“รู้ตัวก็ดี! ทีหน้าทีหลังจะได้ทำตัวดีๆ ถ้าเธอทำให้ฉันตื่นเต้นได้ไม่แน่นะเอมอร…ฉันอาจจะจ่ายค่าตัวให้เธอเป็นรอบๆ ไปก็ได้ เอาแบบนั้นดีไหมล่ะ” คำถามที่อัดแน่นไปด้วยความการดูถูกเหยียดหยามไม่ต่างอะไรจากน้ำกรดชั้นดีที่กำลังราดรดลงมาที่กลางใจคนฟัง เอมอรเลือกที่จะไม่ตอบโต้อะไรกลับไปเพราะรู้ดีว่าต่อให้เธอสาดกลับไปด้วยคำพูดที่เจ็บแสนแค่ไหนก็คงทำอะไรเขาไม่ได้ คนอย่างเมฆาคงไม่มีทางมาสนใจแน่ว่าเธอจะรู้สึกยังไง
“แต่ก็เอาเถอะ! ถึงรสชาติของเธอมันจะจืดชืดไปหน่อยแต่ก็พอแก้ขัดได้บ้าง มาทำหน้าที่ของตัวเองซะเอมอร ถอดเสื้อผ้าออกให้หมด!” คำสั่งที่ดังขึ้นทำให้เอมอรถอยหลังอัตโนมัติ แม้จะสำนึกได้ว่าการถอยหนีเขาจะไม่ใช่ผลดีต่อตัวเองเท่าไหร่แต่เธอก็กลัวทุกครั้งที่เมฆาแสดงท่าทีกระหายอยากในตัวเธอให้ได้เห็น หวาดกลัวเขาทุกครั้งที่มองกันราวกับจะกลืนกิน…
“นะ…ไหนคุณเมฆบอกว่าอร…”
“ก็บอกแล้วไงว่าถึงเธอจะจืดไปหน่อยแต่ก็พอขั
