...วุ่นวายนักจู่ๆ มีพ่อเป็นซุปตาร์... บทที่4.
1578 คำ
“อิริค ทำไมวันนี้ไม่ลงไปทำหน้าที่ตัวเองหะ”
นานๆ จะได้ยินเสียงเข้มงวดจากชายตรงหน้าสักที นับว่าไม่เลวเลยสำหรับการประท้วงครั้งนี้
“ผมนึกว่าพี่ไม่สนใจผมแล้วซะอีก”
เดวิดส่ายหน้า น้องชายคนนี้ยังเรียกร้องความสนใจไม่ต่างอะไรกับเด็กชายเร่ร่อนคนนั้นตอนเด็กๆ สักนิด
“อะไรทำให้นายคิดว่าพี่จะลืมน้องชายตัวเอง”
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์นั่นอีก คงเป็นสัญชาตญาณติดตัวอิริค เขาไม่สามารถลบความทรงจำแย่ๆ และการระวังภัยออกไปจากใจน้องชายได้ แม้วันนี้เขาจะมาอยู่ในจุดที่ไม่ว่าใครก็เอื้อมไม่ถึงแล้ว
“ผมมีขนหน้าอก มีกร้ามที่แขน ไม่มีดูมๆ ที่จะดึงสายตาซุปตาร์ใหญ่อย่างพี่ได้นี่ครับ” คำตอบของน้องชายทำให้เดวิดเงยหน้าหัวเราะ
“ฮ่าๆ”
อิริคไหวไหล่ ลุกจากที่นั่งเดินเข้าไปสวมกอดเอวของเดวิดไว้หลวมๆ แสดงความอ้อนเหมือนสมัยที่เขายังอายุแค่สิบปี มันเป็นภาพที่หากใครคิดอกุศลย่อมคิดไปทางผิดศีลธรรม แต่เพราะชายหน้าตาดีสองคนนี่มีศักดิ์เป็นพี่น้องกัน ภาพที่คนทั่วไปเห็นเลยน่าเอ็นดูแทน
“อ้อนแบบนี้คิดเหรอว่าพี่จะยกโทษให้ เรื่องที่นายเบี้ยวงาน” เดวินดันหัวไหล่น้องชายออกห่าง พลางกล่าวเสียงเข้ม
“หากผมไม่ทำแบบนี้ ผมจะได้เจอหน้าพี่ไหมล่ะครับ”
ตั้งแต่วางมือจาการแสดง เดวิดทุ่มเทมันสมองทั้งหมดให้กับการเป็นผู้บริหาร ชื่อเสียงหอมหวานก็จริง แต่มันไม่ยั่งยืน เขาคิดถูกที่วางมือตั้งแต่เนิ่นๆ แถมบุกเบิกบริษัทแห่งนี้จนประสบความสำเร็จ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าชื่อเสียงที่เขาเคยสั่งสมไว้จะถูกกลบจากคลื่นลูกใหม่ มันกลับกลายเป็นว่า เขาเป็นผู้บริหารเนื้อหอมที่ถูกสื่อคอยจับตามองทุกการเคลื่อนไหว
คงเพราะเขารักษาภาพลักษณ์การเป็นนักแสดงที่ดีตลอดระยะเวลาที่เป็นซุปตาร์ก็ได้ ไม่เคยมีข่าวแย่ๆ ฐานแฟนคลับของเขาเหนียวแน่น เดวิดเลยยังมีงานเข้าไม่เคยขาด ถึงแม้ว่าเขาจะวางมือในฐานะซุปตาร์แล้วก็ตาม
เขายังออกสื่อบ่อยๆ ผ่านการเป็นพรีเซ็นเตอร์
ค่าตัวเขายังคงราคาสูงอันดับหนึ่ง แต่แปลก เอเจนซี่ก็ยังสู้ราคา จนเป็นที่มาให้เขากลายเป็นดาวค้างฟ้าถึงตอนนี้
“พี่งานยุ่ง”
“ขอให้เป็นแบบนั้นเถอะ” เสียงอริคขึ้นจมูก น้องชายคนนี้เป็นคนเดียวที่รู้ความลับของเขาทั้งหมด ความลับที่ไม่เคยเปิดเผยให้คนภายนอกรู้
“ใจคอนายจะให้พี่แห้งเหี่ยวจนแก่ตายหรือไง”
มุมลับหลังม่านที่คนส่วนใหญ่ก็เป็น เขาเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่ต้องการระบายความอัดอั้นบ้าง เขาแค่เก็บความลับได้ดี จนถูกมองว่าเป็นเทพบุตรในสายตาแฟนคลับ
