หน้าร้านขายผ้า...
“คุณหนู” เสียงของหนี่ม่านในอาภรณ์สีเหลืองนวลเอ่ยออกมา “เงินหมดแล้วเจ้าค่ะ ทำอย่าไรดี?” นางยกถุงผ้าลายนกกระสาขึ้นมาแล้วพยายามล้วงเข้าไปควานหาเงินในนั้น
“เงินหมดแล้วก็กลับบ้านกัน” หนิงเหมยอยู่ในอาภรณ์สีแดงตามการปั้นแต่งของสาวใช้กล่าวตอบเสียงนุ่ม วันนี้นางเป็นเจ้านายที่ถูกสาวใช้พาเที่ยวและซื้อเสื้อผ้าให้ด้วยเงินจากราชองครักษ์ผู้นั้น อืม...ไม่มีแล้วศักดิ์ศรี
หนี่ม่านได้ฟังจึงเริ่มขมวดคิ้วแน่น นางพาคุณหนูเที่ยวจนเงินหมดแล้ว ยังไม่เห็นรัชทายาทออกมาปรากฏโฉมเลย จะกลับได้อย่างไร?
ซูเจินกำลังรู้สึกสนุกกับการเที่ยวตลาดยิ่งนัก จึงยังไม่คิดจะกลับ นางจึงเอ่ย “คุณหนูรอตรงนี้สักครู่ ประเดี๋ยวข้าจะไปหาเงินมา” กล่าวจบก็เดินฝ่าฝูงชนแล้วหายวับไป
หนิงเหมยกับหนี่ม่านทำได้แค่มองหน้ากันไปมา
ตรงมุมอับของตรอกอันคับแคบ ที่มีชายหนุ่มสามคนยืนซ่อนตัวอยู่
ซูเจินมาปรากฏกายตรงด้านหน้าของหยางเหอจิ
