เวลาเพียงไม่นาน หนิงเหมยพร้อมด้วยหนี่ม่านก็พากันเดินออกจากโรงเตี๊ยมซูฝู่ ทิ้งไว้เพียงบุรุษสูงศักดิ์นั่งเงียบงันไม่พูดจา อึดใจต่อมาซูเจินก็หายวับตามหนิงเหมยมาอีกคน
หลังจากแยกย้ายจากฝ่ายบุรุษ ซูเจินจึงทำหน้าที่สารถีบังคับม้าเดินทางต่อ เพียงสามเค่อผ่านไปก็มาถึงคฤหาสน์สกุลหลิ่ง
คฤหาสน์ของนายท่านหลิ่งยังคงมีบ่าวไพร่เดินขวักไขว่ทำหน้าที่ของตนเองดั่งเช่นปกติ หนิงเหมยเดินกลับเข้าเรือนส่วนตัวไม่พูดจากับใครเฉกเช่นดังเดิม
หญิงสาวไม่สนใจสายตาแคลงใจในการกลับมาแต่อย่างใด โดยมีหนี่ม่านคอยจับประคองนางเอาไว้ และซูเจินในอาภรณ์สาวใช้เฉกเช่น หนี่ม่านเดินก้มหน้าขนาบข้างทำตัวเป็นสาวใช้คนสนิทของนางได้อย่างแนบเนียน
ระหว่างทางเดินเข้าเรือน มีบ่าวไพร่ที่เดินสวนทางทำความเคารพหนิงเหมยตามมารยาทพึงมี แต่ก็หาได้มีสายตายำเกรงไม่ แต่ไหนแต่ไรมา ไม่เคยมีใครใยดีหนิงเหมย หากว่าใครกล้าใส่ใจนาง นั่นย่อมนับได้ว่าขัดคำสั่ง
