" ตรงโน้นมีขนมน่ากินหม่อมฉันไปซื้อนะเพคะ "
" ได้..ข้าจะยืนรอคำตอบของเจ้าอยู่ตรงนี้ "
จวินเฟยหลงยืนยิ้มมองแผ่นหลังของหญิงสาวที่รีบวิ่งออกไปซื้อขนมอย่างกระตือรือร้น ความจริงแล้วเขาก็คิดได้ว่านางแค่ไม่อยากตอบคำถามที่เขาได้เอ่ยถามก่อนหน้า
" เจ้าเล่ห์เสียจริง " ชายหนุ่มเผลอยิ้มออกมาไม่รู้ตัว
เขาเฝ้ามองหญิงสาวเดินเข้าร้านโน้นออกร้านนี้อย่างไม่รู้ตัวไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่ การที่ได้เห็นตงฟางหรงแบบนี้กลับทำให้ในใจของเขาอบอุ่นขึ้นอย่างประหลาดใจ
" ขอโทษขอรับคุณชาย " เสียงชายแปลกหน้าวัยกลางคนเอ่ยขึ้นเมื่อเขาเดินมาชนด้านหลังของจวินเฟยหลง ทำให้สัมภาระที่หอบหิ้วมาด้วยหล่นกระจายเต็มพื้น
" ไม่เป็นไร " จวินเฟยหลงมองสิ่งของที่หล่นเต็มพื้น
" ของท่านหล่นหมดแล้วเดี๋ยวข้าช่วยเก็บ " จวินเฟยหลงเอื้อมมือหยิบสิ่งของที่วางเกลื่อนบนพื้นส่คืนให้กับเจ้าของ
" ขอบคุณ คุณชายท่านนี้มาก " ชายแปลกหน้าเงยหน้
