เรือนของเจียวลู่อยู่ไกลจากเรือนของหนิงเหมยค่อนข้างมาก เพราะว่าอาณาเขตของคฤหาสน์แห่งนี้ค่อนข้างกว้างขวางตามฐานะของนายท่านหลิ่ง
เมื่อหนิงเหมยพร้อมด้วยหนี่ม่านและซูเจินที่เดินตามมาทางด้านหลังเข้ามายังห้องโถงของเรือน ทั้งสามจึงได้เห็นสตรีในวัยสามสิบต้นๆ ใบหน้างดงามอ่อนหวานแลดูอ่อนโยนนั่งอยู่ตรงเก้าอี้ตัวใหญ่ขนาบข้างด้วยสาวใช้นามว่าเสี่ยวชิงและสาวใช้อีกสองนางยืนถัดกันไป
ด้านข้างของเก้าอี้ตัวใหญ่ มีสตรีงดงามวัยสาวสะพรั่งในอาภรณ์สีหวานท่าทางสดใสน่ารักนั่งอยู่ด้วยอีกหนึ่งคน
ท่าทางของสตรีทั้งสองนางประหนึ่งดั่งเจ้าของบ้านแบบเต็มขั้น
สตรีสองนางนั้นคือเจียวลู่กับลี่จู
สองแม่ลูกอันเป็นที่รักของบิดานางนั่นเอง
หนิงเหมยเดินเข้ามายืนอยู่ตรงด้านหน้าของสตรีทั้งสอง นางมิได้นั่งยังเก้าอี้ตัวใด เพราะเจ้าของเรือนมิได้เชื้อเชิญให้นางได้นั่งแต่อย่างใด
“มาแล้วหรือ?” น้ำเสียงอ่อนหวานแฝงความเย็นชาเอ่ยออกมา
