“เอลได้เอ่ยชื่อใครไหมคะ อย่าร้อนตัวสิคะคุณลุ...” ฉันเม้มปากกลั้นยิ้ม ผู้ชายตรงหน้าเหมือนพระเอกในภาพยนตร์เรื่องหนึ่งเธอฉันเคยดูผ่านตา ชายที่มีไฟลุกท่วมศีรษะ ไฟโกรธนั่นกำลังลามผิวหน้าเขาจนแดงก่ำ
“สั่งอาหารเถอะอิริค โมโหหิวให้อายเด็กทำไม”
เดวิดปราม ก่อนที่น้องชายจะเปิดศึกกับเด็กสาวที่อายุน้อยกว่าเกือบสิบปี
“เอลเอานี่ นี่ แล้วก็นี่ด้วยนะคะ” ฉันหันไปยิ้มแฉ่งให้ชายอีกคน ชี้รายการอาหารที่ฉันตัดสินใจเลือก พร้อมกับสอดมือยกกอดอก เริ่มสำรวจรอบตัวครั้งแรก
“ยัยนี่ชอบกินเหมือนพี่เลยนะครับ”
เสียงของเขากระทบใจฉัน ฉันเลยดึงสายตากลับมา และบังเอิญสบตากับชายอีกคนที่นั่งด้านข้างเขา แสงในนัยน์ของชายผู้นั้นอ่อนลง ฉันกลอกตา ฉันลืมตัวจนเผลอปูดความชอบส่วนตัวออกมา ซึ่งฉันไม่รู้นี่ว่าดันเหมือนกับความชอบของชายตรงหน้า
“ความชอบของเอลอาจจะคล้ายคุณ แต่เอลแน่ใจว่าไม่มีทางเหมือนทุกอย่างหรอกค่ะ” ฉันเปรยเสียงแข็ง หัวใจเ
