pink
หมอคะ ถ้าไม่คบ เป็นศพแน่
EP03.1 ll เอาไงดีน้า [1]
เกรท says…
“ถ้าว่างขนาดนั้น ก็ใช้เวลาที่มีอยู่ให้เป็นประโยชน์กว่านี้ดีมั้ยครับ?”
ไอ้หมอปากหมาคนนี้นี่! ฉันเริ่มจะอดทนไม่ไหวแล้วนะเว้ย คิดว่าตัวเองหล่อลากมาจากไหนนักฮะ ฉันหาหมอหน้าตาดีคนอื่นๆ ก็ได้ย่ะ! ฉันเก็บอารมณ์ร้อนก่อนจะยิ้มสู้แล้วหรี่สายตามองเขาเล็กน้อย
หนอยแน่ะ! ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนปฏิเสธฉันขนาดนี้... หล่อมากมั้ง
“แหม ก็แค่แซวเล่นนิดหน่อยเอง ทำไมพี่ต้องดุด้วยล่ะคะ” ฉันเบ้ปากงอนเล็กน้อยแล้วเปลี่ยนเรื่องเพื่อไม่ให้เสียหน้า ในใจก็ก่นด่าเขาไปด้วย เออ จำไว้ หน้าตาแบบนี้ ฉันหาได้เยอะแยะไป เชอะ
“ผมจะกลับไปพักแล้วครับ รบกวนปล่อยแขนผมด้วยนะ”
“เกรท ปล่อยพี่เค้านะ!” พี่เกล้าจิ๊ปากดุฉันอีกคน ยิ่งทำให้ฉันอยากจะต่อต้านเข้าไปใหญ่ แต่ตอนนี้ฉันต้องนิ่งไว้ก่อนเพื่อความสวย คนสวยเค้าไม่ตื้อผู้ชายที่ไม่เล่นด้วยหรอกนะ เชอะ
“อุ๊ย โทษทีค่ะ ไม่ได้ตั้งใจ” ฉันแสร้งปล่อยมือเขาออก แต่ก็ยังมองเผื่อว่าอีตาคุณหมออะไรนี่จะแอบกรุ้มกริ่มเล่นตัวเพื่อเพิ่มมูลค่าในตัวเอง แต่เปล่าเลย หน้าเขานอกจากคำว่ารำคาญก็ไม่มีอะไรนอกเหนือจากนั้น
“ผมต้องไปแล้วครับ”
“ค่า พักผ่อนเยอะๆ นะคะ”
หยิ่งขนาดนี้ พักผ่อนแล้วไม่ต้องตื่นไปเล๊ยยยย เขาโค้งตัวก่อนจะเดินไปเลย ไม่มีแม้แต่คำบอกลา พอพี่หมอสุดหล่อเดินไปแล้ว พี่เกล้าก็มองฉันด้วยสายตาไม่พอใจนัก
“แกล่าแต้มหรือไง” เธอกอดอกดุฉันในทันที และคำที่เธอพูดก็ออกจะแรงไปหน่อยนะ ถึงลุคฉันจะดูเป็นอย่างนั้นก็เถอะ ฉันไม่เคยล่าแต้มสักหน่อย ฉันแค่สานสัมพันธ์เพื่อสร้างคอนเนคชั่นที่ดีเผื่อใช้ประโยชน์ในภายภาคหน้าต่างหาก
“เปล่านี่ หนูเป็นคนเฟรนด์ลี่มานานแล้วนะ” ฉันยิ้มกวน
“ผู้ชายมาส่งที่บ้านไม่ซ้ำหน้า ยังจะพูดอีก แกอย่าท้องก่อนแต่งให้ที่บ้านต้องอายนะ”
“อ่ะจ้า ใครจะไปดีเลิศเลอจนคนทั้งบ้านเชิดชูเหมือนพี่สาวหนูล่ะค๊า” ฉันแกล้งพูดเสียงสูงประชดประชันด้วยความรำคาญ ก็รู้แหละว่าภาพพจน์ไม่ใช่คนดี
“คนอื่นเขาก็พูดเพราะเป็นห่วงแกทั้งนั้นแหละ แล้วแขนน่ะไปโดนอะไรมา” พี่สาวคนฉลาดของฉันดึงแขนฉันไปดูแล้วแอบเปิดสำลีก่อนจะปิดมันกลับไป “แกนี่นะ!”
“เจ๊บเจ็บ ค่ารักษาก็เปลื๊องเปลือง แถมโดนพ่อหักเงินค่าขนมอีก” ฉันทำเสียงอ่อยลงแล้วทำตัวน่าสงสารหวังว่าพี่สาวคนเดียวจะใจอ่อนมอบเงินสักพันนึงให้ฉัน
“สมน้ำหน้าแก”
ฉันเบ้หน้าเซ็งที่ไม่ได้ดั่งใจก่อนจะตาประกายเป็นความหวังเมื่อเห็นคนตรงหน้าล้วงมือเข้าไปหยิบในกระเป๋ากางเกง ฉันรีบแบมือรอแล้วยกยิ้มกว้างจนตาหยีหากแต่สิ่งที่วางบนมือฉันไม่ใช่แบงค์สีเทาอย่างที่คิดแต่เป็นคีย์การ์ดกับกุญแจห้อง!
“แกเข้าไปเอาของในคอนโดฉัน แล้วส่งไปรษณีย์ให้ป้าสุหน่อย ฉันไม่มีเวลาเลย”
อะไรวะ เงินก็ไม่ให้ ยังจะใช้อีก!
“ใช่ธุระกงการอะไรของหนูมะ ไม่เอาอ่ะ ไม่มีเวลาก็ไม่ต้องส่งสิ” ฉันปฏิเสธทันที
“เดี๋ยวฉันให้แกพันนึง แกโดนพ่อหักค่าขนมไม่ใช่เหรอ จะเอาหรือไม่เอา”
“พี่สาวทั้งคน จะไม่ช่วยได้ยังไงล่ะ คอนโดอยู่ข้างโรงพยาบาลใช่มั้ย ห้องอะไรนะ” ฉันรีบเปลี่ยนคำพูดทันทีที่มีคำว่าเงินเข้ามาเกี่ยว ช่วงนี้ฉันยอมรับว่าจนมากจริงๆ พ่อหักเงินค่าขนมจนไม่พอใช้ ฉันพยายามอย่างมากที่จะประหยัดเพื่อจะได้ไม่ต้องไปง้อเขา ไม่ว่าจะประหยัดค่ารถด้วยการให้อีพี่แมวรับส่ง และหาคนเลี้ยงข้าว ก็เป็นวิธีที่ผิดอยู่ประมาณนึง แต่ฉันเรียกมันว่าการเอาตัวรอด
“1201” เธอว่าก่อนจะชี้หน้าฉัน “อย่าพาผู้ชายเข้าห้องฉันนะ ไม่งั้นฉันฆ่าแกแน่”
“โอ๊ย แหม อย่างน้องเนี่ยเหรอจะพาผู้ชายเข้าห้อง มีแต่เข้าห้องผู้ชายทั้งนั้นนนนน” ฉันกวนประสาททำให้เธอจิ๊ปากรำคาญ “โอนเงินมาด้วยนะจ๊ะ”
“ย่ะ” พี่สาวคนสวยของฉันเบ้หน้าก่อนจะหมุนตัวกลับเข้าไปในโรงพยาบาล ทิ้งฉันไว้กับกุญแจคอนโดที่พ่อกับแม่เช่าไว้ให้ข้างโรงพยาบาลเพราะอยากให้พี่ฉันพักผ่อนอย่างสุขสบาย ในขณะที่ฉันแทบจะไม่มีที่ซุกหัวนอน
เมื่อก่อนก็ไม่เคยมีห้องที่บ้านเป็นของตัวเอง ต้องนอนกับพ่อแม่หรือนอนกับพี่ฉัน เสื้อผ้าก็ใส่ต่อจากพี่ แม้แต่ห้องที่บ้านตอนนี้ก็คือห้องของพี่ฉันนั่นแหละ น่าน้อยใจชะมัด
ฉันยืดแขนเซ็งๆ แล้วเดินไปทางคอนโดที่ห่างจากโรงพยาบาลประมาณห้าร้อยเมตร พอเดินห่างจากโรงพยาบาลจนอยู่ในระยะปลอดภัย ฉันก็ล้วงมือหยิบกระเป๋าเงินออกมาจากเสื้อช็อป
มันเป็นกระเป๋าหนังแบรนด์ C สีดำเรียบๆ ประเมินจากสายตาและความรู้ของฉัน ใบนี้ราคาน่าจะเกือบหมื่นได้ ไม่รวมเงินที่อยู่ในนั้น ฉันผิวปากอย่างอารมณ์ดีก่อนจะเปิดกระเป๋าดูว่ามีอะไรบ้าง มีเงินอยู่ในนี้เท่าไหร่
เงินสดมีประมาณห้าพัน ไม่ได้มากมายอะไร แต่บัตรเครดิตแบล็คการ์ดที่เสียบอยู่ด้านในเป็นอะไรที่น่าสนใจมากๆ และสิ่งที่น่าสนใจกว่าก็คือบัตรประชาชนของคนๆ หนึ่ง ซึ่งแน่นอนว่ามันไม่ใช่ของฉันหรอก
ชื่อ-สกุล : พีระวิชญ์ พชรอัครไพศาลกุล
ฉันหัวเราะตอนที่อ่านชื่อเต็มๆ ของเจ้าของบัตรประชาชน หน้าของเขามองมาที่กล้องถมึงทึงแต่ก็ยังดูดี แหม รูปในบัตรประชาชนยังหล่อเลยน้า พี่หมอเนี่ย
เรียนเก่ง ฉลาด บ้านรวยแต่ไม่ระวังตัวเอาซะเล๊ย
เขามากล่าวหาว่าฉันใช้เวลาอย่างสูญเปล่าได้ยังไง ฉันใช้เวลาไม่กี่นาทีได้เงินมาตั้งห้าพันแน่ะ อิอิ ♥
[1]
- ผู้เขียน