“ผมไม่คิดว่าพี่จะเลี้ยงแม่นั่นจริงจัง”
ไม่มีคำตอบจากพี่ชาย มีแต่แววตาอ่อนโยนที่มองมายังเขา อิริคถอนใจแรงๆ ยกมือขึ้นชูตรงหน้า “ผมแค่ห่วงพี่ครับ พี่อาจจะไม่คิดอะไร แต่...” เขาไม่อยากพูดถึงผู้หญิงคนนั้น หล่อนอยู่เป็น และหากเขาไม่ทักท้วง อนาคตเขาอาจจะต้องยอมรับหล่อนในฐานะที่เขาไม่อยากได้
“พิมไม่มีวันทรยศพี่หรอก ไม่ต้องห่วง” พิมพาคือคนในเงาที่ช่วยให้เดวิดไม่กระอักเลือด เขาเป็นผู้ชายวัยใกล้ห้าสิบปี แต่ยังดูภูมิฐานและหากบอกว่าอายุแค่สามสิบต้นๆ ก็น่าจะมีคนเชื่อ หน้าตาอ่อนเยาว์ แต่กลับไม่ยอมมีครอบครัว อิริคไม่รู้ปูมหลังฝังใจพี่ชายคนนี้ เขาเจอกับเดวิดตอนที่พี่ชายเริ่มมีชื่อเสียงแล้ว
เขาสงสัยมาตลอด แต่ก็ยังไม่ได้รับคำตอบ
นี่เป็นความลับเรื่องเดียวที่มีคนรู้แค่เจ้าตัว
“ว่าแต่นายเถอะ ปีนี้สามสิบแล้วนะ ไม่คิดจะมีแฟนหรือไง”
พอเดวิดถาม น้องชายสุดแสบก็ไหวไหล่ ทำท่าจะเปลี่ยนเรื่องพูด
“อย่ากลัวนักเลย โลกไม่ได้โหดร้ายทุกเรื่องหรอก” เดวิดพึมพำบอก เขาหมุนตัวเดินกลับไปที่ห้องทำงานตัวเอง โลกไม่ได้โหดร้ายก็จริง แต่บางครั้งโลกก็ไม่เปิดทางให้เขาเลือกได้เลย...
สายลมแห่งโชคชะตา
ฉันเลือกเวลากลับบ้านให้ตรงกับช่วงที่แม่ยุ่งมาก จนไม่มีเวลาโผล่หน้าออกมามองตอนที่ฉันหอบถุงใบใหญ่เข้าบ้าน
“พี่เอลซื้ออะไรมาเยอะแยะเลยครับ”
“ชู!! อย่าเสียงดัง เอาไปไว้หลังบ้านก่อน รอให้แม่อาบน้ำค่อยเอาไปเก็บในครัวนะ” ฉันกระซิบปรามชัชเสียงแผ่วๆ เด็กๆ เลยพากันหุบปาก และช่วยฉันยกถุงนั้นไปกองไว้หลังบ้าน
“สรุปได้งานไหมเอล?” แม่ตะโกนถามจากในครัว
ฉันดันหลังสายใจ แล้วก็เดินเข้าไปหาแม่ “ได้สิคะแม่ อย่างเอลมีหรือว่าเขาจะปฏิเสธ” ฉันโกหก ช่วยไม่ได้นี่นา แม่คงไม่ชอบใจนักหากรู้ว่าฉันกำลังคิดจะทำอะไรอยู่
ลดาหมุนตัวมามองบุตรสาว พร้อมกับส่ายหน้า ไม่คิดว่าเด็กน้อยตัวกะจิ๊ดริดวันนั้น เติบโหญ่ขึ้นมาได้ถึงเพียงนี้ เธอสูดลมหายใจแรงๆ รีบกลั้นหยดน้ำตาไว้ ส่งยิ้มอ่อนๆ ให้บุตรสาว ด้วยความรักทั้งหมดที่มี
“อย่าหักโหมนักนะเอล เดี๋ยวจะป่วยไข้ไป”
ลดาสอนให้บุตรสาวเป็นนักสู้ วันนี้เอรินเติบโตมาอย่างมีคุณภาพ ไม่เคยทำให้เธอเสียที่ตัดสินใจเก็บก้อนเลือดในอกก้อนนี้ไว้ ในวันที่เหมือนโลกทั้งใบถล่มลงตรงหน้า
“แม่ไม่ต้องห่วงเอลหรอกค่ะ แม่ควรมีเวลาพักบ้าง แม่เหนื่อยเพื่อเอลมามากแล้ว” ฉันไม่ได้พูดให้ใครซาบซึ้งหรอกนะ แต่แม่ฉันควรได้พักบ้าง แม่ทำงานหนักเกินตัวมานานหลายปี ไม่ใช่ตัวเองเลย เพื่อคนอื่นทั้งนั้น
