“สุขสันต์วันเกิดนะคะคุณเมฆ” หญิงสาวโปรยยิ้มแสนเสน่ห์พร้อมส่งของขวัญในมือให้เจ้าของงานไปเมื่อมาถึงตัวเขา
“ขอบคุณมากครับ อันที่จริงแค่คุณรสยอมมามันก็ถือเป็นของขวัญที่แสนจะวิเศษสำหรับผมแล้วล่ะครับ เต้นรำกันนะครับ” รสรินทร์ยิ้มรับด้วยความยินดีก่อนทั้งสองจะก้าวเดินออกไปเต้นรำกันท่ามกลางสายตาอิจฉาของสาวๆ ภายในงานที่ต่างก็รู้สึกอิจฉารสรินทร์อยู่ลึกๆ ภายในใจที่ก้าวเข้างานเพียงไม่กี่นาทีก็ได้ใจเมฆาไป หนึ่งในนั้นคือเอมอรที่ได้ยืนมองภาพนั้นอย่างสะท้อนใจ มันคงเป็นได้เพียงฝันแต่เธอกลับอยากจะยืนอยู่ในจุดนั้นบ้างสักครั้ง จุดที่ได้ใกล้เขาต่อหน้าทุกคนโดยที่ไม่ต้องหลบซ่อนหรือเกรงกลัวสายตาใครๆ แต่มันคงไม่มีวันที่จะเป็นไปได้ เพราะสำหรับเขาเธอก็คงเป็นได้เพียงคนทรยศ เป็นนางบำเรอบนเตียงที่จะมีค่าก็ต่อเมื่อเขาต้องการ และเธอก็คงเป็นได้แค่นั้น
หญิงสาวอดทนอยู่ในงานจนถึงช่วงมอบของขวัญซึ่งแต่ละชิ้นพอได้เห็นก็ทำเอาก้
