“อุ้ย!” ช่วงที่เดินผ่านมุมตึก ฉันถูกใครบางคนกระชากข้อมือแรงๆ ฉันรีบยกมือกันตัวเองไว้ แรงปะทะนั่นทำให้ฉันเจ็บไม่น้อย
“เดินใจลอยคิดถึงใครอยู่ล่ะ อายุแค่นี้ ใจแตกแล้วเหรอไง”
ฉันออกแรงผลักเต็มที่ ทันทีที่ได้ยินเสียงคนพูด
“เอลแค่กำลังคิดอะไรเพลินๆ ไม่คิดว่าที่ ‘ไรติ้งชู’ จะมีพวกซาแซงคอยตามติดคนดังด้วยนี่คะ”
มือที่กำรอบข้อมือฉันกำแน่นขึ้น เขารั้งฉันขยับเข้าไปใกล้มากขึ้นอีก พร้อมกับโน้มตัวลงมาจนปลายจมูกของเขาห่างผิวแก้มฉันไม่เกินสามคืบ
“ไม่ดีใจหรือไง นานๆ ฉันจะสนใจผู้หญิงสักคน”
หากเป็นสาวๆ คนอื่นเสียงกรี๊ดคงดังสนั่น ถึงฟรีโรโมนของเขาจะทำให้หัวใจฉันเต้นผิดจังหวะไปบ้าง แต่นั่นก็ไม่มากพอที่จะทำให้ฉันเผลอตัวหลงเสน่ห์เขา เหมือนแมลงปีกบางหน้าโง่ตัวอื่นๆ
“เอลจะดีใจทำไมคะ เอลเคยบอกแล้วนี่คะ เอลไม่ได้ชอบคนแก่”
คำตอบของฉันคงกระแทกโดนใจของเขาไม่น้อย เขาตัวเกร็งจนฉันรู้สึกได้ เรื่องความแก่นี่ผู้ชายไม