ฉันสัญญากับตัวเองแล้ว วันหนึ่งฉันจะแบ่งเบาภาระที่แมแบกไว้ มาแบกไว้เอง
“แม่ไม่เหนื่อยอะไรเลย”
แม่ฉันนี่ยิ่งกว่านางฟ้าเสียอีก ฉันนึกถึงใครอีกคนขึ้นมาติดหมัด เขารู้ไหมว่า เขาทอดทิ้งแม่ฉันให้เผชิญหน้ากับความทุกข์ยากแบบนี้ เขารู้หรือไม่ในวันที่เขาจากไป เขาทำให้แม่ฉันเสียใจแค่ไหน เขามีทุกสิ่ง และเขาไม่เคยคิดถึงแม่ของฉันเลย
“ค่าแรงเอลออกอาทิตย์หน้า เอลยกให้แม่ทั้งหมดเลยนะคะ”
ฉันไม่ได้โกหก แค่พูดไม่หมด ฉันบอกความจริงแม่ไม่ได้ เพราะนั่นจะทำให้แม่ฉันไม่สบายใจ
“เก็บไว้เถอะ เอลยังต้องใช้เงินอีกเยอะ แม่ไม่มีความจำเป็นต้องใช้”
เหมือนที่ฉันคิดไว้ไม่มีผิด แม่ไม่มีทางเบียดบังเงินส่วนที่ฉันหาได้ แม่ยอมลำบากเพื่อฉัน แต่จะไม่ยอมให้ฉันลำบากไปด้วย แม่มีเรื่องให้คิดเยอะ ส่วนใหญ่เรื่องที่แม่คิด ไม่เกี่ยวกับตัวเองเลย
“เอลฝากแม่เก็บไว้แล้วกันค่ะ”
ฉันหาวิธีไว้แล้ว จากนี้ไป ฉันจะใช้ช่องทางที่ค้นพบนี่และมอบให้แม่เก็บสะสมไว้ ต่อให้มูลนิธินั่นให้สตางค์แม่ไม่มากพอกับรายจ่าย อย่างนั้อยก็ยังมีเงินของฉันสำรองไว้ คงทำให้แม่พออุ่นใจบ้าง
“ตามใจ” แม่ไม่ได้แย้งอะไรอีก แม่รู้นิสัยฉันดีนี่นา แม่เลี้ยงฉันมากับมือ เวลาที่ฉันดื้อ ฉันจะไม่ยอมฟังเหตุผลอื่นๆ ที่แม่พยายามชี้ให้เข้าใจ ฉันตัดสินใจไปแล้ว ไม่มีทางเปลี่ยนใจแน่นอน
“แม่ไปอาบน้ำดีกว่า เด็กๆ คงหิวแล้ว” วันๆ แม่ของฉันยุ่งจนไม่มีเวลาพัก หากเป็นไปได้ ฉันอยากให้แม่มีเวลาใส่ใจตัวเองบ้าง ถึงมันจะยากไปหน่อยสำหรับเด็กผู้หญิงอายุสิบแปดปีแบบฉัน แต่หากฉันไม่หยุดพยายาม เชื่อเถอะ วันข้างหน้า แม่จะต้องสบายกว่านี้ ฉันจะตอบแทนบุญคุณแม่ให้ดีที่สุด
พอแม่เดินลับหลังไป ชัชกับสายใจก็นำเด็กไปช่วยกันขนของที่ฉันซื้อมา
“พี่เอลรวยอะไรมาครับ ของกินทั้งนั้นเลย”
เงินจากการประกวดไม่มากมายสำหรับคนอื่น แต่สำหรับฉันกับเด็กทุกคนที่นี่ มันมากพอให้ต่อลมหายใจที่เกือบหมดไปแล้วได้อย่างดี อย่างน้อยก็น่าจะพอทำให้แม่ไม่ต้องหยิบยืมร้านขายของชำเพื่อให้เด็กๆ ที่นี่ไม่ต้องอดข้าว
แม่บากหน้าเพื่อคนอื่นมามากแล้ว ตั้งแต่วันนี้ไป ฉันจะเป็นอีกแรงที่ช่วยแม่แบ่งเบาภาระ
“รอบหน้า พี่จะซื้อขนมที่ทุกคนอยากกินมาฝาก”
ไม่ไกลเกินความสามารถฉันหรอก ถึงจะไม่ได้อันดับต้นๆ แต่ฉันเชื่อว่าตนเองสามารถเข้าไปในรอบลึกๆ ได้ ฉันไม่ได้แค่หน้าตาดีนี่ ความสามารถของฉันก็มีไม่น้อย
เท่าที่สังเกตแล้ว กรรมการส่วนใหญ่ชอบผู้ประกวดที่กล้าแสดงออก ฉันน่าจะมีแววผ่านสายเลือดนั่นล่ะ
- ผู้เขียน
