“ไม่มีก็ไม่มีสิวะ ถามแค่นี้ทำไมต้องหงุดหงิดด้วยไอ้บ้านี่!”
เที่ยงคืนโดยประมาณ
เมฆาค่อยๆ เดินลงจากรถด้วยอาการหัวเสียอย่างหนัก ทั้งๆ ที่เขากับแม่สาวยั่วสวาทคนนั้นกำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็มกันอยู่แล้วแท้ๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เขาเผลอไปคิดถึงใบหน้าของใครอีกคนขึ้นมากะทันหัน ใครบางคนที่ไม่ได้แต่งหน้าจัดจ้านเจนโลกมากขนาดนั้น แถมยังไม่ชอบสวมชุดยั่วอารมณ์ที่เห็นไปถึงไหนต่อไหนเพื่อยั่วยวนใครให้ตบะแตก แต่เธอกลับทำให้เขาร้อนรุ่มราวกับเด็กหนุ่มที่เพิ่งจะเริ่มหัดเดินก็ไม่ปานเมื่ออยู่ใกล้กัน
ใครบางคนที่ทำให้เขาต้องผลักคู่นอนในค่ำคืนนี้ออกห่างก่อนจะมอบสินน้ำใจเป็นเงินก้อนใหญ่หนึ่งก้อนให้เธอเพื่อเป็นการขอโทษที่ต้องหยุดความสนุกชั่วค่ำคืนไว้กลางคัน ไม่อยากจะเชื่อก็ต้องเชื่อว่าเขาจะกล้าทำอะไรบ้าบอแบบนี้เพียงเพราะแค่อยากจะรีบกลับมาบ้านเพื่อเห็นใบหน้าของแม่ตัวดีเพียงเท่านั้น
แม่ตัวดีที่ตอนนี้กำลังนั่งสัปห
