บทที่ 12

1430 คำ

“อรไม่กล้าหวังสูงแบบนั้นหรอกค่ะ อรรู้ดีว่าตัวเองไม่มีค่าอะไรกับใคร ส่วนเรื่องท้องถ้าเป็นสิ่งที่คุณเมฆต้องการอรก็จะทำ” “ดี! ถึงเวลานั้นเธออย่ามาร้องห่มร้องไห้ให้ฉันได้เห็นก็แล้วกัน!” เมฆาสะบัดตัวหนีไปอีกทางก่อนจะโยนแผงยาคุมฉุกเฉินทิ้งลงถังขยะอย่างไม่ไยดี นั่นเลยทำให้อีกคนที่กำลังขวัญเสียอย่างหนักตัดสินใจวิ่งหนีออกมาจากห้องเขาเพราะไม่อยากเสียน้ำตาต่อหน้าคนใจร้ายที่คิดได้ถึงขั้นจะพรากเธอกับลูกให้ห่างจากกัน ความอ่อนแอของเธอหากทำได้เขาจะไม่มีวันได้เห็น “คนใจร้าย ฮึก!” หญิงสาวต่อว่าก่อนจะทรุดกายลงพื้นเพื่อปลดปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมา เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไปหากวันใดวันหนึ่งเผลอตั้งท้องขึ้นมาจริงๆ เด็กที่เกิดมาจากความเคียดแค้นของพ่อจะมีความสุขได้จริงๆ น่ะหรือ และหากวันหนึ่งเธอต้องถูกพรากไปจากแกใครเล่าจะดูแลและให้ความรักได้เท่าเธอ ยิ่งคนอย่างเมฆาคงไม่มีทางเป็นไปได้อย่างแน่นอน… รสรินทร์กลายเป็นแ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม