ชายป่าริมเมืองมีบึงบัวตามธรรมชาติ ดอกหญ้าดื่นดาษ มิได้สวยงามสักเท่าไหร่ หากแต่บรรยากาศกลับเป็นใจ ให้คู่ชายหญิงได้คุยกันโดยสะดวก
หยวนคังมอบหมายให้ราชองครักษ์ติดตามทั้งหลายคอยดูต้นทาง ให้รัชทายาทหนุ่มได้คุยกับว่าที่พระชายาผู้ใจแข็งตามลำพัง โดยคำสั่งของเขาคือ ใครก็ตามที่เข้ามาใกล้บริเวณบึงบัวในระยะยี่สิบจั้งรอบทิศทาง จงลากออกไปให้หมด
หนี่ม่านจึงพยายามชะเง้อคอมองบรรดาชายงามอย่างยากลำบาก เมื่อเหล่าองครักษ์หนุ่มอำพรางตัววูบไหวอยู่ไกลเหลือเกิน
หยวนคังเห็นกิริยาของสาวน้อยเป็นอย่างนั้น จึงแค่นเสียงต่ำในลำคอคราหนึ่ง แล้วออกคำสั่งให้เหล่าองครักษ์ ถอยห่างออกไปอีก!
หนี่ม่าน “...!?”
ตรงริมบึงบัว...
เฟยหลงเซียนยืนก้มหน้ามองนางตรงหน้านิ่งงัน สายตาคู่คมยังคงจับจ้องดวงหน้างามที่ฉายแววอ่อนล้าในแววตา
นางเป็นสตรีอย่างไรกัน ลำบากขนาดนั้น ไยไม่บอกให้เขาช่วย
เป็นถึงคุณหนูใหญ่ในภรรยาเอก แต่ถูกภรรยารองขอ
