ปลายเท้าของคนตัวใหญ่จึงหยุดลง พาปลายเท้าน้อยๆ ได้หยุดตาม หากแต่ฝ่ามือยังกุมแน่น
ชายหนุ่มหันหน้ากลับมาหานาง หญิงสาวพ่นลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก แล้วเงยหน้าสู้ตาเขา
ทั้งสองจึงมองหน้ากันในระยะที่ใกล้กันมาก
“อาเซียน ได้โปรดอย่าบีบบังคับข้า” นางเอ่ยคำด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน หาได้ตวาดเสียงดัง แต่เพียงเท่านั้น คนฟังกลับต้องฟังอย่างตั้งใจ “ท่านไม่ควรบังคับข้าจนเกินไป”
“ข้าไม่เคยคิดจะบีบบังคับเจ้า” เฟยหลงเซียนกล่าวตามสัตย์ เพราะอย่างนี้ล่ะ เขาถึงต้องการห่างจากนางสักพัก หากได้อยู่ใกล้นาง เขาก็คิดแต่จะพานางไปกับเขา
บ้านของนางไม่น่าอยู่เลยสักนิด ยิ่งคิดยิ่งเคืองนัก หากคนพวกนั้นมิใช่ครอบครัวนาง เขาจะจับเคี้ยวมิให้เหลือแม้แต่ซากเชียว “ข้าโอนอ่อนต่อเจ้ามากนัก ข้าไม่เคยเป็นเช่นนี้กับใคร”
“แต่ท่านกำลังคิดจะเร่งรัดเรื่องการแต่งงานของเรา” หนิงเหมยยังคงไว้ซึ่งสีหน้าอ่อนหวาน น้ำเสียงนุ่มละมุน หากแต่ในแววตา
